BOOGIE BEASTS - COME AND GET ME
Album Review
Een debuut album van een Belgische band waar erg naar uitgekeken wordt is ‘Come And Get Me’ van de Boogie Beasts. Op 22 oktober werd deze cd in maar liefst twintig landen uitgebracht. Maar wie zijn eigenlijk de Boogie Beasts? Eigenlijk zijn het twee duo’s, waarvan er één duo uit Limburg komt en het andere uit Luik. Het Limburgse duo Jan Jaspers en Gert Servaes heeft al in verschillende bands gespeeld, maar we kennen ze zeker nog van Voodoo Boogie. Het Luikse duo Mathias Dalle en Fabian Bennardo speelden samen bij Stinky Lou And The Goon Mat with Lord Bennardo. Het viertal leerde elkaar kennen tijdens een jamsessie en die sessie beviel de jongens zo goed dat ze besloten om samen te blijven spelen. Boogie Beasts waren geboren. Voodoo Boogie speelde psychedelische boogie blues en Stinky Lou And The Goon Mat with Lord Bennardo was een roots boogie blues band. Wat die samenwerking oplevert kunnen we horen op ‘Come And Get Me’. Het is moeilijk om hun stijl een definiëren, zelf noemen ze het withete punkboogie. ‘Come And Get Me’ beschrijft een traject van onbeantwoorde liefde, dat kunnen we wel opmaken uit de teksten. Het is een album waar veel verschillende gevoelens in passeren. Er is tragiek, melancholie, bloedgeil verlangen, toenadering, afwijzing, passie en liefdespijn, maar ook zelfspot en berusting. Het album bevat elf nummers, die allemaal door de heren van Boogie Beasts werden geschreven.
De opdwepende en broeierige opener ‘Blast’ grijpt je alvast vanaf de eerste noot stevig beet. Het vuile zweterige blaas en zuigwerk van Fabian Bennardo op de bluesharp verstevigt de broeierige sfeer. De band gaat met ‘Calling My Name’ op dezelfde weg verder en Gert Servaes begeestert met zijn speciaal slag ritme. De psychedelische beat werkt als een drug. ‘Shake ‘Em’ is heel dansbaar en heeft een aanstekelig, steeds weerkerend gitaar riffje. Het stevige ritme van ‘Dig’ kan iets minder bekoren, maar Fabian maakt op de mondharmonica veel goed. Een heel aangename verrassing is ‘Coming Home To You’. Tot nu toe was het alles geven voor de Boogie Beasts maar hier wordt precies met de rem op gespeeld. De instrumenten worden met veel voorzichtigheid, maar met een enorm gevoel bespeelt en dat geeft een wonderbaarlijk resultaat. Het hunkerend verlangen dat we horen in de stem wekt beroering en emotie op. ‘Coming Home To You’ is veruit het beste nummer op ‘Come And Get Me’. Van het ene uiterste in het andere, zo kan je de overgang noemen naar ‘Would You Please Shut Up’. Dit is een mix van garage rock en punk. Het gedreven en strakke slagwerk van Gert Servaes is weer heel bepalend en het rauwe werk op de bluesharp geeft het nummer een mooie meerwaarde. Eentonig kan je het debuut album van Boogie Beasts niet noemen, want met ‘Do Her Thing’ krijgen we een uptempo boogie. De zinderende bluesrocker ‘Souls Keeps Crying’ heeft iets primitiefs en daar is het weergaloze mondharmonika werk van Fabian Bennardo zeker niet vreemd aan. Boogie Beasts sluiten hun eerste album af met een rustig klagerig ‘Like A Fool’. ‘Come And Get Me’ is een mooi debuut album geworden, waarin een mix van stijlen overheerst. Deze Vlaams-Waalse cocktail geurt naar Black Keys, Morphine en The Black Box Revelation.