TINSLEY ELLIS - NAKED TRUTH

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tinsley Ellis werd geboren in Atlanta Georgia op 4 juni 1957 en groeide op in Florida. Op achtjarige leeftijd begon hij gitaar te spelen. In zijn tienerjaren ontdekte hij de blues en bluesrock dankzij Britse bands als The Yardbirds, The Animals en Cream. Toch waren de drie King’s zijn echte idolen en Tinsley bracht uren door met hun muziek te beluisteren en te bestuderen. In 1975 keerde Ellis terug naar Atlanta waar hij eerst bij de gruizige blues band The Alley Cats speelde en vanaf 1981 bij The Heartfixers. Deze laatste band behoorde toen bij de top van de Atlanta muziekscene. Na twee albums met The Heartfixers besliste Ellis om het solo te proberen. Hij tekende een platencontract bij Alligator Records en in 1988 verscheen zijn debuutalbum 'Georgia Blue'. Critici waren lovend over deze plaat en Tinsley had dadelijk een hele schare fans. Men sprak toen van een nieuwe gitaarheld en hij werd een paar jaar later zelfs naast mannen als Stevie Ray Vaughan en Johnny Winter geplaatst. De jaren bij Alligators Records, waar hij een vijftal albums uitbracht, waren een heel goede periode voor Tinsley, toch verliet hij dit label en tekende einde jaren negentig bij Capricorn Records. Op dit label bracht hij in 2000 het album 'Kingpin' uit en daarna ging het label failliet. Hij moest opnieuw uitkijken naar een nieuw label en dat werd Telarc, waar hij twee albums uitbracht, namelijk 'Hell Or High Water' in 2002 en 'The Hard Way' in 2004. Beide albums zijn bluesrock albums die doordrenkt zijn met soul. Daarna keerde hij terug naar Alligators Records en in 2005 verscheen het erg goede live album 'Live Highwayman'. Er volgden nog twee studio albums bij Alligator Records en in 2013 richtte Tinsley zijn eigen label Heartfixer Music op. Nog datzelfde jaar verscheen 'Get On It' en daarna volgde met 'Midnight Blue'(2014), 'Tough Love'(2015) en 'Red Clay Soul' (2016) nog drie albums bij Heartfixer Music. Voor het schitterende album 'Winning Hand' uit 2018 keerde Ellis terug naar het vertrouwde nest van Alligator Records. In 2019 was Tinsley nog één van de grote smaakmakers op Swing Wespelaar. Op 31 januari 2020 verscheen bij Alligator Records 'Ice Cream In Hell' en exact twee jaar later volgde 'Devil May Care'. Producers zijn Tinsley Ellis en Kevin McKendree, die laatste speelt ook piano en keyboards op het album. Tinsley droeg het album op aan zijn zoon William Tinsley Ellis III die op 17 januari 2021, op dertigjarige leeftijd overleed. Op vrijdag 9 februari 2024 brengt Alligator Records 'Naked Truth' uit, het allereerste akoestische soloalbum van de wereldberoemde gitarist, zanger en songwriter Tinsley Ellis uit Atlanta. Het nieuwe album is doordrenkt van de folkbluestradities van Muddy Waters, Skip James, Son House, Robert Johnson en zelfs Leo Kottke. Op 'Naked Truth' (zijn 21ste album) ruilt Ellis zijn zinderende, gitaargestuurde fullband workouts in voor even gepassioneerde, zielzoekende akoestische folkblues. Zijn beroemde gitaarspel en muzikale creativiteit komen volledig tot uiting in de twaalf nummers van het album, waaronder negen nieuw geschreven originelen.

