HATEBREED – “The Concrete Confessional”

http://www.hatebreed.com/

De vaandeldragers van de hardcore komen drie jaar na “The Divinity Of Purpose” met alweer hun zevende studioalbum (achtste als ik het coveralbum “For The Lions” meetel). Ik ga al onmiddellijk bekennen dat ik een fan ben van Jamey Jasta en de zijnen. Het album “Supremacy” is voor mij nog altijd één van de mijlpalen uit de hardcoregeschiedenis. “The Divinity Of Purpose” kon me iets minder boeien wegens net iets te veel van hetzelfde. Naar hun nieuwe worp heb ik dan ook erg uitgekeken.

Ik zag hen op 29 april live aan het werk op Groezrock en daar speelden ze al wat nieuw materiaal. En dat nieuwe materiaal klonk live alvast zeer overtuigend.

Hatebreed werkte voor de vijfde keer samen met producer Zeuss (oa. Soulfly, Earth Crisis, Crowbar, Six Feet Under,…). Dat Zeuss zowel werkt met hardcore als met metalbands hoor je al jaren aan de sound van Hatebreed. De invloed van andere Amerikaanse hardcorebands als Madball en Cro-Mags is uiteraard steeds aanwezig maar het wordt steeds overgoten door een stevige saus metal. Door die mix worden ze door zowel de fans van hardcore als de metalfans erg gesmaakt.

Na een eerste luisterbeurt van “The Concrete Confessional” is de metal zelfs nog iets meer aanwezig dan op hun voorvangers. Dat kan ik alleen maar toejuichen, want hierdoor zit er veel meer afwisseling in het album. Subtiliteit moet je bij Hatebreed nog altijd niet verwachten, “The Concrete Confessional” is een lekker bruut album geworden.

Opener “A.D.” is onmiddellijk een kopstoot van jewelste. Dit had gewoon een nummer van Slayer kunnen zijn, die riff de snelheid de agressie. Heerlijke opener! Met “Looking Down The Barrel Of Today” gaan ze op hun elan voort. Dit nummer had ik op Groezrock al gehoord en blijkt op cd ook een hardcoreknaller te zijn. Ik ben al helemaal verkocht aan “The Concrete Confessional” en we zijn nog maar twee nummers ver. Op dit album staat geen enkel minder nummer. Het enige wat niet echt nodig was voor mij zijn de “whoa”-stukjes in “The Apex Within”.

Enkele uitschieters: “From Grace We’ve Fallen” met een sing-a-long refrein, “Something’s Off” dat begint met een heerlijke basriff en “Walking The Knife” zou wel eens een live-klassieker kunnen worden. Afsluiten doen de heren van Hatebreed in stijl met “Serve Your Masters”.

“You served your masters well, now serve your masters in hell” zingt Jasta, als dit de muziek is die ze in de hel draaien verhuis ik met plezier naar daar.

Met “The Concrete Confessional” brengt Hatebreed het beste hardcorealbum uit van dit jaar, misschien zelfs van de laatste jaren. Zowel de hardcorefans als de metalfans gaan hiervan snoepen.

90/100

1.) A.D.

2.) Looking Down The Barrel Of Today

3.) Seven Enemies

4.) In The Walls

5.) From Grace We’ve Fallen

6.) Us Against Us

7.) Something’s Off

8.) Remember When

9.) Slaughtered In Their Dreams

10.) The Apex Within

11.) Walking The Knife

12.) Dissonance

13.) Serve Your Masters