JOHNNY RAY JONES - MYSTIC CHIEFS

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eind jaren zeventig was Johnny Ray Jones op zoek naar de blues. Johnny Ray was 19 of 20 jaar oud en een man genaamd Butch Mudbone nam hem mee naareen Sam Taylor concert in Taurus Tavern in Venetië. Ze hadden elke zondag een bluesjam. Ik denk dat Sam zich die dag niet goed voelde en een dagje vrij nam, maar zijn gitarist Coco Montoya nam het die avond over, en gitarist James Armstrong was er ook. Dus het eerste nummer dat Johnny Ray ooit op het podium in een bar zong, was met die geweldige jongens. Hij begon elke zondag naar die club te gaan en Sam Taylor begon hem zanglessen te geven in ruil om hem naar opnamesessies en optredens te rijden. Johnny Ray Jones heeft eerder twee albums uitgebracht,namelijk ' Feet Back In The Door' in 2017 en 'Way Down South' in 2021. Hij heeft gezongen naast legendes als Big Joe Turner, Phillip Walker en Lee Allen. Hij speelde op affiches met John Mayall, Leon Russell, Jeff Healy, Janiva Magness, Walter Trout, The Knitters en The Blasters. Voor zijn nieuwe album 'Mystic Chiefs' koos Johnny Ray Jones ervoor om de nadruk te leggen op het klassieke bluesmateriaal dat al lang de basis van zijn show vormt, door nummers uit te voeren die oorspronkelijk zijn opgenomen door of geassocieerd met Muddy Waters, Howlin' Wolf, Sonny Boy Williamson, Slim Harpo en Joe Hill Louis, met lokale spelers van de bovenste plank. Het album is genoemd naar de nieuwe begeleidingsband van Johhny Ray. 'Mystic Chiefs' bevat elf songs. Vijf van de elf songs op het album zijn afkomstig uit het clubrepertoire van de Red Devils, de rockende band uit de jaren negentig onder leiding van zanger en mondharmonicaspeler Lester Butler.

 

 

 

 

 

 

Het is met één van deze nummers van Lester Butler dat Johnny Ray Jones zijn nieuwe album opent. 'Automatic' is zeker één van de bekendste nummers van Lester Butler And The Red Devils. Het is een heerlijk swingende bluesrock shuffle, met een schitterende Carl Sonny Leyland en Tex Nakamura op piano en mondharmonica. Drummer J.R. Lozano en bassist John Bazz zorgen voor de knap stuwende groove en Johnny Ray zingt het nummer met veel passie en overtuiging. 'Trying To Get Back On My Feet' is één van de twee Sonny Boy Williamson II covers op dit album. Met strak slagwerk zorgt drummer Lozana voor een knappe drumbeat. Met een sublieme snarensolo drukt gitarist Junior Watson zijn stempel op het nummer en naar het einde toe pakt ook mondharmonicaspeler Tax Nakamura uit met een knappe solo. Johnny Ray hoort zijn moeder huilen in het opwindende 'Devil Woman'. Het is de tweede cover van The Red Devils. Johnny Ray heeft een goede en rauwe stem en zingt het nummer met heel zijn hart en ziel. De huilende Wolf, bekend van John Lee Hooker komt hier ook aan bod. 'Devil Woman' is opgebouwd rond een sterke, steeds weerkerende gitaar riff van Junior Watson. In een Red Devils cover kan de mondharmonica niet ontbreken, dus is Tex Nakamura andermaal van de partij met gruizig en pompend mondharmonica werk. 

 

 

 

 

 

 

 

In het door Willie Dixon geschreven 'Don't Go Further' is de boodschap duidelijk. Johnny Ray windt er geen doekjes om dat hij iemand nodig om van te houden en dat die iemand ook van hem houdt. Het is een Chicago bluesshuffle. Het helder en kloppend pianospel van Leyland geeft 'Don't Go Further' nog een extra touch. Het is onmogelijk om te blijven stilstaan bij de opwindende boogierocker 'Shake Your Hips' , een cover van Slim Harpo. Ook hier krijgen we andermaal fenomenaal en opdwepend werk te horen van Leyland op de piano en Nakamura op de mondharmonica. De Muddy Waters cover 'I'm Ready For You' uit 1954 werd geschreven door Willie Dixon en James Moore. Johnny Ray Jones & Mystic Chiefs maken er een opdwepende bluesrocker van. Drummer J.R. Lozano schittert met zijn jungle drumbeat en de mondharmonica en piano solo's van Tex Nakamura en Carl Sonny Leyland zijn weer om duimern en vingers bij af te likken. Johnny Ray zingt met veel passie overtuiging: I'm ready for you, i hope that you're ready for me. Lester Butler schreef de lome bluesshuffle 'No Fightin'', een song die op het lijf geschreven is voor de rauwe, doorleefde stem van Johnny Ray. Junior Watson kleurt 'No Fightin'' met fijn en gevoelvol gitaarwerk en Nakamura imponeert andermaal met uitstekend, gruizig werk op de mondharmonica. Het tempo gaat fors de hoogte in voor het swingende 'Sugar Sweet', met een schitterende Leyland die met zijn vloeiend pianospel en dito solo heel wat muziekliefhebbers zal weten te bekoren. 

 

 

 

 

 

 

 

 

De tweede Sonny Boy Williamson II cover is de meeslepende slowblues 'My Younger Days'. Een grootse Junior Watson tovert een uitstekende, fijne en gevoelvolle snarensolo uit zijn sixstring en ook pianist Leyland is weer op zijn best met zfijn toetsenwerk op de piano. Johnny Ray Jones blijft in dezelfde sfeer in het afsluitende 'I'll Be Around' een piano gedreven slowblues die geschreven werd door Chester Burnett, beter bekend als Howlin' Wolf. Hij nam het nummer zeventig jaar geleden op en het heeft nog steeds niets van zijn charme en aantrekkelijkheid verloren. Ook hier nemen mondharmonicaspeler Leyland en gitarist Junior Watson het uitstekende solowerk voor hun rekening. Hoewel 'Mystic Chiefs' alleen maar covers bevat is het toch een heel interessant album en dat komt omdat Johnny Ray Jones en zijn muzikanten hun eigen stempel trachten te drukken op de meeste songs. De arrangementen zijn rijk en goed uitgebalanceerd, met een duidelijke focus op het benadrukken van Jones' krachtige vocalen. De mix van traditionele instrumentatie met moderne productie-elementen geeft het album een tijdloze kwaliteit. (8/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

01 Automatic

02 Trying To Get Back On My Feet

03 Devil WOman

04 Don't Go No Further

05 Shake Your Hips

06 I Wish I Would

07 I'm Ready

08 No Fightin'

09 Sugar Sweet

10 My Younger Days

11 I'll Be Around

 

 

 

 

Johnny Ray Jones: Zang

Junior Watson: Lead gitaar 

Carl Sonny Leyland: Piano 

Johnny Lee Schell: Ritme gitaar

Tex Nakamura: Mondharmonica

John Bazz: Bas

Stephen Hodges: Percussie

J.R. Lozano: Drums