STEF BOS - EEN SPRONG IN DE TIJD - CC DE WARANDE TURNHOUT 21 APRIL 2016   

 

Stef Bos viert zijn vijfentwintig jarige carrière met een nieuw album 'Een Sprong In De Tijd' en een uitgebreide gelijknamige tournee. Donderdag avond was deze tovenaar met woorden te zien en te beluisteren in het gezellige CC De Warande in Turnhout. We zijn al fan van deze artiest van in het prille begin, dus mochten we deze kans niet laten liggen om Stef en zijn band nog eens live aan het werk te zien. De nieuwe tour 'Een Sprong In De Tijd' splitste zich toe op twee jaartallen, namelijk 1991, het begin en 2016, het heden. Hetgeen dat er tussen lag wordt tijdens deze tournee even vergeten. Dus een mix van het eerste werk en van het meest recentste werk zouden we in Turnhout mogen verwachten. De zanger wilde zich precies dadelijk de vraag stellen of hij het wel goed gedaan had in de voorbije vijfentwintig jaar want hij begon met 'Is Dit Nu Later', waarvan hij de tekst wat had aangepast en het ook nieuwe arrangementen had gegeven. Het heel herkenbare nummer leverde Stef en de band dadelijk een daverend applaus op. Die nieuwe arrangementen waren ook van toepassing in 'Wat Een Wonder' en dit gaf het nummer een heel nieuwe dimensie en persoonlijk vond ik het nog mooier dan het origineel. Natuurlijk was de inbreng van de erg sterke band groot. Het begon met een mooie bas intro van Lené te Voortwis, drummer Martin de Wagter viel knap in en dan was het de beurt aan die prachtige stem van Stef. Gitarist Réne van Mierlo bekoorde met een heerlijk weerkerend riffje en toetsenist Steven Cornille leverde prachtig werk af op het Hammond met Leslie. De definitieve doorbraak van Stef kwam er met 'Papa' en dus mocht dit nummer niet ontbreken in Turnhout. Het werd een volledig uitgeklede en ontroerende versie, die begon met een intro van Steven op piano en waarin het gitaarwerk van Réne al even ontroerend was als de stem van Stef. Na ‘Papa' vond de zanger het de gepaste tijd om zijn band voor te stellen aan het uitverkochte De Warande. De bindteksten tussen de songs zijn bij de Vlaamse Nederlander net zo mooi, als zijn nummers. Zo ook het verhaal van het blad en de boom, tussen hem en zijn zoon op het kerkhof bij de begrafenis van hun vader en opa. Het leidde tot de eerste kennismaking met zijn nieuwe album, met 'Ruimte In Mijn Hoofd'. Het lied had een mooi vloeiend ritme en Stef vertelde op voorhand dat hij dit soort songs in 1991 nooit had kunnen schrijven, omdat hij toen tegen sommige zaken anders aankeek.

 

 

Bos weet als geen ander een publiek te bespelen en wist zelfs te vertellen dat het optreden in De Warande te Turnhout, het hoogtepunt van het jaar was. De vorige optredens waren alleen maar try outs die in het teken stonden van dit optreden. Steven Cornille droeg met zijn warme orgelklanken 'Slaapwandelaar', dat Stef niet zong maar op zijn eigen kenmerkende manier vertelde. De zanger had in voorbereiding op deze tour samen met zijn band eens terug gekeken naar een jaar overzicht van 1991. Het was het jaar van de golfoorlog, de oorlog in Joegoslavië en er was ook een vijftien minuten durend item over Molenbeek en dat de integratie daar mislukt was. Vijfentwintig jaar geleden wist men al, wat nu heel actueel is. Wat is er aan gedaan? Waar ligt de fout? Waarschijnlijk aan twee kanten zei Stef. Het was de voorbereiding van het wondermooie 'Ik Heb Je Lief', dat begon met alleen de stem van Bos en de sobere, maar uitstekende gitaar van Réne van Mierlo. Martin de Wagter is misschien niet de spectaculairste drummer, maar wat hij doet, doet hij met zoveel gevoel en klasse. Soms is het meer percussie dan drummen, maar hij is onmisbaar in deze band. 'Alles Wat Ik Heb' werd gedragen door de piano van Steven en Bos hielp het nummer mee kleuren op de accordeon. De eerste set werd afgesloten met een nummer uit 'Een Sprong In De Tijd'. De zanger begreep niet hoe mensen met ouder worden omgaan. Hij begreep niet dat mensen botox gebruiken om de tekenen des levens weg te wissen. Een oud hoofd is volgens Bos een landkaart vol gegevens van wat iemand meegemaakt heeft en hij vertelde dat hij hield van deze hoofden. De zanger is bijna vijfenvijftig jaar en hij voelt zich zoals de titel van het volgende nummer 'Jong In Mijn Kop, Oud In Mijn Lijf'. Dit vloeiende nummer veranderde naar het einde toe, in een knappe stuwende blues shuffle.

