ZUCCHERO@VORST-NATIONAAL, BRUSSEL

22/05/2022

Adelmo Fornaciari werd geboren in Roncocesi, Italië op 25 september 1955, zijn bijnaam ‘Zucchero’ kreeg hij van een leraar van zijn lagere school. Begin jaren zeventig richtte hij een aantal bands op om R&B muziek te maken. De doorbraak in Italië kwam er toen hij in 1981 het Castrocaro Festival won met het nummer “Canto Te”. In 1983 verscheen zijn eerste album “Un Po Di Zucchero” waarvan het nummer “Donne” een Italiaanse hit werd, Zucchero’s mix van pop, rock en blues wordt geapprecieerd door een breed publiek en niet alleen in Italië.

Hij begon samen te werken met bekende muzikanten zoals Miles Davis, Eric Clapton, Clarence Clemons, en bracht met de albums “Blue’s” en “Oro Incessa e Birra”  twee topalbums uit. Begin jaren negentig verwerft hij internationaal succes, “Wonderful World” met Eric Clapton en vooral “Senza Una Donna” een duet met Paul Young scoorden hoog in de internationale hitlijsten. Ook in het nieuwe millennium blijft Zucchero succesvol, “Baila (Sexy Thing)” scoort hoog in de hitlijsten en de albums “Shake”, “Zu & Co” en “Fly” bevestigen zijn status als gerenommeerd internationaal artiest.

Inmiddels heeft hij al met talloze artiesten samengewerkt waaronder Luciano Pavarotti, John Lee Hooker,Brian May,Randy Crawford … .

In 2019 bracht de Italiaan zijn veertiende album uit “D.O.C” (Disco di Origine Controllata), met het toevoegen van een moderne touch aan zijn vertrouwd geluid horen we een heel eigentijds album. De grootschalige tour die daarbij voorzien was moest wegens de corona pandemie echter uitgesteld worden.

Niet getreurd uitstel is geen afstel en de “World Wild Tour” is eindelijk in Brussel toegekomen.De populariteit van de Italiaanse bard is nog steeds erg groot, Vorst-Nationaal was dan ook meer dan goed gevuld voor deze show. Een live show van Zucchero Fornaciari is een waar spektakelstuk zowel visueel als muzikaal. Bijgestaan door een tienkoppige begeleidingsband, een mooi projectiescherm, zodat de toeschouwers die wat verderaf zitten ook goed kunnen volgen, kregen we inderdaad een mooie verzorgde show.

Met “Spirito Nel Buio”, het openingsnummer van het “D.O.C.” album, begint men het optreden gevolgd door “Soul Mama” ook al een nummer van het nieuwe album. Zucchero heeft natuurlijk voldoende sterk materiaal om het publiek een paar uurtjes zoet te houden. Door het spelen van verschillende muziekgenres krijgen we een heel gevarieerd spektakel. Heerlijke soul/funk horen we in nummers als “Soul Mama” en “Partigiano Reggiano”, jazz in “Dune Mosse”,zuiderse rumba klanken in “L’Urlo” en zelfs opera geluiden in “Miserere” het duet dat hij ooit opnam met Luciano Pavarotti.

Afwisseling genoeg en met twee drummers, organist,pianist, bassist, trompetist, saxofonist  twee gitaristen en een achtergrondzangeres krijgt de muziek een rijke invulling.

De aangrijpende bluesslow “Pene” werd voorafgegaan met beelden van de oorlog in Oekraïne,een steunbetuiging aan het getroffen volk. Het publiek genoot en veerde regelmatig recht, zeker bij meezingers als “Baila (Sexy Thing)” en het nummer met de onmogelijke lange titel “Solo una sana e consapevole libidine salva il giovane dallo stress e dall’Azione Cattolica”.

Bij de toeschouwers natuurlijk veel Belgen met italiaanse roots die hem aanmaanden om maar gewoon italiaans te spreken in plaats van engels of frans, wat hij dan ook deed.

Na bijna twee uur spelen verliet Zucchero het podium en mocht de band hun talent tonen met de nummers “Stayin’ Alive” van The Bee Gees en “Honky Tonk Train Blues” van Keith Emerson. Vele fans maakten van dit interludium gebruik om een drankje te gaan halen daar het  behoorlijk warm was in de zaal.

“Amore Adesso!” (No Time For Love Right Now) is een nummer geschreven door Michael Stipe en Aaron Dessner, Zucchero maakte er een Italiaanse versie van en speelde het op een verlaten SanMarco plein in Venetië, dit filmpje kregen we nog te zien alvorens het live gebeuren hervatte. Als finale speelde men vier hits op een rij. Het rustige “Il Volo” en “Diamante” beten de spits af waarna de meezinger “X Colpa di chi” en de rocker “Diavola in Me” de zaal helemaal recht kreeg. Als bisnummer speelde men nog het knappe “Chocabeck” waarna Zucchero afscheid nam van zijn publiek, ‘Bella Noche a tutti, Ciao’.

Luc Nuyts

Met dank aan @LiveNation

Met dank aan @UniversalRecords