TRAVELLIN' BLUE KINGS - JUKE JOINT - PARKING CVO DIEST - 25 JANUARI 2020 – Walter Vanheuckelom

Reports

About: 
TRAVELLIN' BLUE KINGS - JUKE JOINT - PARKING CVO DIEST - 25 JANUARI 2020 – Walter Vanheuckelom
Artist: 
Travellin' Blue Kings
Date: 
25/01/2020
Venue: 
Juke Joint Parking CVO
Place: 
Diest
Your Reporter on the Spot: 
Walter Vanheuckelom
TRAVELLIN' BLUE KINGS - JUKE JOINT - PARKING CVO DIEST - 25 JANUARI 2020 – Walter Vanheuckelom
 
 
 
 
 
Een half jaar geleden ontdekte Nico De Cock de mooie locatie op de parking van het CVO te Diest en sindsdien heeft de zanger van The Bluesbones en bookingsagent er al een aantal concerten georganiseerd. Zaterdagavond had hij de Belgische band Travellin' Blue Kings uitgenodigd om er een concert te komen spelen. Travellin' Blue Kings is een vrij jonge band die in 2018 het levenslicht zag en meteen voor de dag kwam met het prima debuutalbum 'Wired Up'. Verleden jaar hadden ze heel wat optredens en stonden ze zelfs op het podium van het bekende Blues Peer Festival. Voor hun eerste Belgische concert van 2020 zakten de jongens af naar Diest. Ondertussen is toetsenist Patrick Cuyvers de band komen versterken en hij speelde in Diest voor de tweede keer samen met Travellin' Blue Kings. Rond half acht betrad het vijftal het podium en ze lieten meteen horen dat ze er klaar voor waren met hun eerste nummer 'I'm Ready', een rock'n roll nummer met een stevige en stuwende groove. Meteen viel de meerwaarde van toetsenist Patrick Cuyvers op. Na dit rockende covertje kregen we eigen materiaal te horen met 'Get It Done', dat met veel overtuiging gezongen werd door Stephan Hermsen, de enige Nederlander in de band. Drummer Marc Gijbels gaf met strak slagwerk het ritme aan en bassist Winne Penninckx zorgde met een knappe baslijn voor een uitstekende groove. Patrick mocht voor de eerste keer soleren op zijn Hammond en deed dat zoals we van hem gewend zijn, namelijk met veel klasse. Even later liet ook gitarist Jimmy Hontelé met een korte solo horen dat hij een prima gitarist is. In het aanstekelig bluesnummer 'The Way I Used To Be' zorgden drummer Marc Gijbels en bassist Winne Penninckx voor een heerlijk strakke groove, waarop gitarist Jimmy Hontolé nogmaals erg knap kon uithalen op de snaren van zijn witte Fender Telecaster.
 
 
 
Voor meer foto’s van Travellin’ Blue Kings in Diest, klik op de link van mijn flickralbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72157712839533687
 