 

 

Set twee begon met de legendarische woorden van Raymond van het Groenenwoud: Gisteren ging ik naar de cinema. Het publiek was niet dadelijk mee dus deed Stef het nog eens over en toen galmde luid Ole Ola in De Warande van Turnhout. Stef zong in 1991 'Is Dit Nu Later' en nu in 2016 zingt hij, mijn tijd moet nog komen in ‘Mijn Tijd', een bewijs dat we nog veel moois van deze fijne muzikant mogen verwachten. Het nummer begon met bulderend slagwerk van de technisch erg sterke Martin de Waghter, later in het lied pakte Réne van  Mierlo even verschroeiend uit op de gitaar. 'Dichter Bij De Kern' is ongetwijfeld één van de beste nummers op Bos zijn nieuwe album en ook in Turnhout klonk deze parel prachtig. Het vijftal kreeg er verdiend, een daverend applaus voor. Het volgende verhaal ging over de cultuur en taal verschillen tussen Nederland en België. Na een week in België had hij zijn kortste relatie ooit. Een meisje kwam naar Stef en zei: Ik zie je graag en dat werd in Nederland nooit zo gezegd en dus wist de zanger niet wat het meisje bedoelde. Het meisje probeerde het nog eens met dezelfde woorden waarop Bos antwoordde: Ik vind het ook leuk om jou hier te zien. Dat verhaal zorgde voor heel wat hilariteit in Turnhout. Die tekst rolde de rode loper uit voor 'Ik Zie U Graag', het volgende nummer op de setlist, waarin de Nederlander zijn liefde voor België bezingt. Je zou alleen al voor de bindteksten naar een concert van Stef Bos gaan en de teksten die 'Tussen De Liefde En De Leegte' en 'De Tederheid' voorafgingen, waren weer van uitzonderlijke kwaliteit, net als de fantastische nummers die met de nieuwe arrangementen nog beter klonken dan ze ooit geklonken hadden. In 'De Tederheid' was het Steven Cornille die afwisselend met de piano en het Hammond het nummer kleurde.

 

 

Iedereen verdween van het podium, behalve Stef die bleef en ging aan de piano zitten voor het intieme en mooie 'Witsand', volgens de zanger één van de meest essentiële nummers die hij ooit geschreven heeft. De zanger wilde niet met het verleden afsluiten, maar met het nieuw nummer 'Vogelvlucht'. Het dankbare publiek liet zich niet pramen en bedankte Stef Bos, Steven Cornille, Réne van Mierlo, Martin de Wagter en Lené te Voortwis met een daverend en minuten durend applaus. Het wilde duidelijk nog meer en het kreeg nog meer met een uitzonderlijk mooi 'Wodka'. Halfweg het nummer was het nog alleen bassist Lené die we hoorden en even daarna trokken de stem van Stef en het Hammond van Steven het nummer weer op gang tot een wervelend slot er een einde aan maakte. Stef Bos wilde voor hij definitief afscheid nam het publiek nog danken voor de voorbije vijfentwintig jaar. De zanger is nuchter genoeg om te weten dat het zonder publiek en fans niet gelukt was. Het is een samenwerking vertelde hij en toen begonnen pianoklanken aan het ontroerende 'Kan Het Niet Alleen'. Het publiek bedankte het vijftal met een staande ovatie. Het was een prachtige avond geweest met uitstekend geluid, waarvoor we de mensen achter de knopjes moeten bedanken. De conclusie achter het concert is dat Stef Bos weer uitstekend was, dat het nieuwe album 'Een Sprong In De Tijd' weer erg sterke nummers bevat en voor mij was het belangrijkste dat Stef Bos veel nummers gezongen had die al vijfentwintig jaar oud zijn, maar die nog altijd springlevend zijn, en dan sta je er pas bij stil hoeveel tijdloze liedjes deze muzikant geschreven heeft. Bedankt daarvoor Stef.

 

Agnes Celis en Walter Vanheuckelom

 

 

Meer foto’s Stef Bos  : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72157667288553342