IAN SIEGAL MEETS JOHNNY MASTRO - EASY TIGER

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ian Siegal en Johnny Mastro tekenden jaren geleden beiden bij het Nugene Label en daar ontmoetten ze elkaar voor het eerst. Siegal, geboren in Portsmouth, Engeland, is de afgelopen twintig jaar de hoofdact geweest op festivals over de hele wereld en heeft prijzen en onderscheidingen verzameld, waaronder 'Best British Singer'. MOJO magazine noemde hem één van de meest getalenteerde zangers en schrijvers in de hedendaagse bluesscene. Zijn rootsy Americana ontmoet de bluesstijl en samenwerkingen door de jaren heen hebben hem een ​​reputatie opgeleverd als een soulvolle, stilistisch flexibele artiest. Een echte artiest die iets te zeggen heeft. Zijn recentste sudioalbum 'Stone By Stone', dat in 2022 verscheen. De in New Orleans gevestigde mondharmonicaman Johnny Mastro is geboren in Geneva, NY, VS en leidt al vijfentwintig jaar één van de meest gedurfde bands in de bluesscene. Hij toert al twintig jaar door Europa en net als die van Siegal, houden zijn door critici geprezen platen stand tegen de tand des tijds. Een beetje stijver van stijl, Mastro creëert altijd een stuwend, origineel, los en gevaarlijk geluid, waarmee hij de muziek tot het uiterste drijft. Munich Talk zei over zijn laatste opname: Het kan nauwelijks meer vervormd, smeriger of ruwer en dat is een goede zaak. Het meest recente album van Mastro is 'Elmore James For President', dat in februari 2021 verscheen. Beide mannen kwamen samen voor een fantastische throwback rough and tumble sessie, live opgenomen in New Orleans. Ian Siegals door whisky doordrenkte stem en gitaar passen perfect bij één van de meest rauwe benaderingen in de scene. Johnny's mondharmonica drijft zijn band aan als geen ander en gecombineerd met Mr. Siegal is het geluid verfrissend bedwelmend. Het resultaat is het album 'Easy Tiger', met daarop dertien songs. De meeste nummers werden door Ian Siegal en Mastrogiovanni geschreven. Vier songs schreven ze samen. Ian Siegal schreef vier songs, waarvan twee samen met Dickinson en Johnny Mastro schreef drie nummers.

 

 

 

 

 

 

 

 