 
De titeltrack van hun album 'Wired Up' was het volgende nummer op de setlist. Het is een instrumentaal surf nummer, waarin de ritmesectie, met drummer Marc Gijbels en bassist Winne Penninckx, voor de heerlijke groove zorgde en Jimmy Hontolé de sound kleurde met zijn twangy gitaarwerk op zijn De Armond gitaar. Ook op 'Your Being' was Jimmy sterk aanwezig op zijn sixstring. Het absolute hoogtepunt van de eerste set was ongetwijfeld de lange slowblues 'Love Up On The Shelve', dat door Stephan met erg veel gevoel werd gezongen. Een ronduit schitterende Patrick Cuyvers was het gehele nummer uitdrukkelijk aanwezig. Hij droeg de melodie, verraste met erg fijne korte riffjes en zette de kers op de taart met een fenomenale solo op het Hammond. Ook Jimmy pakte uit met een erg gevoelvolle en intense snarensolo. Het ritme ging terug de hoogte in met het meer dan zestig jaar oude 'Trouble Up The Road', een cover waarmee Jackie Brenston in 1958 een hitje had. Het zette een enthousiaste jongedame aan om de dansvloer in te palmen. Patrick was het gehele nummer door uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig met zijn levendig pianowerk. The Travellin' Blue Kings brachten met 'Into The Night' net nog een nieuwe single uit en die mocht in Diest zeker niet ontbreken. 'Into The Night' is pure rock'n roll en dit aanstekelijk swingende nummer, met Patrick Cuyvers in een glansrol op de piano,  zorgde voor vuurwerk. Stephan Hermsen kleurde sound met zijn opwindend mondharmonica werk. Het vijftal bleef rocken tijdens 'I Don't Wanna Stop', dat meteen ook de afsluiter was van set één. Marc Gijbels zorgde voor een knappe en stuwende drumbeat en en de diepe baslijn Winne Penninckx zorgde voor de swingende groove. De gitaarsolo van Jimmy Hontolé was pittig en had de nodige twang. Stephan Hermsen zong het nummer vol overgave en met uitstekend blaas en zuigwerk op demondharmonica maakte hij het nummer helemaal af.
 
 
 
 
 
 
 
Set twee ging van start met een paar covers. Bij het zoete '24 Hours' waanden we ons in één of andere sjieke nachtclub in New Orleans. 'Kiddio' is een nummer dat al ontelbare malen gecoverd werd, ondermeer John Lee Hooker nam 'Kiddio' op zijn album 'Chill Out' in 1995. Toch maakten The Travellin' Blue Kings er een eigen en swingende versie van. Het meeslepende 'I Cannot Believe' had een jazzy touch. Hier kregen we een steeds weerkerende gitaar riff die de sound van het nummer bepaalde. De uitstekende mondharmonica solo van Stephan Hermsen en de gevoelvolle gitaar solo van Jimmy Hontolé gaven het nummer nog een extra touch. Het werd wat rauwer met 'About This World'. Met een sterke, steeds weerkerende hypnotiserende gitaar riff trok Jimmy 'About This World' op gang. Even later kwam de gruizige mondharmonica van Stephan de gitaar versterken. Patrick Cuyvers liet zijn Hammond klanken van tijd tot tijd goed aanzwellen en Jimmy bleef het gehele nummer uitdrukkelijk aanwezig met zijn psychedelisch snarenwerk. Met de bijna acht minuten durende, uitstekende slowblues 'I'm A Good Man' nam Travellin' Blue Kings wat gas terug. Gastmuzikant Patrick Cuyvers had op de toetsen een hoofdrol in deze prachtige slowblues. Met zijn warme Hammond klanken droeg hij deze ballade op een ingetogen wijze en met een fantastische solo zette hij de kers op de taart. Ook de ingetogen en gevoelvolle snarensolo van Jimmy Hontolé paste perfect in de sfeer van deze ballade. We kregen ook nog een mooie versie van 'Let 'Er Roll', een Texas rockabilly cover van Sid King & The Five Strings uit 1956. Travellin' Blue Kings maakte er een rauwe bluesrock versie van die erg kon bekoren. Het vijftal sloot hun concert af met het swingende 'Lollipop Mama'. In dit erg dansbare nummer kreeg elke muzikant nog zijn moment in de spotlight met een solo en dat werd door het publiek erg toegejuicht. Nadat de laatste noot gevallen was kreeg de band een langdurig applaus en het liet zo aan de band horen dat ze nog een toegift wilden. Die kregen ze ook met het erg dansbare 'It Ain't Easy', waarin Travellin' Blue Kings nog een instrumentale hit uit de jaren zestig, waarvan de titel me nu ontgaat, in verwerkte. Travellin' Blue Kings mogen terugblikken op een zeer goed concert, vooral de tweede set was van een hoog niveau.
 
 
 
Verslag en foto’s: Walter Vanheuckelom