DENNIS HERRERA - FOUR

 

 

 

 

 https://dennisherrera.com/

 

 

 

 

 

 

 

 

De Amerikaan Dennis Herrera is geboren en getogen in San José, Californië. De Golden Gate Bridge, het epicentrum van de hippiegeneratie was letterlijk bij hem in de buurt. Midden de jaren zestig zette Dennis zijn moeder haar transistorradio op KLIV, een popstation en de jonge Dennis was meteen weg van de muziek die hij daar hoorde. Hij kon blijven luisteren naar The Yardbirds, Animals, The Rolling Stones en Wilson Pickett. Op zijn vijftiende ging hij naar een James Brown concert en daar werd hij volledig weggeblazen, zoveel indruk maakte Brown op hem. Daarna ging hij naar zoveel mogelijk concerten in San Francisco. Ondertussen had hij ook al gitaar leren spelen op een gitaar van zijn grootvader. Zijn eerste optreden was op de middelbare school, waar hij op de studentententoonstelling 'Freedom' van Ritchie Havens speelde. Na de rock muziek leerde Dennis, dankzij Willie Dixon, Sonny Boy Williamson, BB King, Howling Wolf en John Lee Hooker, de blues muziek kennen. Sindsdien is de blues muziek de rode draad in zijn muzikale leven. In 2007 verscheen zijn debuutalbum 'Blues Well Done!' en daarna was het acht jaar wachten op de opvolger 'Livin Life Not Worryin'. Op vierentwintig augustus van 2018 verscheen met 'You Stole My Heart', het derde album van Dennis Herrera. Er staan elf originele songs op het album, die zonder uitzondering door Dennis werden geschreven. Nu zes jaar later heeft Dennis met 'Four' een opvolger klaar voor 'You Stole My Heart'. Het kreeg 'Four' als titel en bevat twaalf door Dennis Herrera geschreven nummers. De laatste twee nummers zijn een remix versie van twee oudere nummers van Herrera. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dennis opent  zijn nieuwe album met het instrumentale, swingende 'Can You Feel It', met een schitterende Jeff Jorgenson op de saxofoon. Ook Rich Wenzel op het Hammond B3 en Dennis Herrera op de gitaar pakken meteen uit met knap solowerk. De ritmesectie met drummer Lee Campbell en bassist Bill Stuve zorgen voor de knappe swingende groove. Herrera zingt niet, hij vertelt zijn verhaal in de swingende bluesshuffle 'All Said And Done'. Met Ruch Wenzel op het Hammond B3 en Sid Morris aan de piano is er heel wat toetsenwerk aanwezig. Toch is het de gitaar van Dennis Herrera die hier de instrumentale hoofdrol voor haar rekening neemt met fijne en cleane gitaarvullingen en dito solo. Met zijn zware lopende baslijn zorgt Bill Stuve voor een aanstekelige groove in 'Long Time Comin'', een loom swingend bluesnummer dat qua stijl perfect in het verlengde van de vorige songs ligt. Jeff Jorgenson en Sid Morris zijn het hele nummer uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig op de saxofoon en de piano. In het stuwende, John Lee Hooker begeesterde, 'Blues And Roll' is het genieten van het opwindende pianospel van Sid Morris en de stuwende saxofoonklanken van Jeff Jorgenson. Bassist Bill Stuve en drummer Lee Campbell zorgen voor de aanstekelige groove. Dennis Herrera levert weer fijn gitaarwerk af en dat mag ook gezegd worden van Bill Bates, die de tweede gitaar voor zijn rekening neemt. 

 

 

 

 

 

 

 

Het koor, met Tony Jones en Nina Mac, leveren met hun zoete, soulvolle stemmen knap vocaal werk af in de ballade 'Tenderness I See'. Percussionist Gordon Peeke zorgt voor de instrumentale afwerking. De gevoelvolle en heel fijne snarensolo van gitarist Dennis Herrera is een lust voor het oor. Daarna wordt het gaspedaal volledig ingeduwd voor het lekker groovende instrumentale nummer 'Insta Groove', met heerlijke solo's van toetsenist Rich Wendel op het orgel, Dennis Herrera op de gitaar en Jeff Jorgenson op de saxofoon. In 'It's All Too Much' vertelt Dennis andermaal zijn verhaal meer dan dat hij het zingt. In 'It's All Too Much' en ook in het volgende 'Lazy!' etaleert Dennis Herrera andermaal dat hij een heel fijne gitarist is met een clean gitaargeluid. Met strak en energiek slagwerk bepaalt Lee Campbell het tempo van 'Lazy!'. Rich Wendel fleurt het nummer op met zijn fris en aanstekelig pianowerk. In het soulvolle 'All This Time' is het genieten van het mooie saxofoonspel van Jack Sanford. Het swingende 'Presskitt' is het laatste nieuwe nummer op het album. Dennis zingt hoe blij dat hij is met de vrouw van zijn dromen. Het solowerk is van Rich Wenzel op orgel en van Dennis Herrera op de gitaar. Jeff Jorgenson laat andermaal horen dat de saxofoon een meerwaarde is voor de muziek van Dennis Herrera. 

 

 

 

 

 

 

 

Vervolgens komen we aan de twee remix versies die op het album staan. Het eerste is de bluesshuffle 'Mean Ole Texas Blues' uit het album 'Living Life Not Worryin'' uit 2015. Gastmuzikant op deze song is gitarist Anson Funderburgh. Ook de titeltrack van het album 'You Stole My Heart' uit 2018 werd nieuw leven ingeblazen. Jeff Jorgenson op saxofoon en Rich Wendel met zijn sublieme pianospel zijn de instrumentale smaakmakers. Het is een levendig en swingend nummer waarvan je dadelijk blij wordt en blijven zitten of blijven stilstaan hoort daar absoluut niet bij. 'Four'  is een album dat zowel bluespuristen als nieuwkomers zal aanspreken. Dennis Herrera slaagt erin om met zijn vierde album een blijvende indruk achter te laten in het genre, terwijl hij trouw blijft aan zijn eigen stijl. 'Four' is een zorgvuldig samengestelde ode aan de blues, waarin traditionele invloeden en moderne flair samenkomen. De plaat bevat een mix van klassieke bluesritmes, krachtige vocalen en verfijnde instrumentatie. (8/10)

 

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

 

01.Can You Feel It

02.All Said And Done

03.Long Time Comin’

04.Blues And Roll

05.Tenderness I See

06.Insta Groove

07.It’s All Too Mutch

08.Lazy!

09.All This Time

10.Presskitt

11.Mean Ole Texas Shuffle (remix)

12.You Stole My Heart (remix) 

 

 

 

 

 

Dennis Herrera: Gitaar en zang

Lee Campbell: Drums

Robi Bean: Drums*

Rich Wenzel: Hammond B3, piano, wurlitzer

Sid Morris: Piano*

Frank DeRose: Bas*

Bill Stuve: Bas

Jack Sanford: Saxofoon *

Jeff Jorgenson: Saxofoon

Bill Bates: Gitaar

Anson Funderburgh: Gitaar (11)

Tony Jones & Nina Mac: Backing vocals

Gordon Peeke: Percussie