WILLIE BUCK & BOB CORRITORE  - OH YEAH!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bob Corritore is een Amerikaans mondharmonicaspeler, die op 27 september 1956 in Chicago werd geboren. Zijn leven veranderde voorgoed wanneer hij op twaalfjarige leeftijd voor het eerst Muddy Waters hoorde op de radio. In minder dan één jaar leerde hij mondharmonica spelen. Bob zocht contact met de grote harpspelers, zoals Big Walter Horton, Little Mack Simmons, Louis Myers, Junior Wells, Big John Wrencher en Carey Bell. Van hen kreeg hij veel mondharmonica tips en aanmoedigingen. In 1981 verhuisde Bob naar Phoenix, Arizona, waar hij in 1986 begon samen te werken met voormalig Howlin' Wolf drummer Chico Chism. Die samenwerking duurde twintig jaar, tot Chico in 2007 overleed. In 1991 opende Bob de inmiddels beroemde blues & roots club, The Rhythm Room en in 1999 bracht hij zijn debuutalbum 'All-Star Blues Sessions' uit. In 2005 bracht Bob de Rhythm Room All-Stars, met Big Pete Pearson, naar het Marco Fiume Blues Passions Festival in Italië. Hierdoor kwam er heel wat Europese interesse voor het vurig mondharmonica spel van Bob Corritore. In 2007 ontving Bob een Keeping The Blues Alive Award van de Blues Foundation. In datzelfde jaar werd 'Travelin' The Dirt Road', een samenwerking met Dave Riley, genomineerd voor een Blues Music Award. In 2011 won het album 'Harmonica Blues' van Bob Corritore & Friends een Blues Music Award voor Best Historical Blues Release. In 2013 werd 'Ain't Nothing You Can Do', de schitterende samenwerking met John Primer, gekozen tot Best Blues Album Of 2013 door het Duitse Blues News Magazine. Een jaar later kreeg Corritore ook een Blues 411 Jimi Award als Beste Mondharmonicaspeler. In mei 2020 verscheen 'The Gypsy Woman Told Me', de derde samenwerking tussen Bob Corritore en John Primer. In het najaar van 2020 verschenen nog drie albums van Bob Corritore in de reeks 'From The Vault Series'. Voor zijn album 'Spider In My Stew' uit 2021 nodigde Bob Corritore weer een hele reeks gasten uit.  In 2022 bracht Bob Corritore, met Bob Corritore's 'From The Vaults' 'Tell Me 'Bout It' van Louisiana Red en Bob Corritore, 'Down Home Blues Revue' en 'You Shocked Me' beiden in de reeks van Bob Corritore & Friends. Op 26 mei 2023 brachten Bob Corritore en zijn vrienden 'High Rise Blues' uit en vier maanden later was hij daar al opnieuw met 'Somebody Put Bad Luck On Me'. Op 12 januari 2024 verscheen er in de reeks 'From The Vaults' weer een nieuw album van Bob Corritore & Friends, ditmaal met opnames met blueszangers uit Phoenix, Arizona, sinds 1981 de thuisbasis van Bob Corritore. Er staan twaalf songs op het album en de opnames gebeurden tussen 1987 en 2016. Het blijft een onuitputtelijke reeks want op 27 februari 2025 verscheen met 'Doin' The Shout!' weer een nieuw album van Bob Corritore And Friends. Bob Corritore blijft maar albums uitbrengen. Op 20 juni verschijnt 'Oh Yeah!', een album dat Bob opnam met Willie Buck als zanger. William Crawford, ook bekend als Willie Buck, werd geboren in Houston, Mississippi. Buck verhuisde in 1953 naar Chicago. Willie Buck is één van de laatste vaandeldragers van de old school Chicago Blues stijl, die met iedereen heeft opgetreden en die iedereen in de scene kent. Willie Buck is inmiddels tweeëntachtig jaar. 'Oh Yeah' bevat tien songsen is net als andere releases van "From the Vaults" een compilatie van opnames die Corritore heeft gemaakt van de studiosessies die hij plant wanneer deze legendarische artiesten naar de stad komen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Het album opent met de titeltrack 'Oh Yeah!', een nummer dat in 1958 geschreven werd door Ellis McDaniel, beter bekend als bluesicoon Bo Diddley. Het is een typisch Chicago bluesnummer met in de instrumentale hoofdrollen Bob Corritore op mondharmonica, Billy Flynn op gitaar en Ben Levin op piano. Wie Chicago blues zegt kan niet om Muddy Waters heen en dat weten Bob Corritore en Willie Buck zeer goed. Ze zijn beiden fans van Muddy en dat hoor je ook in de Muddy Waters cover 'It's Allright'. Drummer Wes Star en bassist Bob Stroger zorgen voor de knap stuwende groove. Willie Buck legt in dit liefdeslied heel zijn hart en ziel in zijn vocale vertolking. 'That Ain't Enough' is één van de zes originele nummers die door Willie Buck werden geschreven. Bob Margolin op gitaar en Bob Corritore op mondharmonica zorgen voor de instrumentale hoogstandjes. Een ander eigen nummer van Willie Buck is het heel aantrekkelijke 'Brand New Cell Phone', waarmee Willie een meisje wil verleiden. Anthony Geraci schittert op de piano en Bob Corritore kleurt het nummer met een heel knappe solo op de mondharmonica. 

