RUSTY APOLLO - APOLLO III

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In 2015 verscheen het debuut album 'Oh Yeah' van Rusty Apollo. Vijf heel ervaren Nederlandse muzikanten hadden de koppen bij elkaar gestoken en besloten iets te gaan met blues. Het idee was om bestaande blues nummers in een Rusty Apollo jasje te steken. Dus werd er in het hele grote reservoir van de bluesmuziek gezocht naar geschikte nummers en kwam men uit bij namen als John Lee Hooker, Willie Dixon, Howlin' Wolf en nog wat anderen. 'Oh Yeah' werd overal goed onthaald en er volgde heel wat optredens. Een jaar later had de band een hele gedaante verwisseling ondergaan en hadden ze een nieuw album klaar dat op 17 juni 2016 moet verscheen. Inderdaad, Kim Snelten en Michiel van Leeuwen verlieten de band en Wiendelt Hooijer en de zestien jarige bassist Moos Meijer (zoon van frontman Mike) waren de nieuwelingen. Op hun tweede album 'Midgets & Monkeys' wilden ze hetzelfde doen als op 'Oh Yeah', het enige verschil was dat op er dit tweede album ook een paar eigen nummers stonden. Het album werd opgenomen in de Smusic studio en producer van dienst was Mickey Smid, die in 2016 nog een Edison won voor zijn werk aan het album 'Shamanaid' van My Baby. Nu acht jaar later is er een nieuw album van Rusty Apollo. Het kreeg 'Apollo III' als titel en bevat negen songs. Net als op het vorige album is het een mix van eigen geschreven nummers en een aantal covers. 

 

 

 

 

 

 

 

Kim Snelten is terug in de band in plaats van Wiendelt Hooijer en dat hoor je meteen in de opwindende opener 'Future's So Bright (I Gotta Wear Shades)', een nummer dat Pat MacDonald in 1986 schreef voor zijn band Timbuk 3. Al vanaf het begin is Kim met zijn opdwepende mondharmonicaspel heel aanwezig in 'Future's So Bright (I Gotta Wear Shades)' en ook in de rest van het nummer blijft hij de sound bepalen met uitstekend zuig en blaaswerk op zijn mondharmonica. Rusty Apollo blijft met hun versie heel dicht bij de originele versie van Timbuk 3. Vader en zoon Meijer zorgen voor de stevige groove. Met zijn krachtige stem zingt Mike Meijer het nummer met veel overtuiging. Het ritme vertraagt voor het sombere 'Houston ( We Have A Problem)'. Mike Meijer schreef het nummer en ruilt hier zijn vertrouwde bas voor de drums. Het nummer wordt door de diepe baslijn van Mozes Meijer voortgestuwd. Kim Snelten kruidt het nummer met zeurend mondharmonicawerk. De futuristche klanken komen uit de synthesizers van Mozes. 'Poor Moon' is een Canned Heat cover uit 1969. Alan Wilson schreef het nummer. Mike Meijer heeft terug de bas in handen en zijn pompende baslijn zorgt voor de lekkere groove. Mozes Meyer bepaalt met zijn uitstekende drumbeat het tempo en Kim Snelten weet zijn knappe mondharmonicaklanken knap in de melodie te weven. 

 

 

 

 

 

 

Over de Talking Heads cover 'Slippery People' wordt een Rusty Apollo sausje gegoten. In de versie van Rusty Apollo wordt het een swampy midtempo bluesrocker. Mike zingt het nummer en Onno en Rogier zorgen voor knappe backing vocals. De mooie solo van mondharmonicavirtuoos Kim Snelten geeft het nummer nog een extra touch. Het tweede eigen nummer is het door Onne Voorhoeve geschreven 'I Was Around'. Het ligt wat sound en tempo betreft wat in het verlengde van zijn voorganger 'Slippery People'. Naar het einde toe komt Mozes Meijer weer op de proppen met zijn synthesizer geluiden. Geen piano, maar wel verschroeiend en opwindend mondharmonicawerk in The Beatles cover 'Why Don't We Do It On The Road?'. De versie van Rusty Apollo is meer bluesy dan de originele versie. De krachtige stem van Mike Meijer is uitermate geschikt om dit knap nummer te zingen. Kim Snelten trekt op de mondharmonica 'Fire Truck' op gang. Nadat de brandweersirenes hun intrede doen is 'Fire Truck' helemaal vertrokken. 'Fire Truck werd geschreven door Ivan Ulz, als een zing en leesboek voor kinderen van de kleuterschool. Apollo Rusty maakte er een rockende ambiance song van. Het refrein leent zich uiteraard tot meebrullen.  

 

 

 

 

 

 

 

 

'Bacon Fat' is geschreven door de in Alabama geboren Andre Williams, ook bekend als The Black Godfather. Williams genoot in het begin van de jaren vijftig van succesjes met zijn rockende en grappige liveshows. Voor dit nummer werden twee gasten uitgenodigt, namelijk pianist Niels Meijer en saxofonist Arend Bouwmeester. Mike praat in dit piano gedreven nummer meer dan dat hij zingt. 'Bacon Fat' begint met een sterke saxofoonintro van Arend Bouwmeester. Kim Snelten zorgt voor uitstekende mondharmonica vullingen. De stevige ritmesectie zorgt voor een stuwende groove in het door Rogier van der Ploeg geschreven 'Suitcase'. Hij zingt het nummer ook en is daarmee de derde leadzanger op dit album. Het is een meer dan zeven minuten durende song met een paar heel bepalende sfeer en ritmewisselingen. De eerste drie minuten is het een vloeiend, gezongen rocknummer. Dan hoor je een aantal seconden niets en daarna wordt eerst met experimentele geluiden uit de synthesizer een voor mij ander instrumentaal nummer gestart, waarin de percussie, het slagwerk, de synthesizer en de mondharmonica belangrijk zijn. Rusty Apollo bevat met Onne Voorhoeve en Rogier van der Ploeg twee gitaristen, maar ze beperken zich op dit album meestal tot het ritmewerk. 'Apollo III' heeft een erg goede balans tussen blues en rock, met een eigentijdse twist die hun muziek fris en relevant houdt. De band durft te experimenteren zonder hun wortels te verliezen, wat resulteert in een album dat zowel voor nieuwe luisteraars als voor trouwe fans veel te bieden heeft. (8/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

01. Future's So Bright (I Gotta Wear Shades)

02. Houston (We Have A Problem)

03. Poor Moon

04. Slippery People

05. I Was Around

06. Why Don't We Do It On The Road?

07. Fire Truck

08. Bacon Fat

09. Suitcase

 

 

Onne Voorhoeve: Gitaar, banjo, zang (3,5) en backing vocals

Mozes Meijer: Synthesizers, percussie, bas (2), drums (1,4,5,6,7,8)

Mike Meijer: Zang, bas, drums (2,3,9)

Rogier Van der Ploeg: Gitaar, zang (9) en backing vocals

Kim Snelten: Mondharmonica

 

Gasten

Niels Meijer: Piano (8)

Arend Bouwmeester: Tenor saxofoon (8)