THE BLUESBONES - LIVE ON TOUR

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Spijtig genoeg bestaat Het Gompelhof van Jo Mast niet meer, het was daar dat The BluesBones hun officiële start namen op 17 mei 2012. De originele BluesBones waren zanger Nico De Cock en gitarist Andy Aerts die samen in The Blues Conspiracy en Dusty Dollar speelden. Bassist Ronald Burssens en drummer Dominique Christens was het andere koppel, zij speelden samen bij Cora Lee en No Trouble. Het vijfde lid was Stef Paglia, een jonge kerel van achttien jaar, maar een echte virtuoos op de gitaar. Vanaf dat eerste concert wist je al dat dit een band was waar toekomst in zat. Hun eerste CD 'Voodoo Guitar', die eerder toevallig tot stand kwam, kreeg overal lovende kritieken en ook Nederland ontdekte The BluesBones. In 2013 verscheen 'Live At De Bosuil' met daarop een paar nieuwe songs. Het ging al snel voor de band, maar 2014 vormde een echte piek. Er kwam een tournee door Duitsland en ze stonden op heel wat grote festivals, zoals Blues Peer, Swing Wespelaar en Gevarenwinkel. In Nederland stonden ze onder andere op het Rib’s And Blues Festival in Raalte. Op 26 februari 2015 verscheen het tweede studio album 'Saved By The Blues'. Ondertussen was de sound van de band toch al wat veranderd want gitarist Andy Aerts had de band verlaten en in zijn plaats kwam er geen nieuwe gitarist, maar toetsenist Edwin Risbourg op Hammond de band versterken. In het begin was het wat wennen aan die nieuwe sound, maar Edwin wist zich vrij vlug in te burgeren. In de herfst van 2015 verliet bassist Ronald Burssens de band en sindsdien is het Geert Boeckx die instaat voor het plukwerk op de bas gitaar. Een tijdje later verdween ook Dominique Christens en kwam eerst Koen Mertens en daarna Jens Roelandt het slagwerk voor hun rekening nemen. Op 13 februari 2016 verscheen het live album 'Double Live', dat live met publiek werd opgenomen in de Hype Studio in Mechelen. Op uitzondering van 'No Good For Me' waren alle nummers een mix uit de twee studio albums van de band. In 2016 wonnen The BluesBones de Belgian Blues Challenge en mochten zij in het voorjaar van 2017 ons land vertegenwoordigen op de European Blues Challenge in Denemarken. Ook daar behaalden ze met hun tweede plaats een schitterend resultaat. Ondertussen hebben The BluesBones al bijna overal in Europa op het podium gestaan. In 2018 volgde met 'Chasing Shadows' het derde studioalbum van dit Belgische vijftal en op 20 november 2020 verscheen hun derde live album 'Live On Stage'. Vijf jaar hebben de fans moeten wachten op een nieuw studioalbum, maar hun wachten wordt beloond. Op 7 April verscheen bij Naked het vierde studioalbum van The BluesBones. Het kreeg 'Unchained' als titel en het bevat acht, originele, door de bandleden geschreven nummers. Een symfonische versie van één van de nummers (I Cry) maakt het album volledig. Nu bijna dertien jaar na dat eerste optreden in Het Gompelhof brengen The BluesBones met 'Live On Tour' een nieuw live album uit.  Er staan dertien songs op het album, die werden opgenomen uit verschillende concerten tijdens de lente en zomertournee van 2024. Op 'Live On Tour' geen fijn afgewerkte studio opnames, maar de rauwe energie op het podium, zonder overdubs of edits. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De meeste songs op 'Live On Tour' komen uit hun recentste studioalbum 'Unchained' en dat horen we meteen in de sterke opener 'Changes'. Drummer Jens Roelandt en bassist Geert Boeckx zorgen voor een stevige groove en toetsenist Edwin Risbourg draagt de melodie van 'Changes' met zijn uitstekende orgelklanken. Stef Paglia kleurt het nummer met een vurige en snedige snarensolo. Dat Nico een fantastische stem heeft weten de meeste muziekliefhebbers ondertussen al. Reeds vanaf de opener legt Nico al zijn passie en emotie in zijn stem. 'Chain Gang', dat als single verscheen is een lekker groovend nummer, dat andermaal fantastisch wordt gezongen door Nico. Edwin Risbourg vult 'Chain Gang' met prachtige orgelklanken. Naar het einde toe krijgt 'Chain Gang' nog een een heel knappe ritmeversnelling, waarin Stef knap uithaalt op de gitaar. We krijgen heerlijke countryblues met 'Find Me Woman', waarin Jens Roelandt en Stef Paglia schitteren. Jens met ritmisch slagwerk op de rand van zijn snare drums en Stef met rauw slidewerk op zijn rode Eastwood Airline H44 gitaar. Ondertussen maakt Nico, met die prachtige stem van hem, allerlei beloftes aan de vrouw van zijn dromen. Uit hun eerste live album 'Live At De Bosuil' komt het energieke en opwindende 'Broken Down Car'. Jens Roelandt en Geert Boeckx met energiek slagwerk en een zwaar pompende baslijn zorgen voor de perfecte basis. Edwin Risboourg met wervelend orgelwerk en Stef Paglia met vurig en opdwepend overstuurd gitaarwerk zorgen voor de instrumentale hoogstandjes. Top nummer. 

