CHRIS CAIN - GOOD INTENTIONS GONE BAD

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Chris Cain werd geboren in San Jose, CA op 19 november 1955. Zijn beide ouders waren bluesliefhebbers, vooral zijn in Memphis opgegroeide, Afro Amerikaanse vader, maar ook zijn Griekse moeder. Hij werd vanaf het begin meegenomen naar concerten van blues en jazz legendes. Chris herinnert zich nog dat hij een B.B. King concert bijwoonde toen hij drie jaar was. Van zijn vader kreeg Chris op achtjarige leeftijd een gitaar. Chris studeerde muziek aan het San Jose City College en begon daar al snel jazz improvisatie te geven. Buiten gitaar speelt Chris ook piano en saxofoon. Zijn moeder liet Chris al vroeg kennismaken met de muziek van Mike Bloomfield. Het diende als een bevestiging dat iemand zoals hij kon bereiken wat hij zocht. De vocale inspiratie kwam van Curtis Salgado, Gary Smith en jazzy blueszangers met een grote stem als Jimmy Witherspoon en Big Joe Turner. In 1976 werd Chris professioneel gitarist bij zanger en mondharmonicaspeler Gary Smith. Cain vormde zijn eerste band in 1986. In de hoop meer optredens te krijgen, bracht hij zijn eerste album 'Late Night City Blues' uit op het lokale Blue Rock'It label. Bijna onmiddellijk veranderde alles. Boekingsagenten kwamen langs en Chris begon door de USA en Europa te toeren voordat hij wist wat hem overkwam. Het album ontving vier W.C. Handy Award nominaties (nu de Blues Music Awards) en de aanbiedingen om op te treden bleven binnenstromen. Daarna kwamen er op het Blind Pig label drie albums uit, namelijk 'Cuttin’ Loose' (1990), 'Can’t Buy A Break ' (1992) en 'Somewhere Along The Way' (1995). Ondertussen heeft Chris Cain al veertien albums uitgebracht. In 2017 gaf Chris nog een fantastisch concert op Swing Wespelaar. In 2020 tekende Chris Cain bij Alligator Records en daar verscheen op negen april  2021 'Raisin' Cain'. Het vijftiende album van Cain bevat twaalf originele, door Chris Cain geschreven songs. Het album werd opgenomen in de Greaseland Studios, San Jose, CA door Kid Andersen, die tevens de producer is. Ook voor het nieuwe album 'Good Intentions Gone Bad' dat op 19 juli verschijnt koos Cris Caine, voor Kid Andersen als producer. Het is Chris zijn tweede album bij Alligator Records. Er staan dertien originele, door Chris Cain geschreven nummers op 'Good Intentions Gone Bad'. Alleen voor de lyrics van 'Blues For My Dad' en 'Still Drinking Straight Tequilla' kreeg Chris hulp Kid Andersen en Suzy Tyler. 

 

 

 

 

 

 

 

De swingende opener 'Too Little Too Late' baadt in een big band sfeer en daar hebben de blazers met Mike Rinto op trombone, Mike Peloquin op saxofoon en Mike Galisatus op trompet een grote inbreng in. Drummer June Core en bassist Cody Wright zorgen voor de lekker swingende groove en Greg Rahn is het hele nummer uitstekend aanwezig op het orgel en de piano. De stem en het gitaarwerk van Chris Cain zijn een lust voor het oor. Met twee snedige en pittige gitaarsolo's op zijn geliefde Gibson ES 335 gitaar zet hij de kers op de taart. Top opener. Chris Cain heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat de drie Kings (BB, Albert en Freddy) een grote inspiratiebron voor hem geweest zijn en dat is duidelijk te horen in de midtempo bluesrocker 'Fear Is My New Roommate'. Naast de zang en de gitaar horen we Chris Cain hier ook op Wurlizer elektrische piano en op het clavinet. Met een vlijmscherpe gitaarintro trekt Cain 'Fear Is My New Roommate' op gang. De drie blazers zijn weer uitdrukkelijk aanwezig en helpen de sound bepalen. Jon Otis met de congas en Kid Andersen met de tamborine en de koebel zorgen voor de nodige percussie. Met een snedige en vlijmscherpe gitaarsolo drukt Chris Cain andermaal zijn stempel op dit erg sterke nummer. In de titeltrack 'Good Intentions' zingt Cain dat hij probeerde zijn vriendin gelukkig te maken, maar dat zijn goede bedoelingen slecht uitpakten. Dit NOLA getint nummer begint met een knappe piano intro van Greg Rhan. Producer Kid Andersen neemt de baspartij, het orgel en de elektrische piano voor zijn rekening en zijn vrouw Lisa Leuschner zorgt voor de vrouwelijke stem. Chris Cain zingt het nummer op een heel relaxte wijze en hij laat ons andermaal genieten van zijn instrumentale virtuositeit op de gitaar. 

