JAY GORDON AND BLUES VENOM - LIVE AT WOODYSTOCK BLUES FESTIVAL 2022

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jay Gordon groeide op in Chicago, het centrum van de blueswereld. Hij staat bekend om zijn snedig gitaarwerk en zijn gepassioneerde zang. Hoewel zijn invloeden Buddy Guy, Johnny Winter en Stevie Ray Vaughan zijn, heeft hij zijn eigen stijl. Gordon heeft zeventien cd's opgenomen, waarvan de recentste 'Slide Rules' uit 2019 is. Gordon heeft geopend voor Eric Clapton, Johnny Winter, ZZ Top, Buddy Guy, Albert Collins en vele anderen. In 2004 werd hij door Clapton uitgenodigd om op te treden op het Crossroads Guitar Festival. Gordon, die in de leer ging en opnam bij de Texaanse gitaarlegende Phillip Walker, heeft meerdere South Bay Music Awards (Californië) en LAMA Awards (Ierland) gewonnen. Zijn bassiste Sharon Butcher heeft ook de Bass of the Year prijs ontvangen van beide organisaties. Aan zijn discografie heeft hij nu een live album toegevoegd. 'Live At Woodystock Blues Festival 2022' werd in april 2022 opgenomen in een zonovergoten Woodystock Festival in Lauglin, Nevada. Het powertrio bestaat uit Jay Gordon op zang en gitaar, Sharon Butcher op bas en Tom Parham op drums. Er staan negen nummers op het album en het is een mix van bekende blues/rock klassiekers en eigen werk. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jay Gordon And Blues Venom openen hun set met een stevige versie van de Muddy Waters klassieker 'Hoochie Coochie Man'. Bassiste Sharon Butcher en drummer Tom Parham leveren een stevige stompende groove af en Jay Gordon pakt meteen uit met snedige en slijtende gitaar riffs. Met zijn rauwe en krachtige stem zingt Jay het nummer met veel overtuiging. Aan het enthousiast applaus te horen ben ik zeker niet de enige die van deze versie genoten heeft. Voor de Robert Johnson klassieker 'Crossroads' gaat Jay Gordon nog een stuk verder terug in de tijd. Robert Johnson nam 'Crossroads' in 1936 op en het ontelbare gecoverde nummer is nog steeds springlevend. Ook de krachtige, rauwe versie van Jay Gordon And Blues Venom is een genot om naar te luisteren. Bassiste Sharon Butcher zorgt voor een diep beukende baslijn. Jay Gordon voorziet deze geweldige song weer van snedig en vlijmschep gitaarwerk en hij legt heel zijn hart en ziel in zijn stem. Dat valt in de smaak van het publiek dat hem wederom bedankt met een daverend applaus. De verschroeiende gitaarriffs en solo stelen opnieuw de show in de George Thorogood cover 'I Drink Alone'. Jay schreef nieuwe arrangementen voor deze song. Het powertrio geeft in deze bijna acht minuten durende versie het beste van zichzelf. Tom Parham met strak en stevig slagwerk en Sharon Butcher met een diepe baslijn bewijzen andermaal dat ze een stevige en betrouwbare ritmesectie vormen. Jay Gordon etaleert andermaal zijn grote klasse als gitarist tijdens deze 'I Drink Alone'.

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna is het tijd voor eigen werk met 'Slow Burn Biker Mama', een nummer dat Jay Gordon opnam voor zijn album 'No Cure' uit 2011. De vlijmscherpe gitaarriffs van de lange instrumentale intro gaan door merg en been. 'Slow Burn Biker Mama' is een fantastische slowblues waarin Jay Gordon zijn enthousiast publiek verwent met verscheidene schitterende snarensolo's. Een ander eigen nummer is de opwindende Texas boogierocker 'Fire And Brimstone Boogie'. Het nummer is al twintig jaar oud en is te vinden op het album '6 Strings Outlaw' uit 2003. Jay Gordon haalt weer verschillende malen schitterend uit op zijn Gretz gitaar. De verscheidene ritmewisselingen geven 'Fire And Brimstone Boogie' nog meer cachet. Jay Gordon is een echte frontman en weet het publiek meerdere malen op de juiste wijze te bespelen en ze op te jutten. In 'Fire And Brimstone Boogie' eert Jay Gordon blueslegende John Lee Hooker. Een ander geweldig nummer is de bluesklassieker 'Good Morning Little Schoolgirl', die in 1937 werd opgenomen door Sony Boy Williamson. Het nummer werd ontelbare malen gecoverd door blues en rock grootheden, zoals Muddy Water, Lightning Hopkins, Grateful Dead, Johnny Winter, The Allman Brothers Band, Rod Stewart en Ten Years After. Van de oorspronkelijke bluesversie van Sony Boy Williamson blijft in de versie van Jay Gordon And Blues Venom niet veel meer over, hun versie leunt dichter aan bij de Ten Years After versie. Het is stevige bluesrocker met een beukende baslijn van bassiste Sharon Butcher en strak en stevig slagwerk van Tom Parham. Ook hier laat Jay Graham met gepassioneerd gitaarwerk horen dat hij een uitstekende gitarist is. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna komt de Creedence Clearwater Revival medley 'Green River' en 'Suzie Q'. John Fogerty, Doug Clifford en Stu Cook speelden deze medley ook tijdens hun Europese tournee in 1971 en je kan hem ook terugvinden op het album 'Live In Europe'. 'Green River' en 'Suzie Q' hebben geweldige  en zeer herkenbare gitaar riffs. De kracht en energie in de versie van Jay Gordon geeft deze medley een extra touch. Meer spetterend en snedig gitaarwerk krijgen we in de verschroeiende Southern bluesrocker 'Train, Train', een cover van de band Blackfoot. Jay Gordon And Blues Venom sluiten hun concert af met de Elmore James cover 'Stranger Blues'. Bassiste Sharon Butcher schittert met haar krachtige diepe baslijn en Jay haalt andermaal vlijmscherp en snedig uit op zijn Gretz gitaar. Jay Gordon's stem is krachtig, rauw en doordrenkt met emotie. De opname van dit optreden, gehouden op het iconische Woodystock Blues Festival, straalt de energie en passie uit die kenmerkend is voor Jay Gordon And Blues Venom. Het live album 'Live At Woodystock Blues Festival 2022' bevat een vurig en authentiek bluesrock cancert, neergezet met de passie en de  ziel  die dit genre belichaamt. (8,5/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

1. Hoochie Coochie Man

2. Crossroads

3. I Drink Alone

4. Slow Burn Biker Mama

5. Fire and Brimstone Boogie

6. Good Morning Little School Girl

7. Green River / Suzie Q

8. Train Train

9. Stranger Blues

 

 

Jay Gordon: Gitaar en zang

Sharon Butcher: Bas

Tom Parham: Drums