BOBBY CHRISTINA'S CARAVAN - TRUE BLUES BROTHER: THE LEGACY OF MATT "GUITAR" MURPHY 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na bijna veertig jaar muzikale en persoonlijke kameraadschap begon drummer en producer Bob Christina studiowerk met Matt 'Guitar' Murphy aan wat Murphy's laatste project zou worden. Nadat Matt in juni 2018 overleed, werd het lot van het onvoltooide project in de handen van Christina gelegd. Hij begon een outreach naar muzikanten die vrienden van Murphy waren, die met hem speelden of anderszins door hem werden beïnvloed. De respons was overweldigend. Niet minder dan 72 uitstekende muzikanten verleenden hun medewerking aan het album 'True Blues Brother: The Legacy of Matt “Guitar” Murphy'. Het album verschijnt op 21 juni bij Nola Blue Records. De twee eerste singles werden reeds uitgebracht met 'Way Down South' op 26 april en 'I’m Gonna Make You Mine' op 24 mei. Dit historische dubbelalbum met 23 nummers bevat Murphy's laatste drie studio opnames, een nieuw nummer geschreven en uitgevoerd door multi Grammy winnaar Tom Hambridge en het werk van Murphy's vrienden Joe Beard en Billy Boy Arnold voor het eerst samen in de studio. Uitgelichte artiesten zijn onder meer Doyle Bramhall II, Fran Christina & The Original Roomful Of Blues, Steve Cropper, Ronnie Earl, Sax Gordon, Jaimoe, Bill Kirchen, Chuck Leavell, Bob Margolin, James Montgomery, Tracy Nelson, Johnny Nicholas, Christine Ohlman, Lee Oskar , Jerry Portnoy, Duke Robillard, Kenny 'Blues Boss' Wayne, Toni Lynn Washington en nog veel meer. Murphy werd op 29 december 1929 geboren in Sunflower, Mississippi en groeide op in Memphis. Hij verhuisde in 1948 naar Chicago. Murphy's bluescarrière, algemeen bekend vanwege zijn optreden in de film The Blues Brothers en zijn optreden met de band The Blues Brothers, begon begin jaren vijftig en omvat werk met Howlin' Wolf, Little Junior Parker, Memphis Slim en talloze andere titanen uit de bluesgeschiedenis. Hij werd in 2012 opgenomen in de Blues Hall Of Fame. Murphy stierf op 15 juni 2018 op 88 jarige leeftijd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De dansers onder ons kunnen meteen de beentjes losgooien in de swingende opener 'Matt's Boogie'. Het is een instrumentale, jazz getinte boogie met wervelend toetsenwerk van orgelist Bruce Bears en prachtig gitaarwerk van Matt 'Guitar' Murphy en Ricky 'King' Russell. Wie nog niet moe is kan op de dansvloer blijven bij de Chuck Berry cover 'Your Never Can Tell'. Emmylou Harris scoorde er in 1977 een wereldhit mee. De blazers zijn, met trompettisten Dave Cafro en Doc Chanonhouse en saxofonist Klem Klimek, heel aanwezig. Drummer Bob Christina en bassist Tommy Reed zorgen voor een uitstekende groove en Dave Howard is de zanger van dienst.  'I Feel Alright Again' werd geschreven door Deadric Malone en werd eerder uitgevoerd door Clarence 'Gatemouth' Brown. Brian Templeton zingt het nummer, Nick Adams levert knap en fijn gitaarwerk af en Colin Tilton is het gehele nummer uitstekend aanwezig op de saxofoon. Het ritme vertraagt voor de Memphis Slim ballade 'Mother Earth' met Johnny Nicholas op zang en piano, Scrappy Jud Newcomb op gitaar en mandoline en Danny Levin op de fiddle. Met 'I'm Lost Without You' volgt een tweede Memphis Slim cover. Het heeft een zomers rumba getint ritme en drummer Fran Christina zingt het nummer. Marty Ballou schittert met een knappe baslijn. Bill 'Fox' Mills zorgt voor het fijne gitaarwerk en Greg Piccolo is verantwoordelijk voor het mooie blaaswerk op de saxofoon. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Etta James cover 'Something Got A Hold On Me' is zeker één van de hoogtepunten op CD één. Christine Ohlman beschikt over een krachtige soulstem en zingt het nummer met de nodige power. Van het instrumentale 'Peter Gun I' van Henry Mancini uit 1958 krijgen we maar een heel kort stukje te horen en dat is wel spijtig. Toch is het vijfenveertig seconden genieten van de gitaar van Neal Vitullo en van de blazers, met Dave Cafro en Doc Chanonhouse op trompet en Bob Hassen en Klem Klimek op saxofoon. Een ander hoogtepunt is de wanhopige bluesballade 'I Can't Quit You Baby'. Het werd geschreven door Willie Dixon en voor het eerst opgenomen door Chicagobluesartiest Otis Rush in 1956. Er klinkt veel emotie en wanhoop in de stem van Phil Dilorio wanneer hij dit nummer zingt. Instrumentaal is het genieten van de mooie diepe baslijn van Marty Ballou en van  het magistrale gitaarwerk van Troy Mercy en fenomenale mondharmonicawerk van James Montgomery. Drummer Bob Christina en bassist Tommy Reed vormen de ritmesectie voor de Aretha Franklin cover 'Think'. Toni Lynn Washington en Lisa Marie zingen deze soulvolle Motown song. Het weelderige blazerswerk komt andermaal van The Mitchfest Horns. Met een prachtige solo op de saxofoon zet Gordon 'Sax' Beadle de uitstekende prestatie van de blazers nog meer in de kijker. Chris Leigh zorgt voor het fijne gitaarwerk. 