 

 

 

 

 

 

 

 

Het album 'Naked Truth' werd live in de studio opgenomen met Ellis zijn geliefde Martin D-35 uit 1969 (een geschenk van zijn vader) en zijn National Steel O Series-gitaren uit 1937. Of het nu gaat om het ingewikkeld tokkelen op de snaren van de Martin of het spelen van huiveringwekkende slide op de National Steel, Ellis levert elk nummer met onverbloemde intimiteit. De opener 'Devil In The Room' verscheen al eerder als single om het album te promoten. 'Devil In The Room' is muzikaal gezien een knipoog naar de Hill Country Blues stijl van Mississippi Fred McDowell en R L Burnside. Het is een nummer met een stampende groove, waarin Tinsley uitpakt met snijdend en priemend slidewerk op zijn National Steel gitaar. Het wordt veel intiemer en gevoelvoller in het emotionele 'Windowpane', waarin de hoofdrolspeler smeekt voor een terugkeer van zijn geliefde en haar liefde. Hier hoor je Tinsley meesterlijk tokkelen op zijn Martin gitaar. Hij speelt het nummer in D mineur. Ook vocaal weet hij het nummer met veel gevoel en emotie te brengen. De eerste cover op het album is 'Death Letter Blues' van Son House uit 1965. Dit is pure Delta blues die door Tinsley Ellis op een opwindende en opzwepende wijze wordt gebracht. 

 

 

 

 

 

 

 

Er staan ook enkele instrumentale songs op het album, waarin het uitstekende gitaarwerk van Tinsley Ellis volledig tot zijn recht komt. Het eerste instrumentale nummer is het levendige en opgewekte 'Silver Mountain', waarin het genieten is van het heerlijke vingerwerk van Ellis op de snaren  van zijn Martin gitaar. Willie Dixon schreef voor Muddy Waters 'Don't Go No Further'. Muddy nam het nummer op in 1956. Tinsley speelt het nummer in een iets hoger tempo en dat geeft 'Don't Go No Further' een heel nieuw elan, waardoor het zeker voor de nodige ambiance zal zorgen tijdens de live optredens van Tinsley Ellis. In het instrumentale gedeelte is het weer met volle teugen genieten van het sublieme fingerpicking gitaarwerk van Ellis. Het tweede instrumentale nummer is de Leo Kottke cover 'The Sailor's Grave On The Prairie'. Het is een nummer dat Tinsley al meer dan vijftig jaar speelt tijdens zijn concerten. Hij nam het in 1991 samen met zijn band The Heartfixers op voor het album 'Cool On It'. Ook hier weet de gitaarvirtuoos te imponeren met subliem getokkel op zijn akoestische gitaar. Imponeren doet hij ook op zijn National Steel gitaar in het opzwepende Delta blues nummer 'Tallahassee Blues'. 

 

 

 

 

 

 

 

Een ander sterk nummer op het album is het zelf geschreven 'Hoochie Mama', waarin, Tinsley andermaal bewijst dat hij een uitstekend songwriter is en dat hij niet meer nodig heeft dan zijn stem en zijn gitaren om een publiek te boeien. Het beste instrumentale nummer op het album is zonder twijfel 'Alcovy Breakdown'. Gitaarvirtuoos Tinsley Ellis is in deze song, die verscheidene sfeer en ritmewisselingen kent, op zijn best. Hier en daar roept 'Alcovy Breakdown' herinneringen op aan Led Zeppelin. Voor 'Horseshoes And Hand Grenades' neemt Ellis ons mee naar het diepe Zuiden waar de Delta blues zijn oorsprong kende. Er zit heel wat humor in het pittige 'Grown Ass Man', een nummer dat opgebouwd is rond een knappe en pakkende riff. Het album wordt afgesloten met het instrumentale, etherische 'Easter Morning', waarin we heel wat Keltische invloeden herkennen. Misschien gaat  het akoestische album 'Naked Truth' wat wennen zijn voor de fans van Tinsley Ellis, maar ik ben er zeker van dat ze 'Naked Truth' na een paar keer beluisteren in hun hart sluiten. Dat is ook niet moeilijk want met 'Naked Truth' heeft Tinsley weer een prachtig album op de markt gebracht. Ik kan 'Naked truth' aan elke muziekliefhebber aanraden. (8,5/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

01. Devil In The Room 3:32

02. Windowpane 2:56

03. Death Letter Blues 4:28

04. Silver Mountain 3:25

05. Don’t Go No Further 2:54

06. The Sailor’s Grave On The Prairie 4:03

07. Tallahassee Blues 4:05

08. Hoochie Mama 3:43

09. Alcovy Breakdown 2:28

10. Horseshoes And Hand Grenades 3:05

11. Grown Ass Man 2:47

12. Easter Song 1:52