Het album 'Easy Tiger' opent met twee songs die Ian Siegal en Johnny Mastro samen schreven. Meteen trekken beide heren en hun begeleidingsband alle registers open met het gruizige up tempo nummer 'Four On The Floor'. Drummer Chris Davis en bassist Josh Kerin zorgen voor de opwindende groove. Ian Siegals stem is gemaakt om dit soort nummers te zingen en ze klinkt grandioos. Johnny Mastro met zijn opwindend en gruizig mondharmonicaspel en de stuwende gitaren van Siegal en Smokehouse Brown kleuren dit erg knappe nummer. De fans van Lester Butler en zijn Red Devils zullen in hun nopjes zijn met 'Four On The Floor', want er zijn zeker heel wat invloeden van deze legendarische band terug te vinden in deze uitstekende opener. Ook in het aanstekelijke bluesnummer 'Balling The Jack' kunnen beide heren bekoren. Drummer Chris Davis bepaalt met zijn stevige en dwingende drumbeat het tempo van 'Balling The Jack'. Smokehouse Brown voorziet 'Balling The Jack' van vet slidewerk op de gitaar en Mastro is het ganse nummer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig met zijn gruizige mondharmonicaklanken. Top song waar je nooit genoeg van krijgt. Voor hun eerste cover op het album keren Siegal en Mastro terug naar 1955. Toen scoorde Earl King een hitje met 'Baby You Can Get Your Gun'. Siegal en Mastro verhogen het tempo en maken er een swingend rock'n roll nummer van met snedig en pittig solowerk op de gitaar. Ook Mastro is weer heel aanwezig op de mondharmonica. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na zoveel muzikaal geweld is het tijd om het wat kalmer aan te doen met de Delta blues ballade 'No Mercy', nog een nummer dat Siegal en Mastro samen schreven. Ian Siegal lucht hier zijn hart en er klinkt veel gevoel en inleving in zijn stem wanneeer hij 'No Mercy' zingt. Siegal laat zijn bottleneck glorieus en met veel gevoel over de snaren op de nek van zijn gitaar glijden. Johnny Mastro neemt ook was gas terug terug en in plaats van stuwend en gruizig mondharmonicawerk krijgen we een zeer rustige Johnny Mastro te horen. In het zelf geschreven 'Dog Won't Hunt'  heeft Ian Siegal het over zijn hond die niet wil jagen en niet wil bijten. Dat hij daar niet blij mee is horen we in de laatste zin waarin hij kortaf zegt dat die hond zijn hond niet is. Het is een bluesnummer met een strakke, voortstuwende groove. Het vet slidewerk van Smokehouse Brown en het gruizig mondharmonicawerk van Mastro bepalen de sfeer. Vocaal horen we andermaal een sterke Ian Siegal, die ook de akoestische gitaar voor zijn rekening neemt. 'Tall And Tight' is één van de twee songs die Siegal samen met Luther Dickinson schreef. Mastro zorgt voor de backing vocals in dit door Ian Siegal gezongen nummer. Het verschroeiend gitaarwerk van Smokehouse Brown gaat door merg en been. 'Miss Your Cadillac' en 'Quick To The Gun' zijn twee nummers die door Mastro werden geschreven. In die twee songs neemt Johnny de micro over van Ian Siegal. 'Miss Your Cadillac' is een swingende bluesshuffle met fantastisch blaas en zuigwerk van Mastro op de mondharmonica en lekker gitaarwerk van Smokehouse Brown. Het tragere bluesnummer 'Quick To The Gun' begint met een snedige gitaarintro van Smokehouse Brown. Brown blijft het ganse nummer gretig rondstrooien met lekkere riffs en zijn solo is andermaal een lust voor het oor. Er zit weer veel distortion op de microfoon van Johnny Mastro en dat maakt dat zijn vocaal werk niet top is, maar die distortion is wel een pluspunt is voor zijn blaas en zuigwerk op de mondharmonica. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het cleane geluid van het door Ian Siegal geschreven en gezongen 'Emperor's New Clothes' vormt een groot contrast met de disortion gespekte songs van Johnny Mastro. Ian Siegal vertelt zijn verhaal zoals hij dat al jaren met succes doet, namelijk heel relax en op zijn eigen kenmerkende wijze. Johnny Mastro ondersteunt het nummer met zijn chromatische mondharmonica. Daarna wordt het terug ruiger in het door Mastro geschreven 'Wineheaded', dat deze keer niet door Johnny, maar door Ian Siegal wordt gezongen. In dit heel dansbare nummer drijft Ian zijn stem tot het uiterste. Andermaal krijgen we met drummer Chris Davis en bassist Josh Kerin een retestrakke en stuwende ritmesectie te horen. Zij leggen de basis en mondharmonicaspeler Johnny Mastro en gitarist Smokehouse Brown met vet slidewerk kleuren de sound van 'Wineheaded'. Het donkere en vuile 'Who're In Church' heeft een vette en swampy bluessound. Wie goed naar het refrein luistert zal meteen merken dat 'Who're In The Church' maar een titel is om de censuur te omzeilen. Mastro is andermaal groots op de mondharmonica en Ian, die het nummer met veel kracht en inleving zingt, voelt zich als een zwetende .... in de kerk. Het priemende snarenwerk van Smokehouse geeft het nummer nog een extra troef. De tweede en laatste cover op het album is 'I Won't Cry No More' van de Amerikaanse gitarist Carlos Guitarlos Ayala. Het nummer is opgebouwd rond een sterke steeds weerkerende riff. 'I Won't Cry No More' is een uptempo nummer met een pompende groove. Zowel Ian Siegal achter de microfoon als Johnny Mastro op de mondharmonica hebben er duidelijk zin en smijten zich volledig in deze cover. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het album wordt schitterend afgesloten met 'Oedipuss', dat geschreven werd door Siegal en Luther Dickinson. Mondharmonicavirtuoos Johnny Mastro neemt de instrumentale hoofdrol voor zijn rekening. Ian Siegal, de Britse bluesman met een ruwe, soulvolle stem en een reputatie voor authentieke blues, heeft op 'Easy Tiger' de krachten gebundeld met Johnny Mastro, de Amerikaanse harmonicavirtuoos en frontman van de Mama’s Boys. Het resultaat is een album dat zowel gedurfd als doorleefd aanvoelt, waarbij de intensiteit van de Mississippi blues samenkomt met de rauwe energie van de moderne rootsrock. Ian Siegal en Johnny Mastro hebben elk hun eigen achtergrond. Siegal is een blues en rootszanger die bekend staat om zijn soulvolle vocalen en Mastro staat bekend als een energieke harmonicavirtuoos uit New Orleans. Toch  vinden ze elkaar in hun liefde voor de traditionele blues. Siegal’s stem, met een rauwe rand en een diep gevoelde emotie, en Mastro’s felle, intense harmonicaspel vullen elkaar perfect aan en versterken elkaars expressie. Voor wie op zoek is naar muziek die recht uit het hart komt, zonder concessies en zonder opsmuk, is 'Easy Tiger' een absolute aanrader. (8,5/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

01. Four On The Floor

02. Balling The Jack

03. Baby You Can Get Your Gun

04. No Mercy

05. Dog Won’t Hunt

06. Tail And Tight

07. Miss Your Cadillac

08. Quick To The Gun

09. Emperor’s New Clothes

10. Wineheaded

11. Who’re In Church

12. I Won’t Cry No More

13. Oedipuss

 

 

 

Ian Siegal: Zang, gitaar en percussie

Johnny Mastro: Mondharmonica en zang

Smoke(house) Brown: Gitaar

Chris Davis: Drums

Josh Kerin: Bas