Rock Zottegem was toe aan dag twee. De geest van rockbands als Toto dwaalt nog ergens over het festivalterrein heen. De muziek zat steevast goed, ook dat is al jarenlang de formule waar Rock Zottegem resoluut voor gaat. Nieuwe en gevestigde acts, kwalitatieve food trucks, schuimende pinten en een positieve energie.  Een zonovergoten en uitverkocht festivalterrein wacht op zijn meute uitgelaten fans. Here we go…

We werden wakker geschud door de harde tunes van de band Ironborn. Hardrock en heavy metal zijn hun trademark. In Zottegem zien we voor het eerst Nicolas Bruggelman op gitaar, hij die Bjorn Coysman vervangt. Zanger Tom Hugelier, John Mortelez (gitaar), Jan Versnick (bas) en drummer Tom Deblauwe vormen de basis voor die loeiharde sound. Vorig jaar verscheen de release ‘After The Flood’ in eigen beheer, de opvolger van de zelftitelende EP uit 2017. Trash metal stroomt door hun aderen. En wij, wij werden gepakt met nummers als ‘Guardian Of The Scales,’ het festivallied bij uitstek ‘Prison Grounds’ en ‘Never Again’. Ironborn, ooit een coverband, nu een volwaardige én succesvolle band…

Bizkit Park dan maar, een band die hulde brengt aan een van de meest illustere sub genres van de alternatieve muziek. Met hun ‘Nu- Metal sound’ veroveren ze Zottegem, dé missie van Bizkit Park. Coverbands zijn er genoeg in deze wereld, maar wat Bizkit Park doet is vaak ongezien. Ze overstijgen dit alles wel zeer makkelijk. Star Wars (Main Theme) als accurate binnenkomer, om meteen te knallen met ‘Keep Rollin’ en het luid meegekeilde ‘Crawlin’ en ‘Toxicity’. Het mospitten kon beginnen….’No More Sorrow’, heren ! Zware gitaarriffs in mainstreamland, Bizkit Park, een totaal beleving….

Hellmut Lotti Goes Metal, van het maatpak naar een lederen broek en gelardeerde T-shirt. Lotti de alleskunner, van klassiek naar hardrock. Met zijn flexibel stemstrot klinkt ‘Run To The Hills’ van Iron Maiden net iets anders dan AC/DC’s ‘Highway To Hell’. Hij kleurde inmiddels Graspop, werkt aan een nieuwe plaat en de song ‘Outroar The Thunder’ was daar een aangename kennismaking mee. In St. Amandsberg leerde Lotti als achttienjarige jonge knaap op zolder Whitesnakes’ ‘Here I Go Again’ kennen. Het bleek een late roeping. Openen deed hij hier met ‘Holy Diver’ van Dio. Van Alice Coopers ‘Poison’ ging het naadloos naar Deep Purple’s ‘Smoke On The Water’. Het originele ‘The Darkness’ of ‘Still Loving You’, een song uit het rijkelijk oeuvre van Scorpions, en ‘Breaking The Law’…Lotti laat er alles zo makkelijk uitzien. En ook Golden Earrings ‘When The Lady Smiles’ gaat door zijn blender. Het meest bluesy nummer was Arthur ‘Big Boy’ Crudups ‘That’s All Right’ én dat contrasteerde lekker met de heavy sound van ‘Here I Go Again’ (Whitesake) en ‘Paradise City’, origineel van Guns N’ Roses. Metal staat mijlenver weg van die klassiek geschoolde ‘Tiritomba’, maar Hellmut Lotti kwijt zich ook hier meer dan degelijk van zijn taak.

Brihang is het pseudo voor Boudy Verleye. Hij die recht van zee komt, Knokke Heist is zijn heimat, de muzikale dichter die in de skateboardshop van zijn pa Eminem voor het eerst hoort. Het zou voorgoed zijn leven veranderen. Eigenzinnig als hij is, liet zijn langspeler ‘Droomvoeding’ liefst vier jaar op zich wachten. Haast autobiografisch werpen de nummers een licht op zijn leven, op zijn bestaan als vader en echtgenoot. Wanneer hij het podium betreed voelen we meteen een warmte, er staat een ander publiek op de eerste rijen, de metal fans hangen aan de toog, op zoek naar een frisse pint. ‘Accepteren’ was een leuke binnen smijter, tekstueel helaas heel actueel. ‘Alles Loopt Anders’, precies iets anders dan verwacht… ‘Berg’ met zijn amicale muzikaliteit, ‘Binnenkant’ werd meegezongen, en met  ‘Kleine Dagen’ werd een intiem momentum gecreëerd, net zoals met ‘Ver Weg’. Of wat gedacht van het afsluitende ‘Cut op de set’. Heerlijk….

John Fogerty Celebrate His Songs From Creedence Clearwater Revival…

John Fogert hoeft bij velen onder ons allang geen betoog meer. Samen met Doug Clifford , Stu Cook en broer Tom Fogerty richtte Tom de swamprockband Creedence Clearwater Revival op. John was leadzanger, songwriter en gitarist bij CCR. Met tien opeenvolgende Top-10 singles en vijf opeenvolgende Top-10 albums was Creedence Clearwater Revival enorm populair in amper vier jaar voor hun bittere breuk in 1972. In 1993 werden ze terecht opgenomen in de Rock and Roll Hall Of Fame. De band viel uit elkaar in 1972, maar John Fogerty bouwde een succesvolle solocarrière uit. Hij die werd geboren in Berkeley, Californië, op 28 mei 1945 en opgroeide op in de buurt van Cerrito, een landelijk stadje in Noord-Californië. Singer-songwriter John Fogerty was jaren in juridische strijd verwikkeld met voormalige platenlabels en bandleden, hij kreeg pas na vijftig jaar de influentie, auteurs- en publicatierechten over zijn songcatalogus terug.