 

 

 

 

 

 

 

De meest emotionele song op het album is de meer dan vijf minuten durende ballade 'I Cry', een nummer dat de band opdraagt aan de overleden Koen Mertens, die tussen 2016 en 2019 drummer was bij The BluesBones. Het begin van het nummer wordt gedragen door het prachtig pianowerk van Edwin Risbourg en de stem van Nico De Cock. Zo wordt er op een mooie en geduldige manier opgebouwd naar het sterke refrein. De gevoelvolle, ingetogen snarensolo van Stef Paglia zegt misschien meer dan de woorden die Nico zingt. 'I Cry' is een top nummer en voor mij het beste nummer op het album. Wie zich nog het eerste album 'Voodoo Guitar' van The BluesBones herinnert, zal zeker een verband leggen met het pareltje 'Believe Me' uit hun debuutalbum. Nu we het toch over het debuutalbum 'Voodoo Guitar' bezig zijn. Ook het meer dan zeven minuten durende, maar geen enkele seconde vervelende, 'She’s Got The Devil In Her' komt uit dat schitterende debuutalbum van The BluesBones. Ondanks het feit dat dit Davis & Kimborough nummer al zoveel maal gecoverd is blijft de versie van The BluesBones tot één van de meest boeiende behoren die we van deze klassieker al gehoord hebben. De versie van The BluesBones heeft ook al verscheidene veranderingen gekend. De grootste verandering gebeurde nadat gitarist Andy Aerts de band verliet en toetsenist Edwin Risbourg in de plaats kwam, want in de versie zoals The BluesBones momenteel 'She's Got The Devil In Her' spelen is er een hoofdrol weggelegd voor Edwin Risbourg en zijn Hammondorgel. Hij is het hele nummer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig en met een prachtige en knap opgeboude toetsensolo zet hij de kers op de taart van zijn fantastische instrumentale prestatie.  De wijze waarop toetsenist Edwin Risbourg de toetsen van zijn Hammond beroert getuigt van grote klasse. Naar het einde toe pakt Nico geweldig uit met die fantastische strot van hem. 

