WILLE AND THE BANDITS – DE BOSUIL – WEERT 10 OKTOBER 2021 – Berry Rombouts

Langzaam aan begint het normale leven zich  gelukkig te herpakken. Er vinden weer concerten plaats met publiek en buitenlandse bands. Vanmiddag staat er een Engelse  band in de Bosuil, en niet een van de minste, nl Wille & the Bandits –Cornwall-GB.  Ze zijn bezig met een kleine tour op het vaste land, Duitsland-Nederland-Belgie- Frankrijk, en dan begin 2022 volgt er een flinke tour in Engeland.

De band heeft eind vorig jaar nog een wijziging ondergaan, drummer  Finn McAulney is vervangen door Tom Gilkes. De andere bandleden zijn;  Harry Mackaill-bas- bv,  Matthew Gallagher-keys-bv, en Wille Edwards-Lead vocals, guitar, electric lapsteel.  Dit is de 2e viermans bezetting sinds eind 2019, toen de 3 mans formatie ter ziele ging.

De tour en het album hebben een passende titel, When The World stood Still.  En ja, in 2020 viel  door de pandemie ook alles stil, Wille en zijn maten hadden onverwachts tijd genoeg om te reflecteren over de gevolgen van de  veranderde wereld.  Wille en zijn Bandieten hadden nu genoeg onderwerpen en vragen die ze omzetten in teksten en muziek.  Bijvoorbeeld;  Je zit met zijn alle in dezelfde schuit-  Komen we deze pandemie te boven?-  Kan ik zonder jou?- Als de wereld stil staat, wat zie ik dan, wat doe ik dan?- Leven we te snel en luxueus? Dit is voor Wille en Co stof genoeg  en er is nu natuurlijk ook tijd genoeg om hierover een album te maken, dit is geschiedenis die vastgelegd moet worden.

Vanavond kan het publiek kennis maken met een muzikaal gevolg van het C gebeuren, en dat kan men positief oppakken.

Harry zet met een vette basriff Move Too Fast in gang, een nieuwe rockende song met diverse tempo wisselingen. Matthew tovert spannende klanken uit zijn organ en Wille valt op met fraaie solo’s op zijn gitaar. Deze opening belooft wat. Het betere lapsteel werk door Wille, komt aan bod in Keep It On The Down Low van het Path album. Deze song gaat dan naadloos over in het nieuwe Good Stuff, heerlijk catchy met n snufje Stones, met mooi koortje, en ondersteund door een klappend publiek. Dit is een song met hitpotentie.  

Wille vertelt dat ze verschrikkelijk blij zijn om weer te kunnen toeren, maar wat er allemaal bij komt kijken voordat je uberhaupt op pad kunt, is niet leuk meer. Een hoop geregel en administratie en kosten die je als band moet maken. Met dank aan de Brexit, dat is n drama, volgens Wille.

Wille vraagt zich in de mooie ballad  Solid Ground af, of hij wel het goede leven leidt om zijn kinderen een solide bestaan te bieden. Of moet hij een ander leven gaan leiden? Mooi gedragen gespeeld door de band, Tom drumt met kwastjes, Wille speelt akoestisch, Matthew speelt subtiel op de piano en organ, en Harry plukt gepast op de dikke snaren.  Geweldig mooie ballad!!!!!  De band is nu in een gevoelige flow en pakt  uit met het oudere, en gevoelige, Four Million Days. Met het nieuwe en rockende Daylight, met mooie koortjes en een abrupt einde, komt er een einde aan de geweldige eerste set.

Na de pauze start de band met wat ouder werk, het gevoelige Mammon, en het lang uitgesponnen Angel, een song die aan zijn overleden moeder wordt opgedragen. In deze song komt alles bijeen. Sprankelend piano spel van Matthew, virtuoos gitaarspel en vocale uithalen van Wille, stuwend basspel van Harry en afwisselend drumwerk van nieuweling Tom. Zo nu en dan gelardeerd psychedelische klanken. Topsong.

In het stevige en wat sombere nieuwe Will We Ever, vraagt Wille zich af of alles nog wordt zoals het was. Muzikanten hebben ook wel eens heimwee naar muziek uit vroegere tijden, hierover wordt rockend gespeeld en gezongen in de song 1970.  Scherpe solo en lekker wah-wah spel van Wille op akoestische gitaar. Met jankend slidespel op zijn gitaar en lapsteel, verkondigt Wille  Bad News in deze oudere song. Wille kondigt het laatste nummer van deze 2^e set aan. Tom roffelt op zijn snare het nieuwe heerlijk rockende en spirituele I Am Alive op gang. Het publiek beloont  deze set met een flink applaus en positief gejoel. Ja, zo kan het ook.

Na amper overleg komt de band al terug voor de eerste toegift.  Het wonderschone When The World Stood Still wordt prachtig gespeeld. Het publiek is er zo goed als stil van. Het publiek krijgt ook wat mee om na te denken.  Om met een goed gevoel huiswaarts te keren sluit de band af met Make Love. In deze catchy song geeft Wille de hoofdrollen aan Matthew met massief organspel en Harry met pompend basspel en Tom met een afwisselende drumsolo.

Het was een topconcert met mooie nieuwe originele songs  en de band was On Fire in goed Nederlands. Licht en geluid was ook weer dik in orde. 

Misschien was er meer volk geweest, als er pal langs de zaal geen popfestival plaats vond. Maar dat zullen we helaas nooit weten.    

Meer foto’s op : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72157720048974620

Verslag : Berry rombouts

Foto’s : Walter Vanheuckelom