 

 

 

 

 

 

 

 

De brandende slowblues 'Waiting For The Sunrise' is één van de vele hoogtepunten op het album. Er klinkt veel emotie en verdriet in de stem van Cain wanneer hij deze melancholische slowblues zingt. Zijn prachtige, gevoelvolle solo op de gitaar zal heel wat muziekliefhebbers weten te bekoren. Greg Rahn schittert nogmaals met zijn heerlijk orgelspel en met zijn Mellotron Strings voegt Kid Andersen wat strijkers toe aan het nummer. Na deze prachtige slowblues gaat het tempo fors de hoogte in met de soulvolle bluesrocker 'I Was Wrong'. Ook hier geen vreugde en blijdschap, maar verdriet en pijn als de hoofdpersoon terugkijkt op zijn relatie. Drummer Sky Garcia en bassist Cody Wright zorgen voor een heerlijke groove en de driekoppige blazersectie, met saxofonist Mike Peloquin, trompettist Mike Galisatus en trombonespeler Mike Rinta, blazen de nidige soul in 'I Was Wrong'. Het hoogtepunt komt er alweer wanneer Chris aan zijn gitaarsolo begint. Hij tovert andermaal een grootse solo uit zijn sixstring. Van het hemelse geluid van zijn Gibson ES 335 kan je nooit genoeg krijgen. Chris zingt dat hij weinig tijd heeft om te reizen, voor hobbies en vele andere zaken, maar dat hij altijd tijd heeft om te huilen in de priemende bluesrocker 'Time To Cry'. Ook hier zijn weer veel invloeden te vinden van Albert en Freddy King. Veel toetsenwerk in 'Time To Cry' met Cain op de Wurlitzer elektrische piano, Kid Andersen op het orgel en Greg Rahn op de piano. Het samenspel van Cain's gitaar en de Wurlitzer geeft een geluid dat perfect in dit nummer past. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Met een diepe bas intro begint Kid Andersen aan het stuwende 'Still Drinking Straight Tequila'. Het is een swingende blues shuffle met Lisa Andersen op backing vocals. In de bijna zes minuten durende emotionele slowblues 'Bad Dream' neemt Chris Cain nogmaals de tijd en de ruimte om zijn grote klasse als gitarist te etaleren. Toetsenist Greg Rahn draagt de melodie met zijn warme orgelklanken en de diepe baslijn van Kid Andersen is het kloppende hart van 'Bad Dream'. Cain's stem is gemaakt om dit soort nummers te zingen en hij klinkt dan ook heel overtuigend als hij zingt dat hij niet weet wat hij zou moeten doen als zijn geliefde hem ooit zou verlaten. Er is een goede mix tussen trage en swingende nummers en dat geeft het luistergenot van dit keigoede album nog een extra touch. Chris Cain laat zich beïnvloeden door BB King in het swingende en heel soulvolle 'Had About All I Can Take', waarin de driekoppige blazersectie weer schitterend werk levert. In het emotionele 'Blues For My Dad' haalt Chris Cain herinneringen op aan zijn blues liefhebbende vader. Hij is al een hele tijd overleden maar hij zit nog diep in het hart van de nu bijna zeventigjarige Chris. Het was zijn vader die Chris aanmoedigde om iets met muziek te doen. Hij nam de toen nog jonge Chris vaak mee naar concerten en hij gaf Chris ook zijn eerste gitaar. Eigenlijk is het een ouder nummer dat Chris ongeveer een kwarteeuw geleden schreef met alleen de akoestische gitaar als begeleiding. Het was producer Kid Andersen die Chris Cain pushte om het nummer uit te werken en op het album te plaatsen. Daar zal Chris zeker geen spijt van hebben want het emotionele 'Blues For My Dad' is een hoogtepunt op het album en met zijn mooie woorden voor zijn vader zal Chris veel muziekliefhebbers raken. Top nummer. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