 

 

 

 

 

 

 

 

'Way Down South' is een eigen nummer en eveneens de titelsong van Matt's eerste soloalbum. Kenny 'Blues Boss' Wayne speelt piano en zingt het nummer. Met Steve Cropper en Enrico Crivellaro krijgen we twee schitterende gitaristen te horen. Lee Oskar kruidt het nummer met een erg knappe solo op de mondharmonica. Het tweede instrumentale nummer op het album is het door Guy Browley en Maurice Simpkins geschreven 'Suffering Soul'. Gitaristen Ronnie Earl en Nick Adams krijgen hier uitgebreid de tijd om hun klasse te etaleren en wees maar zeker dat ze dit doen. Toetsenist Nick Adams is de man achter de keyboards. CD één sluit af met de rock'n roll song 'Jack Rabbit Boy'. Het is een origineel nummer dat Tom Hambridge voor dit album schreef. Tom Hambridge zingt het nummer en neemt eveneens het slagwerk voor zijn rekening. Bassist Tommy MacDonald en gitarist Rob McNelly vervolledigen dit power rocktrio. 'Jack Rabbit Boy' sluit CD één kort maar krachtig af.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

CD één begon met het instrumentale 'Matt's Boogie' en CD twee begint met het instrumentale 'Matt's Shuffle'. Het uitstekende solowerk komt van orgelist Bruce Bears en van gitarist Matt 'Guitar' Murphy. Het tweede door Willie Dixon geschreven nummer op dit album is 'Evil'. Howlin' Wolf nam 'Evil' in 1954 als eerste op. Craig Rawding zingt 'Evil' op een fantastische wijze. Voor het instrumentale genot zorgen gitarist Bob Margolin, mondharmonicaspeler Jerry Portnoy, pianist Chuck Lavell en drummer Bob Christina. In 1951 namen Jackie Breston And His Delta Cats 'Rocket 88' op. Veel muziekschrijvers erkennen het belang van deze song in de ontwikkeling van de rock'n rollmuziek. Sommigen beschouwen het zelfs als de eerste rock'n roll plaat. Later coverden Jerry Lee Lewis en Bill Haley dit erg knappe nummer. Op dit album zingt Craig Rawding 'Rocket 88' en speelt Mike Williams gitaar. In 1973 schreef Pauline Matthews, beter bekend als Kiki Dee, de trieste ballade 'Sugar On The Floor'. Er klinkt veel pijn en verdriet in de stem van Christine Ohlman wanneer ze deze ballade zingt. Cliff Goodwin en Ricky 'King' Rusell voorzien de song van fijn gitaarwerk. Violiste Jessica Mancuso versterkt de trieste sfeer nog. 

 

 

 

 

 

 

 

De derde Memphis Slim cover op het album is het swingende 'Lonesome'. Dit nog geen drie minuten aanstekelige nummer wordt gezongen door Fran Christina, die ook de drums voor zijn rekening neemt. Het pittige en snedige gitaarwerk komt van Duke Robillard en het prachtige pianospel komt van Greg Piccolo. De pianogedreven slowblues 'Same Old Blues' wordt gezongen door Tracy Nelson. Ze wordt vocaal bijgestaan door Melody Forrest, Roslyn Cambell en Angel Cooper, beter bekend als The Refine Singers. Tom Ferraro zorgt voor de prachtige, gevoelvolle gitaarsolo. Doyle Bramhall II is de grote smaakmaker in het door Tony Romeo geschreven 'Give Me Time'. Zowel de zang als de gitaar en de bas neemt Doyle voor zijn rekening. De andere muzikanten zijn Fran Christina op drums en Anthony Farrell op keyboards. Shaken en twisten kunnen we op 'Shake A Tailfeather'. Nick Davis zingt deze song en Lisa Marie en DD Bastos zijn de uitstekende backing vocals. The Mitchfest Horns, met de saxofonisten Bob Hassen en Klem Klimek en trompettist Dave Cafro, zijn het hele nummer uitdrukkelijk aanwezig. Dat doen dezelfde blazers in de slowblues 'Tired Of Sleeping Alone'. Ricky 'King' Russell zingt deze zelf geschreven song. Het gitaarwerk deelt Ricky met Matt 'Guitar' Murphy. 

 

 

 

 

 

 

 

Op CD één vonden we het veertig seconden durende instrumentale 'Peter Gun I'. Op CD twee krijgen we het vijftig seconden durende 'Peter Gun II'. Het is ook instrumentaal en de bezetting is dezelfde als bij 'Peter Gun I'. Fans van Muddy Waters zullen blij zijn met de mooie versie van 'Let Me Hang Around'. Joe Bear zingt deze Muddy Waters cover en hij zorgt ook het knap en snedig gitaarwerk. De uitstekende mondharmonicasolo is van Big Boy Arnold. Drummer Kenny Smith en bassist Brian Leach vormen hier de ritmesectie. Joe Beard schreef en zingt ook het afsluitende 'You Wasn't Doin' Too Good'. Instrumentaal horen we in dit Delta blues nummer alleen maar de gitaar van Joe Beard en de mondharmonica van Billy Boy Arnold. Het album 'True Blues Brother: The Legacy of Matt "Guitar" Murphy' door Bobby Christina's Caravan is een prachtige hommage aan de legendarische bluesgitarist Matt "Guitar" Murphy. Met dit album bewijst Bobby Christina's Caravan niet alleen hun eigen muzikaliteit, maar ook hun vermogen om de nalatenschap van een groot artiest levend te houden. Voor liefhebbers van het genre en bewonderaars van Matt "Guitar" Murphy is dit album een absolute must have. (8/10)

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom