STEF PAGLIA TRIO - CD RELEASE CONCERT - MOVE2BLUES - MUZIEKODROOM HASSELT 28 MAART 2019 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

BluesBones gitarist Stef Paglia is een gekend persoon in de blues en de bluesrock wereld van de Benelux en de ons omringende landen. Om zijn droom, om als muzikant van de muziek te kunnen te leven, waar te maken ging Stef na de dood van zijn vader muziek studeren aan PXL te Hasselt. Die studies zijn inmiddels met succes afgerond. Ondertussen had hij zijn vriendin Iris Teunissen leren kennen en samen met haar begon Stef te werken aan nummers om zijn droom waar te maken. Hij speelt nog steeds met veel plezier bij The BluesBones, maar hij wilde ook een eigen project uit de grond stampen en zijn eigen muziek schrijven. Met de uitstekende bassist Geert Schurmans vond hij een ideale partner om zijn eigen band op te starten. De derde man van het Stef Paglia Trio is de in Nederland wonende Canadese drummer Joel Purkess. Vorig jaar hadden tekstschrijfster Iris Teunissen en muziekschrijver Stef Paglia heel wat nummers klaar en einde 2018 trokken Stef, Geert en Joel naar Engeland om daar in de Superfly Studios in Nottinghamshire het debuutalbum 'Never Forget' op te nemen onder leiding van producer Wayne Proctor. In de Muziekodroom in Hasselt had donderdag achtentwintig maart de officiële voorstelling van het album plaats. Het concert werd in twee delen gesplitst. In de eerste set werd het volledig album gespeeld en in de tweede set werden een deel covers gespeeld en daarvoor waren er met zanger Phil Bee, mondharmonicaspeler Mark Sepanski en gitarist Stijn Bervoets een paar speciale gasten uitgenodigd.

 

 

 

 

 

 

De grote zaal van de Muziekodroom was goed gevuld wanneer rond negen uur Stef, Geert en Stef op het podium verschenen. Het concert begon met 'Watch Out', de uitstekende single die al enige tijd uit is en het album moest promoten. 'Watch Out' was een ideale keuze en dat om twee redenen. Ten eerste is het nummer al gekend bij het bredere publiek en ten tweede is het een erg sterk bluesrock nummer, met verscheidene ritmewisselingen en een sterk refrein. De drie muzikanten trokken meteen alle registers open. Het strakke slagwerk van drummer Joel Purkess en de pompende baslijn van Geert Schurmans zorgden voor een heerlijke groove, waarop Stef meteen vlijmscherp kon uithalen op zijn Fender Telecaster. De nummers werden gespeeld in de volgorde zoals ze op het album staan (behalve de laatste twee songs, die werden gewisseld) en dus was de rocker 'Take Me Away' de logische opvolger. Geert Schurmans toverde weer een knappe baslijn uit zijn Gibson basgitaar en Joel Purkess bespeelde zijn trommels en cymbalen met veel energie en enthousiasme. Ook deze song kende een prachtige sfeerwisseling van redelijk heavy naar zeer zacht. Stef strooide kwistig in het rond met vlijmscherpe riffs en zijn splijtende solo ging door merg en been. Na deze twee stevige nummers heette Stef het publiek welkom en vertelde hen dat hij blij was dat hij na twee jaar werk eindelijk zijn debuutalbum mocht voorstellen. De enige cover op het album is de Jimi Hendrix cover 'Freedom' en dat was een kolfje naar de hand van het trio op het podium. In deze cover kwam de sterkte van het Stef Paglia trio als power trio volledig tot zijn recht. Stef zong het nummer weer met veel kracht en overtuiging en instrumentaal zat er de nodige dosis funk in het nummer. Met splijtende riffs en verschroeiend Wah Wah gestuurd gitaarwerk op zijn Fender Stratocaster etaleerde Stef nogmaals zijn klasse als gitarist.

 

 

 

 

 

 

Na dit toch wel stevige begin werd er wat gas teruggenomen met de soulvolle blues ballade 'The Dead Tree', waarin Stef met erg gevoelvol overstuurd snarenwerk op zijn Fender Telecaster wist te bekoren. Het stevige refrein stond in fel contrast met de zachte stroves. Halfweg het nummer volgde er een stevige en krachtige sfeerwisseling met uitstekend baswerk van Geert en scheurend gitaarwerk van Stef. Het kippenvelmoment van de avond kwam er met het instrumentale 'Mystery Heaven', een nummer dat Stef schreef voor zijn overleden vader, die tegelijkertijd zijn soulmate en beste vriend was. Het was muisstil in de muziekodroom tijdens dit heel emotionele nummer. Het werkelijk sublieme en gevoelvolle werk met de bottleneck op de Guild gitaar raakte je tot in de kleinste vezel van je lichaam. Na deze twee wondermooie trage nummers werden alle registers terug opengetrokken voor de energieke bluesrocker 'Twilight', waarin de energieke, steeds weerkerende stuwende gitaar riff van Stef erg bepalend was en het kende bovendien een erg sterk refrein. De verschroeiende gitaar solo met snel vingerwerk op zijn witte Lipstick gitaar was weer een kolfje naar de hand van de jonge gitaarslinger. Het krachtige strakke uptempo slagwerk van Joel zorgde voor een heerlijk rockende groove en basgitarist Geert Schurmans bewees zijn waarde nogmaals met een uitstekend kloppende baslijn. Je zult in het verslag al gemerkt hebben dat Stef heel wat gitaren meegenomen had naar Hasselt en het lijstje is nog niet compleet want voor de uptempo bluesrocker 'Dirty Woman' nam Stef zijn Stoney Creek gitaar. 'Dirty Woman' lag wat kracht en energie betreft perfect in het verlengde van zijn voorganger 'Twilight'. Ook hier weer was Stef bepalend met een sterke weerkerende snaren riff en ook met zijn snaren solo maakte de jongeman weer indruk. Het trio verwerkte op een schitterende wijze ook nog een stukje van The Rolling Stones klassieker 'Miss You' in het nummer en dat tot groot jolijt van het enthousiaste publiek.