De setlist staat hier dan ook vol CCR hit-songs. Op zijn 79^ste is zijn stem nog steeds intact, het gitaarspel vloeiend en strak. Blues, country, pop, rockabilly, R&B, swamp boogie en Southern fried rock-‘n-roll, een blend van zijn uniek, suggestief lyrisch muzikaal perspectief. Fogerty opene met de klassieker ‘Bad Moon Rising’, een song dat geïnspireerd is door een scène in de film waarin een orkaan de oogsten van verschillende boerderijen verwoest, maar enkel die van Jabez Stone (James Craig) spaart, het personage in de film dat een deal sluit met de duivel in ruil voor rijkdom.

Haast naadloos volgde ‘Up Around The Bend’, uit het album ‘Cosmo’s Factory’ uit 1970 en ‘Green River’. John is blij om terug in België te zijn, en zet ‘Born On The Bayou’ in de steigers. We zijn haast dolgedraaid, goose bumps bekruipt ons en zal ons pas verlaten als het Fogerty het gordijn achter zich dichttrekt. En wat dan gezegd van zijn rettestrakke ritmesectie met Tom’s zonen Shane (gitaar/vocals) én Tyler Fogerty (gitaar/vocals), Jesse Wilson (bas), Richard Millsap op drums, Douglas Lamothe op toetsen.

‘Who’ll Stop The Rain’ neerpent net na Woodstock in ’69, het akoestische ‘Lookin’ Out My Back Door’, de onvervalste rocker ‘Rock and Roll Girls’, uit de langspeler ‘Centerfield’ uit 1985, en het meerstemmige ‘Hey Tonight’ uit de plaat ‘Pendulum’ uit 1970. We kregen het allemaal.

Fogerty showt even zijn Rickenbacker-gitaar uit ’69, een gitaar die hij na lang zoeken terugkreeg. De sfeer kenterde even met ‘Joy of My Life’, een nummer dat werd geregistreerd voor zijn vijfde soloalbum ‘Blue Moon Swamp’ in1997, en geschreven voor zijn vrouw Julie Lebiedzinski, die hier gezellig achter de coulissen staat te genieten.

De song ‘Fight Fire’ van The Golliwogs (pre Creedence Clearwater Revival) stond ook op de setlist. Van het swampy ‘Keep On Chooglin’ ging het naar ‘Have You Ever Seen The Rain?’. Daarna vloeiden de diepe baslijnen van ‘Down On The Corner’, uit het vierde studioalbum ‘Willy and The Poor Boys’ uit 1969. ‘The Old Man Is Down The Road’, uit zijn solo album ‘Centerfield’ was een volgende hoogtepunt. Het was een van de meest uitbundige momenten van de band, en met het vurige ‘Fortunate Son’, een  nummer over bevoorrechte kinderen die de dienstplicht skipten in het Vietnam-tijdperk werd de showcase afgesloten. Zeggen dat John Fogerty een Rock & Roll Hall of Famer is, vat de enormiteit van wat hij en zijn nummers hebben betekend niet samen. Hij is een van de belangrijkste figuren in de rockwereld. En dit alles in Zottegem..

Daan mocht na de jukebox van John Fogerty de zaterdageditie op een meer dan waardige manier afsluiten. Allen zoals hij dat kan, al even nonchalant als sexy ! Hij die in 1999 de langspeler ‘Profools’ promootte, en drie jaar later de grote doorbraak had met de langspeler ‘Bridge Burner’. De single ‘Swedisch Designer Drugs’ is inmiddels een instant klassieker, net zoals ‘Victory’ opwindende Bel-pop geschiedenis is. Samen met Geoffrey Burton (gitaar), Ewen Vernal (basgitaar), Isolde Lasoen (drums), Jeroen Swinnen (synthesizer) en trompettist Jo Hermans neemt ons meteen bij het nekvel. Daan klinkt fris, en haast theatraal introduceert hij enkele nummers uit zijn recentste plaat The Ride’ uit 2022. The Rookie Theme ‘Western’ is een introductie voor zijn showcase. Al snellen volgen hits als ‘Exes’, ‘Everglade’ én ‘I Con’, met zijn Johnny Cash vibe. Nummers als ‘Kill’ en ‘Be Loved’ kwamen dan weer uit dat jongste album. Daan hanteert voor even de drumsticks, Islode speelt handig kornet. ‘Dag Vreemde Man’, een herwerkte versie van Ann Christie’s hit. Je boek, je krant, je sigaret…het is op Daans lijf geschreven!  ‘La Crise’ klinkt zuidelijk Grieks, zijn sirtaki als ritmisch parlando. Het elektro en synths begeesterde ‘Best Days’ werd handgeklap geëscorteerd, wat resulteerde in ‘Addicted’ en ‘Victory’. Daan, even eclectisch als veelzijdig…

Met dank aan Rock Zottegem en zijn vele medewerkers…

Philip Verhaege