 

 

 

 

 

 

 

Het blijft stevig in de bluesrocker 'The Road Ahead'. Jens Roelandt, met strak slagwerk, en Geert Broeckx, met een beukende baslijn, zorgen andermaal voor de perfecte basis waarop toetsenist Edwin Risbourg en gitarist Stef Paglia zich weer kunnen uitleven. Vocaal drukt frontman Nico De Cock met zijn krachtige en uitstekende stem andermaal zijn stempel op 'The Road Ahead'. De tweede slowblues na 'I Cry' is het bijna negen minuten durende pareltje 'Believe Me'. Nico legt heel zijn hart en ziel in zijn stem wanneer hij 'Beleve Me' zingt. En na die beklijvende stem van Nico komt de smekende en jankende snarensolo van gitarist Stef Paglia ons nog eens duidelijk maken waarover het nummer gaat. 'Believe Me' is een tijdloos top nummer. Met een steeds weerkerende slide riff op de gitaar is Stef Paglia heel bepalend voor de sound van het uptempo nummer 'Time To Learn'. Met zijn diepe baslijn zorgt Geert Boeckx voor een heerlijke groove en Edwin Risbourg schittert andermaal achter de klavieren van zijn Hammond en Rhodes. Hij is het gehele nummer uitstekend en aandrukkelijk aanwezig en laat zijn orgelklanken op de juiste momenten lekker aanzwellen. In het instrumentale gedeelte blijft de diepe baslijn van Geert heel dominant aanwezig en is ze de perfecte basis waarop Stef Paglia met knap en gevoelvol gitaarwerk het nummer opnieuw laat openbloeien. Daarna valt 'Time To Learn' bijna helemaal stil en horen we nog alleen het slagwerk van Jens Roelandt. Tegen de tijd dat Nico opnieuw begint te zingen is het nummer, dankzij het uitstekend toetsenwerk van Edwin Risbourg bijna  terug op volle toeren. 

 

 

 

 

 

 

 

De gedreven bluesrocker 'Thanks To The Lord' is opgebouwd rond een sterke steeds weerkerende riff. Stef Paglia met een gruizige slide solo en Edwin Risbourg met een heel fijne orgelsolo zorgen voor de instrumentale hoogstandjes. De orgelsolo van Edwin roept herinneringen op aan de orgelklanken van Ray Manzarek ten tijde van The Doors. 'The Devil's Bride' is een cover van Matt Andersen. Het nummer heeft een rauwe en dreigende sound en beschikt over een boeiend, meeslepend ritme, waarin al de muzikanten zich volledig kunnen uitleven. Geert en Jens leggen weer een zeer mooie basis door hun knappe groove. Edwin toont zich een meester op de toetsen. Naar het einde toe, doet zanger Nico ook nog een forse vocale uithaal die kan tellen. Het nieuwe live album wordt afgesloten met het lekkere uptempo nummer 'No Good For Me'. Door het hele album heen is het duidelijk dat The Bluesbones een goed geoliede liveband zijn. De muzikale interactie tussen de bandleden is voelbaar in elk nummer. 'Live On Tour' van The BluesBones is een album dat meteen de sfeer en energie van een live bluesconcert naar je woonkamer brengt. Deze Belgische band, die zich inmiddels een gevestigde naam in de blueswereld mag noemen, levert met dit live album een bewijs van hun vakmanschap en hun diepe liefde voor de blues. 'Live On Tour' is een meeslepende live ervaring, die de kracht en emotie van The Bluesbones naar voren brengt. Dit album is een must have voor bluesliefhebbers die een passie hebben voor authentieke, energieke optredens. Met hun sterke muzikale vaardigheden en hun liefde voor het genre bewijzen The Bluesbones waarom zij tot de top van de Europese blues behoren. (8,5/10)

 

 

 

 

 

 

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

01. Changes

02. Chain Gang

03. Find Me A Woman

04. Broken Down Car

05. I Cry

07. The Road Ahead

08. Moving On

09. Believe Me

10. Time To Learn

11. Talking To The Lord

12. Devil's Bride

13. No Good For Me

 

 

Nico De Cock: Vocals

Stef Paglia: Guitar

Edwin Risbourg: Hammond, Piano

Geert Boeckx: Bass

Jens Roelandt: Drums