Heyhoef Backstage, Tilburg-16-11-2024.

Alice Armstrong

Vanavond is het 3^e en  laatste optreden van Alice Armstrong in de lage landen. Alice was eerder in Rijkevorsel(B)  Tiel (prive show)  en nu dus eindelijk in Heyhoefland. De tour startte  op 6 september in Engeland, met tussendoor een uitstapje naar Zweden, en eindigt in Engeland op 9 december. Voorwaar een drukke periode voor Alice en haar band.

Onlangs won Alice Armstrong met haar band de Engelse Blues award challenge, waardoor ze in februari  2025 mag deel nemen aan de jaarlijkse World Blues Competition in Memphis. (USA)

De avond wordt geopend door de redelijk nieuwe Brabant-Zeeuwse band Jen and the Con Men. De band is gevormd rondom frontvrouw Jennifer Bouwens, met ervaren muzikanten uit onder andere de Juke Joints. De band speelt veel eigen werk en een paar covers.  Ze spelen een stevige set van een uur, met een hoofdrol voor Jen, en gitarist Jasper Verstraaten.  De degelijke ritmesectie bestaat uit Peter van Merode op bas en Jeroen Polderman op drums. Het was een meer dan prima rockend optreden van deze band. Van deze band gaan we ongetwijfeld meer horen.

Na een korte instrumenten wissel verschijnen Alice (barefoot) en haar band op het podium. De band bestaat naast Alice Armstrong-vocals, verder uit Kevin Hickman-drums, Joshua Rigal,-bass, en Nicholas Hill-guitar. Nicholas vervangt vanavond de vaste gitarist Olly Knight-Smith. De meeste songs zijn eigen werk van Alice, uitgevoerd in verschillende stijlen. De band opent met het krachtige Upbeat Baby, waarin drummer Kevin Hickman opvalt met zijn energieke drumstyle, wat een opener. In de slow blues Better late than Never laat Alice horen wat een vocaal bereik ze heeft, van hoog naar laag, zacht naar krachtig en soms met een rauw randje. Nicholas schittert in het stomende Overtime met repeterend snarenwerk in de lage tonen, en met een verschroeiende gitaarsolo. Alice zet aan het eind van de song de kers op de taart, met een machtige vocale uithaal, wat een stem!!  

Soms vertelt Alice wat tussen de songs door, en waar de song over gaat. Bombshell is een song over gevaarlijke vrouwen, maar met een heel grappige melodie. Alice vraagt aan het publiek of ze zin hebben om te dansen, zelf houdt ze heel erg van dansen, dus het publiek moet maar mee doen. Feet on Fire is een heerlijke up tempo song, met een kort catchy refreintje, en uitstekend snarenspel van Nicholas. Alice laat ondertussen zien dat ze een ras performer is.  De 1^e cover Bang Bang is een beroemde song uit 1987 geschreven door Sonny Bono, yep, de ex man van Cher. De band geeft er een eigen twist aan, met een vleugje reggae in het begin, een paar tempo wisselingen, virtuose snarensolo van Nicholas, en een stevig abrupt einde.  Alice vertelt dat Marco Cinelli een bijdrage heeft geleverd aan de song Crystals & Pearls, een rocksong waarin Kevin en Joshua zorgen voor een vette groove, Nicholas zet zich in de spots met indrukwekkend wah wah snarenspel, en Alice pakt uit met vocale hoogstandjes. Het publiek gaat uit zijn dak. Alice maakt regelmatig wulpse bewegingen met haar borsten, wat gelukkig alleen maar leuke reacties oproept. Maar Alice is ad rem, en ze beschikt over een goede dosis zelfspot. Ze antwoord op een reactie uit de zaal, dat alles aan haar lichaam wel shimmied. Geweldig, het publiek is helemaal in de ban van Alice.                                                                                                                                                                     

De 2^e cover is het swingende Rock Steady  van Aretha Franklin. Drummer Kevin met zijn grote glimlach is niet kapot te krijgen, en hij gooit zijn hele ziel en zaligheid in het heerlijke Good Love. Speed Diall is een erg aanstekelijke song, waaraan de onlangs overleden Matt Long (Catfish) aan heeft meegewerkt. Het publiek zingt/schreeuwt het korte refrein enthousiast mee in deze lange versie, die eindigt in een sing a long. Het publiek is als was in Alice’s handen, ze stelt haar band nog eens voor, en Joshua, Nicholas en Kevin( niet die van de Muppets) mogen alle drie nog eens hun klasse tonen op hun instrument. En Alice strooit nog wat vocale noten, in het hoog-laag en grommend over het publiek uit. Wat een entertainer. Als toegift krijgt het publiek nog een echte blues song cover van een van de 3 Kings (?) te horen. In ieder geval speelt Nicholas  een weergaloze solo op zijn Epiphone, Joshua en Kevin houden de band bij elkaar met stuwend baswerk, en ingetogen drumspel. En natuurlijk zingt Alice nog eens de sterren van de hemel in deze allerlaatste song. Het publiek beloont de band met een klaterend applaus. Zo komt er een einde aan een zinderende avond met 2 geweldige bands. Hopelijk gaan we Alice en haar boys vaker zien in de lage landen. Nog een compliment voor de Heyhoef mensen, geluid en licht was top. En hulde voor de vrijwilligers, die mede zorgen voor de fijne ambiance.

Na afloop bij de  merchandise; Alice staat iedereen te woord, met humor, ze gaat met iedereen op de foto die dat wil. Zo ook de bandleden. Alice heeft nog meer talenten. Ze heeft zelf de hoezen van haar album’s ontworpen, en ze ontwierp  haar tour shirt’s.  In goed Nederlands; What a Woman!!