God zij dank het is vrijdag, ik heb zin om een feestje te bouwen zingt een uitgelaten Chris Cain in het refrein van het heel dansbare 'TGIF'. Het verlangen naar het weekend en het uitkijken om een feestje te bouwen spat van deze opgewekte song af. Met Chris Cain op de Wurlitzer elektrische piano, Greg Rhan op de piano en Kid Andersen op het orgel is er weer heel wat knap toetsenwerk te horen tijdens 'TGIF'. Duivel doet al Chris Andersen bespeelt buiten het orgel ook nog de koebel, bas en de akoestische gitaar. Een zelfzekere en sterke Chris Cain zingt in 'Never Let You Break My Heart' dat zijn ex geliefde hem al van bij het prille begin alleen maar gebruikte, maar dat hij nooit zal toelaten dat ze zijn hart zal breken. Chris Cain en Greg Rahn dragen beiden de melodie van het nummer, Chris doet dat met de Wurlitzer elektrische piano en Greg met het orgel. De snijdende en priemende gitaarsolo zegt misschien nog meer dan de woorden die Chris zingt. Chris Cain sluit het album af met het uitbundige 'Thankful'. Het is een duet met Tommy Castro met een hoog Sam & Dave gehalte, waarin Chris en Tommy God danken omdat zij dankzij hem hun grote liefde hebben leren kennen. Geweldige afsluiter die zeker voor de nodige ambiance zal zorgen tijdens de concerten van Chris Cain. 'Good Intentions Gone Bad', het nieuwe album van Chris Cain, is een meeslepende reis door de wereld van de blues, rijk aan emotie en virtuositeit. Cain, een gerespecteerde naam in de blueswereld, levert met dit album een meesterwerk af waarin hij schittert met zijn technische vaardigheid op de gitaar en zijn diepe, soulvolle stem. 'Good Intentions Gone Bad' is een bewijs van Chris Cain’s meesterschap en zijn vermogen om de essentie van de blues te vangen. Elk nummer op het album vertelt een verhaal, en Cain's virtuositeit op de gitaar en zijn diepe, soulvolle stem maken deze verhalen nog krachtiger. Voor liefhebbers van blues is dit album een absolute must, en voor nieuwkomers is het een perfecte introductie tot één van de meest getalenteerde artiesten van het genre. (9,5/10)

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

 

 

01. Too Little Too Late

02. Fear Is My New Roommate

03. Good Intentions

04. Waiting For The Sun To Rise

05. I Was Wrong

06. Time To Cry

07. Still Drinking Straight Tequilla

08. Bad Dream

09. Had About All I Can Take

10. Blues For My Dad

11. TGIF

12. Never Let You Break My Heart

13. Thankful

 

 

 

 

Chris Cain: Zang, gitaar,Wurlitzer elektrische piano & Clavinet (2)

Cody Wright: Bas (behalve 3)

Greg Rahn: Orgel en piano 

June Core: Drums (1,4-7,11)

Sky Garcia: Drums (2,3,8,9,11)

Mike Peloquin: Tenor saxofoon

Mike Rinta: Trombone

Mike Galisatus: Trompet

Jon Otis: Congas (2), percussie (3,11)

June Core: Bongos, shaker (10)

Kid Anderson: Tambourine en cowbell (2) - Bas, orgel en RMI elek. piano (3) - Bas, mellotron strings (4) – Bas en orgel (6) – Bas, ritme gitaar, orgel, Wurlitzer elek. piano (7) – Bas (8 en 9) – nylon string gitaar, staande bas, orgel en, percussie (10) – Ritme gitaar, bas, orgel, cowbell (11)

Lisa Andersen: Backing Vocals (7,11)

Tomy Castro: second vocs (12)