ELIZA NEALS - BADDER TO THE BONE

Album Review

Album: 
ELIZA NEALS - BADDER TO THE BONE
Artist: 
Eliza Neals
Record Label: 
E-H Records
Style: 
Bluesrock, Rock
Date: 
23/04/2022
Reviewed by: 
Walter Vanheuckelom
ELIZA NEALS - BADDER TO THE BONE
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Eliza Neals is een uitstekende vrouwelijke artiest uit de onafhankelijke oostkust muziekscene. Eerst veroverde ze het publiek in haar woonplaats Detroit en in 2008 verhuisde ze naar New York City. De interesse voor muziek begon wanneer Eliza naar de muziek van Etta James, Motown en classic rock begon te luisteren. Ze begon zelf muziek te schrijven na een ontmoeting in een platenwinkel in Detroit met singer/songwriter William Collins. Dankzij haar muzikale gehoor, haar talent op de piano en haar geweldige stem behaalde ze haar diploma opera aan de Wayne State University in Detroit, maar de levendige zangeres zag haar toekomst als blues en rock zangeres. In 2003 verscheen haar debuut EP 'I'm Waiting' en haar eerste full album 'Liquorfoot' verscheen in 2005. Daarna was het drie jaar wachten op nieuw werk van de Detroitse zangeres, maar ze had al die tijd niet stilgezeten want in 2008 verschenen naast de EP 'My Style Life' nog twee albums 'No Frogs For Snakes' en 'Stronghold II'. Dit laatste album was een samenwerking met soul legende Barrett Strong Jr.. Daarna duurde het weer vijf jaar voor het album 'Messin' With A Fool' verscheen, dit indie album won op de Detroit Blues Awards, The Best Blues Songwriter Award. Haar meest succesvol album tot nu toe is 'Breaking And Entering' uit 2015. Met dit album won Eliza Neals de Best Album Award op de Detroit Music Awards 2016, ze kreeg tevens vijf nominaties op de onafhankelijke Blues Awards in 2016 en ze werd verkozen tot beste live act van 2016 door de Britse Music website Get Ready To Rock. In februari 2017 verscheen het uitstekende album '10.000 Feet Below'. In 2018 ontving ze de Detroit Black Music Award voor Best Blues Artist Of The Year. Op 4 juli 2019 verscheen de EP 'Sweet Or Mean', waarvoor Eliza Neals alle nummers schreef. Deze keer werkte Neals samen met de New Yorkse bluesman Ted Horowitz, beter bekend als Popa Chubby. Horowitz speelt niet alleen gitaar op deze release, maar is eveneens producer van het album. In volle Corona crisis verscheen op 20 april 2020 bij E-H Records het album 'Black Crow Moan' en bij datzelfde recordlabel verschijnt vandaag 'Badder To The Bone'. Er staan tien songs op het album, waarvan Eliza er negen zelf schreef of hielp schrijven. 'Can't Find My Way Home' van Steve Winwood is de enige cover op 'Badder To The Bone'.
 
 
 
 
 
 
Het album opent met het opwindende 'United We Stand', waarin Eliza haar positieve boodschap meedeelt aan haar fans en muziekliefhebbers. Ze roept iedereen op om de handen in elkaar te slaan en samen te vechten voor eenheid in de moeilijke periode waarin de wereld zich momenteel bevindt. Drummer Jeffrey Fowlkes zorgt voor een opdwepende Bo Didley drumbeat en Michael Puwal strooit het gehele nummer gretig rond met vette slide riffs. Co producer Michael Puwal zorgt in dit nummer ook voor de beukende baslijn. Eliza zingt dit strijdlied met veel power en overtuiging. Daarna vertraagt het tempo voor de bijna zeven minuten durende slowblues 'Queen Of The Nile'. Peter Keys draagt de melodie van dit geweldige nummer met zijn warme Hammond B3 klanken. Dit is blues op zijn best. Instrumentaal zet gitaarvirtuoos Lance Lopez 'Queen Of The Nile' helemaal naar zijn hand, met fantastische riffs en magistraal solo werk. Zijn gitaarwerk past perfect bij de prachtige rauwe stem van Eliza Neals, die hier weer een uitstekende vocale prestatie neer zet. Met haar stem en inlevingsvermogen roept Eliza Neals herinneringen op aan Janis Joplin. Voor de liefhebbers van slowblues songs zal 'Queen Of The Nile' een lust voor het oor zijn. Top nummer. De Covid pandemie heeft bij iedereen sporen achter gelaten, ook bij Eliza Neals. In de midtempo bluesrocker 'Lockdown Love' vertelt Eliza hoe zij deze moeilijke periode en de bijbehorende frustraties van lockdowns en bubbels heeft ervaren. De zwaar bonkende baslijn en het splijtend en vlijmscherp snarenwerk komen van Michael Puwal. 
 