 

 

 

 

 

 

 

William Flynn schreef 'Money Can't Buy Everything'. Hij speelt zelf gitaar op het nummer en Willie zingt het nummer met veel gevoel. Na deze cover is het voor Willie Burk weer tijd voor eigen werk met 'Went Home This Morning' en 'She Turned Me Down'. Voor 'Went Home This Morning' gebruiken Bob en Willie een hele andere ritmesectie. Brian Fahey en Troy Sandow spelen drums en bas op het emotionele 'Went Home This Morning', waarin het hoofdpersonage s'morgens als hij thuiskomt vaststelt dat zijn geliefde niet meer thuis is. We horen hier weer een grootse Bob Corritore die heel hoge noten uit zijn mondharmonica tovert. Anthony Geraci zit achter de klavieren in het piano gedreven bluesnummer 'She Turned Me Down'. Bob Margolin haalt hier uit met een knappe en snedige gitaarsolo. 'Baby, Please Don't Go' is een traditioneel bluesnummer dat in 1935 werd gepopulariseerd door Delta bluesmuzikant Big Joe Williams. In 1953 nam Muddy Waters het nummer op en maakte er een Chicago blues nummer van uitgevoerd door een elektrische band. Het is deze versie die Willie Buck en Bob Corritore als voorbeeld namen voor de opname van hun versie op dit album. 

 

 

 

 

 

 

 

Willie Buck & Bob Corritore sluiten het album af met twee originele Willie Buck songs. 'Me And My Baby' gaat over een ruzie dat het hoofdpersonage had met zijn vrouw. Het is een loom swingend nummer met een weergaloze Bob Corritore op de mondharmonica en een schitterende Bob Margolin op de gitaar. 'Let Me Find Out Your Name' is een bijna acht minuten durende slowblues, waarin Bob Corritore de chromatische mondharmonica bespeelt. 'Oh Yeah!' is een ode aan de pure, rauwe stijl van Chicago blues. De tweeëntachtigjarige Willie Buck staat bekend als een fervent aanhanger van de klassieke Muddy Waters school en op dit album bewijst hij waarom. Bob Corritore’s kenmerkende harmonica voegt een authentieke, bijna spontane energie toe.  'Oh Yeah!' is een eerlijke, zorgvuldig gemaakte trip terug naar de wortels van de Chicago blues. Willie Buck bewijst met verve en overtuiging dat leeftijd geen barrière is voor muzikale vitaliteit. Met een stevigeen toonaangevende bijdrage van Bob Margolin, is dit album een aanradert voor de fans van traditionele blues. 'Oh Yeah!' is pure, tijdloze Chicago blues, gespeeld met vakmanschap en vanuit het hart. (8/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

 

01. Oh Yeah!

02. She's Allright

03. That Ain't Enough

04. Brand New Cell Phone

05. Money Can't Buy Everything

06. Went Home This Morning

07. She Turned Me Down

08. Baby Please Don't Go

09. Me And My Baby

10. Let Me Find Out Your Name

 

 

Willie Buck: Zang

Bob Corritore: Mondharmonica

Bob Margolin: Gitaar (2,3,4,7,8,9)

Jimi Primetime Smith: Gitaar (alle songs behalve 6)

Billy Flynn: Gitaar (1,5,10)

Mojo Mark Cihlar: Gitaar (6)

Jon Atkinson: Gitaar (6)

Anthony Geraci: Piano (4,7,9)

Ben Levin: Piano (1,2,3,5,8,10)

Bob Stroger: Bas (alle songs behalve 6)

Troy Sandow: Bas (6)

Wes Star: Drums (alle songs behalve 6)

Brian Fahey: Drums (6)