 

 

 

 

 

 

Ook in 'Crush On You' kregen we een stevige, onweerstaanbare steeds weerkerende gitaar riff te horen. In deze verschroeiende gitaar gedreven rocker verklaart Stef zijn liefde voor zijn partner. De ritmesectie met drummer Joel Purkess en gitarist Geert Schurmans zorgden weer voor een heerlijke rock groove, terwijl Paglia weer kwistig rondstrooide met vlijmscherpe gitaar riffs. Met een zware scheurende snaren solo zette de frontman zijn woorden nog wat kracht bij. Samen met 'Watch Out' is 'Warmth Instead Of Cold' voor mij het beste nummer op het album. Deze extra lange song over huiselijk geweld is een emotioneel en gevoelvol nummer, waarin vrees, angst, maar ook hoop en licht zien in de duisternis op een prachtige wijze verwoord worden. In zijn sterke gevoelvolle snarensolo wist deze jonge gitaarvirtuoos nogmaals te imponeren en zeker wanneer hij met de volumeknop begon te spelen kon de pret bij het publiek niet meer op. Set één eindigde met 'Head Into The Unknown' een stevige Texas bluesrock shuffle. De stuwende en pompende groove die Geert en Joel neerlegden was de ideale voedingsbodem voor Stef Paglia om nogmaals alle registers open te trekken op zijn Fender Stratocaster en dat leverde verschroeiend en  onweerstaanbaar gitaarwerk op. Voor hij backstage verdween maakte Stef nog wat reclame voor de merchandise.

 

 

Voor meer foto’s van Stef Paglia Trio in de Muziekodroom te Hasselt klik op de link van mijn fotoalbum : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157706255923441

 

 

Na twintig minuten pauze volgde dan deel twee met covers en de bijbehorende special guests, maar beginnen deed het Stef Paglia nog met hun drietjes. 'I Got It Made' was een een verschroeiende bluesrocker met een weergaloze snarensolo van Stef. Ook 'Blue Eyes' dat rustig begon, maar halfweg begon te versnellen was een ideaal nummer voor Stef om zijn skills op de gitaar te etaleren. Ook Geert Schurmans liet zich nogmaals opmerken met een schitterende baslijn. De eerste gast was Mark Sepanski van Black Cat Biscuit, maar die liet even op zich wachten. Eenmaal Mark gevonden was kregen we de prachtige slowblues 'Three O'Clock Blues', een nummer van Lowell Fulson uit 1946, voorgeschoteld. Het was genieten van het gevoelvolle blaas en zuigwerk van deze mondharmonicavirtuoos, maar ook Stef Paglia haalde uit met een enorm gevoelvolle snarensolo op zijn sixstring. Het hoogtepunt was het sublieme duel tussen de mondharmonica van Marc en de Fender Telecaster van Stef. Met zijn kleine rode Eastwood Airline gitaar en met de bottleneck rond zijn vinger begon Stef aan de Robert Johnson klassieker 'Crossroads', eerst rustig in pure Delta blues stijl. Even later ging het ritme omhoog en barstte het nummer helemaal open. De versie van 'Crossroads' was één van de vele hoogtepunten van dit concert en dat was de verdienste van zowel slide gitarist Stef Paglia, als van mondharmonicaspeler Marc Sepanski, bassist Geert Schurmans en drummer Joel Purkess. Het daverende applaus was dan ook een logisch gevolg. Mark Sepanski verdween van het podium en gitarist Stijn Bervoets en zanger Phil Bee namen zijn plaats in.

 

 

 

 

 

 

Stijn begon met een prachtige solo op zijn Stratocaster aan de Freddie King klassieker 'Big Legged Woman'. Phil Bee heeft voor mij de beste soulstem van Nederland en hij wist het nummer met de nodige presence en overtuiging te brengen. Toch was de hoofdrol weggelegd voor de twee gitaristen van dienst. De twee Fender Stratocasters van Stijn en Stef zorgden voor een langdurig orgasme voor het oor, door hun enorm sterke solo's, maar vooral door hun schitterend duel met elkaar. De aanwezige gitaarliefhebbers werden echt verwend want ook in de Jimi Hendrix klassieker 'Little Wing' wisten Stijn en Stef te bekoren met gevarieerd gitaarwerk. Van huilende gitaren, over scheurend en vlijmscherp gitaarwerk tot gevoelvol en vingervlug snarenwerk, alles passeerde donderdagavond tijdens dit nummer. Vocaal plaatste Phil Bee met zijn prachtige soulstem de kers op de taart. De gasten verdwenen van het podium en met 'Mister Hatman' kregen we een heel dansbare afsluiter met Stef die vet slide werk serveerde. Later ging het nummer vlot over in 'Cold Shot' van Stevie Ray Vaughan en om definitief af te sluiten kregen we nog een geweldige energieke en uitstekende drumsolo van Joel Purkess. Het Stef Paglia Trio mag zeker terugkijken op een geslaagde CD release. Prachtig concert. Wie het Stef Paglia Trio aan het werk wil zien kan dat op 7 april op Sunday Blues in Ede, op 5 mei in Frürocken in Eupen, op 25mei in de Floeren Aap te Mechelen, op 1 juni op het More Blues Festival te Zottegem, op 3 augustus op het Oestlovens Blues Festival te Oestloven en op 18 augustus op Swing Wespelaar in Wespelaar.

 

 

 

Verslag en foto's : Walter Vanheuckelom