 
 
 
 
 
Het gaspedaal wordt volledig ingedrukt voor de verschroeiende gitaar gedreven bluesrocker 'King Kong'. Het is een liefdeslied waarin Eliza haar geliefde vergelijkt met de legendarische gorilla uit de film 'King Kong'. De ritmesectie, met drummer Tim Grogan en bassist Jason Kott, legt er stevig de pees op. Eliza Neals schreef deze opwindende rocker en ze zingt het nummer weer met de nodige kracht en overtuiging. Lance Lopez etaleert nogmaals zijn klasse als gitarist met verschroeiend en vingervlug gitaarwerk. Eliza klinkt heel emotioneel in de trieste liefdesballade 'Bucket Of Tears'. Het tremolo gedreven gitaarwerk van Michael Puwal geeft 'Bucket Of Tears' een soundtrack achtige touch. Met de catchy, vintage rocker 'Got A Gun' neemt Eliza Neals ons mee naar de muziek uit de jaren zestig. In dit nummer  waarschuwt de blonde zangeres de mannen, dat ze niet met haar gevoelens moeten spelen, want dat ze een revolver heeft en dat ze die ook zal gebruiken indien dat nodig is. Bassist Paul Randolph en drummer Skeeto Valdez vormen de ritmesectie en in het instrumentale gedeelte is het genieten van de heerlijke orgelklanken van John Galvin en het uitstekend snarenwerk van gitarist Billy 'JC' Davis. Neals klinkt heel passioneel in de energieke midtempo rocker 'Fueling Me Up'. Met een knappe slide solo en dito riffs geeft Michael Puwal deze treurige liefdesballade nog meer cachet. Eliza Neals op piano en John Galvin op Hammond B3 leveren weer geweldig toetsenwerk af en backing zangeres Kimberli Wright maakt het vocale gedeelte helemaal af. 
 
 
 
 
 
 
De enige cover op het album is  de klassieker 'Can't Find Me Way Home'. Het werd geschreven door Steve Winwood en in 1969 uitgebracht door Blind Faith. De versie van Eliza Neals is iets trager en rauwer dan de originele versie. Ook hier weer doet de stem en het inlevingsvermogen van Eliza me denken aan Janis Joplin. Peter Keys levert weer prachtig werk op zijn Hammond B3 en de Amerikaanse gitaarvirtuoos Lance Lopez haalt nogmaals uit met magistraal snarenwerk op zijn sixstring. Het album wordt afgesloten met een kortere versie van 'Queen Of The Nile'. Net als de langere versie die we al eerder hoorden op dit album, is deze kortere versie een plezier om naar te luisteren. Een top nummer blijft meestal ook een topper en dat bewijst Eliza Neals hier nog maar eens. Ik ben al lang fan van de muziek en de stem van Eliza Neals en ook met dit album weet de Amerikaanse uit New York me weer te bekoren. 'Badder To The Bone' is een energiek en prachtig album. Negen sterke nummers die vol overgave gezongen worden door de uitstekende en krachtige stem van Eliza. Instrumentaal is het ook genieten, want met Lance Lopez, Peter Keys, Billy Davis, John Galvin, Jason Kott en de andere muzikanten heeft Eliza toch heel wat schitterende muzikanten rond haar weten te verzamelen. Eliza Neals is in Europa nog niet bekend bij het brede publiek. Hopelijk komt daar met dit album verandering in, want deze uitstekende zangeres verdiend het om op de Europese festivalpodia en clubs te staan. Eliza Neals is een briljante pianiste en een uitstekende zangeres en songwriter. (8,5/10)
 
 
 
 
 
Walter Vanheuckelom
 
 
 
01. United We Stand (2:51)
02. Queen of the Nile (6:52)
03. Lockdown Love (4:11) 
04. King Kong (3:40)
05. Bucket of Tears (3:25)
06. Got a Gun (2:50) 
07. Fueling Me Up (3:40)
08. Heathen (4:59)
09. Can't Find My Way Home (5:35) 
10. Queen of the Nile II (4:36)
 
 
Eliza Neals: Zang, backing vocals, piano op #2,4,6,8 en 10, Hammond B3 op #7
Lance Lopez: Gitaar op #2,4,9 en 10
Peter Keys: Hammond B3+200A op #2,4,9 en 10
Jason Kott: Bas op #2,4,9 en 10
Tim Grogan: Drums op #2,4,9 en 10
Michael Puwal: Gitaar en bas op #1,3,5 en 7
Billy Davis: Gitaar op #6
Paul Randolph: Bas op #6 en 8
John Galvin: Piano en Hammond B3 op #6 en 8
Skeeto Valdez: Drums op #6 en 8
Brian Clune: Drums op #5 en 7
Jeffrey Fowlkes: Drums op #1 en 3
Kimberli Wright: Backing vocals op #8