TROY REDFERN - DE REUNIE GELEEN 27 MEI 2017

 

 

 

 

 

 

Troy Redfern groeide op aan de grens met Wales, in de schaduw van Hergest Ridge en begon op twaalf jarige leeftijd gitaar te spelen, nadat hij de 'Johnny Be Good' scene zag in de film 'Back To The future'. Al vrij vroeg ontdekte hij de mogelijkheden van de slide gitaar dankzij Son House en Hound Dog Taylor. Maar niet alleen deze oude blues legendes wisten Troy te raken, hij bewonderde ook het werk van Frank Zappa en Captain Beefheart. In zijn eerste vormende jaren in de muziek, speelde, schreef en trad hij veel op met Joe Gooch (De vervanger van Alvin Lee bij Ten Years After) in het grensstadje Kingston in Herefordshire. In 2008 bouwde Troy zijn eigen studio en begon hij ook met het schrijven en experimenteren van elektrische muziek, die varieerde van rechtdoor blues tot roots gebaseerde avant garde muziekstijlen. Uit dat materiaal kwamen twee albums, namelijk 'Werewolf Etiquette' en 'Playing With Fire'. In het begin van 2013 besloot Troy een band op te richten onder zijn eigen naam, zodat hij dat nieuw werk ook live kon brengen. Het eerste lid van die band was bassist Stuart McDonald. Troy had in het verleden al wel eens samen met hem op een podium gestaan en ze hadden allebei de verbondenheid met de blues muziek. Alex Bridge was de volgende man en nam de plaats achter het drumstel in. De Troy Redfern Band was geboren. Na wat repeteren begonnen ze eind 2013 op te treden. Zo stonden ze al op het prestigieuze Telegraph Hay Festival. In de UK blues media kregen ze veel positieve recensies. In 2015 tekende Troy bij het bekroonde Blues Boulevard label en even later verscheen Troy's derde album 'Backdoor Hoodoo'. Het album telde dertien intense, rauwe rockende songs vol met expressieve solo's op de slide gitaar. Alle nummers werden door Troy geschreven en hij stond ook in voor de opnames en was tevens de producer van 'Backdoor Hoodoo'. Op 27 februari 2017 verscheen 'Dirt Blues Ritual', het nieuwe album van Redfern. De vijftien nummers werden door Troy geschreven en hij is tevens gitarist, drummer en bassist op 'Dirt Blues Ritual'. Op 27 mei kwam hij voor de eerste keer naar het Europese vaste land, namelijk naar De Reunie in Geleen. Wij van Concert Monkey waren er bij op deze warme broeierige zaterdagavond.

 

 

 

 

 

 

Troy Redfern begon samen met drummer Alex Bridge en bassist Stjohn Milinczuk aan hun eerste optreden op Nederlandse bodem met het verschroeiende 'Outta Time'. Meteen viel de heel explosieve bassist Stjohn op en  ook Troy pakte meteen uit met zijn handelsmerk, namelijk rauw en snedig snarenwerk op de Gibson. 'Met 'The Brave' kregen we werk uit het nieuwe album 'Dirt Blues Ritual'. In deze bluesrocker klonk de stem van Troy klonk al even rauw als zijn gitaar. Redfern liet ons genieten van vlammende en vlijmscherpe gitaar riffs die hij gul afvuurde met zijn six string. Het nummer had, dankzij de energieke drummer Alex Bridge en bassist Stjohn Milinczuk een knappe gedreven groove. Veel pauze nam het trio niet tussen de nummers en dat was goed want zo bleef de energie behouden. De sneltrein raasde verder met 'The Other Site', uit het uitstekende album 'Backdoor Hoodoo' en 'Shake 'Em On Down'. Erg sterk drum en bas werk vormden de stevige en nodige fundamenten waarop de frontman zich volledig kon uitleven met verwoestend slide werk op zijn Silvertone gitaar. De meeste songs op de setlist waren eigen nummers, toch waren er ook een paar covers te bespeuren. Die werden dan een Troy Redfern jasje aangedaan, zodat Redfern toch nog een hele inbreng had in deze covers. De eerste cover was de Albert Collins klassieker 'Black Cat Bone'. Van deze blues song maakte Troy een zinderende bluesrocker waarin hij een snuifje funk mengde. De sneltrein hield even halt voor de meeslepende slowblues 'Double Trouble', dat door Troy met veel emotie in zijn stem werd gezongen. De knappe, vlijmscherpe gitaar solo raakte je tot in de kleinste vezel van je lichaam en leverde Troy een welverdiend applaus op.

 

 

 

 

 

 

Na dit rustpunt werd de trein terug op gang getrokken met 'Love And War', dat een erg knappe strakke groove had. Bassist Stjohn Milinczuk had er duidelijk zin, hij palmde een groot deel van het podium in en zocht constant de confrontatie op met zijn frontman. Zo stonden beide heren meermaals face to face het beste van zichzelf te geven via de snaren van hun instrument. 'Backdoor Hoodoo', de titeltrack van Troy's voorlaatste album, was zeker één van de hoogtepunten van dit uitstekende concert. Alex en Stjohn zorgden een krachtige groove, waarop de frontman weer verwoestend uithaalde met de bottleneck op de snaren van zijn Silvertone gitaar. De sneltrein was weer vertrokken en was niet van plan om dadelijk te stoppen en 'Poor Black Matti' was daar het ideale nummer voor. Het nummer had de groove van een trein en de baslijn van Stjohn op zijn Ibanez bas was om duimen en vingers af te likken. Troy zelf zorgde weer voor vette hypnotiserende rauwe klanken met zijn slide werk. Het nummer vertraagde even, maar dat was gewoon wat naar adem happen om daarna finaal door te gaan naar het geweldig slot. Top nummer. Daarna was het hoog tijd om het nieuwe album 'Dirt Blues Ritual' nog wat te promoten. Eerst met de erg aanstekelige rocker 'Time's Gonna Wash You Away', een boogie glijbaan met uitstekend gruizend en vlijmscherp snarenwerk. Daarna met het zinderende 'Ain't No Judgement Day', waarin het weergaloos slide werk van Troy je dadelijk vast nam en je pas los liet wanneer de laatste noot uitgestorven was. Troy, Alex en Stjohn sloten hun eerste Nederlandse concert af met de John Lee Hooker cover 'Mad Man Blues'. Troy zou Troy niet zijn als hij dit bluesnummer geen Redfern injectie gegeven had. De energie spatte zo van dit verschroeiende nummer af en het was onmogelijk om stil op je stoel te blijven zitten. Troy Redfern mag terug blikken op een prima concert. Hopelijk zien we deze Britse muzikant vlug terug in Nederland of België.

 

 

 

 

 

 

Fotoalbum Troy Redfern in De Reunie te Geleen : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157684263573786

 

 

 

 

Verslag, filmpjes en foto’s : Walter Vanheuckelom