SLOPER – MUZIEKCENTRUM DE BOSUIL – WEERT 28 OKTOBER 2021 – Berry Rombouts

Om weer eens te genieten van hardrock is De Bosuil in Weert de plaats waar je moet zijn vanavond. En daar hadden blijkbaar heel veel mensen zin in, want de Bosuil was goed gevuld. Dat is eigenlijk niet zo verwonderlijk, want met 2 drummers die in bekende en beroemde bands spelen/speelden met elk een grote fanbase, dan is er een aardige kans op veel publiek.  Ik heb het over Cesar Zuiderwijk van de Golden Earring, en onze zuiderbuur Mario Goossens van de Belgische band Triggerfinger. Deze 2 heren hebben ongeveer 2 jaar geleden de nieuwe band Sloper gevormd.

Sloper geeft tijdens deze tournee de band Splinter de kans om zich te presenteren aan het Nederlandse publiek. Deze Haags/Amsterdamse band bestaat uit; Douwe Truijens-lead vocals. Sander Bus-guitar en bv. Gert-Jan Gutman-orgel, en Barry van Esbroek-drums.

Hun muziek is te omschrijven als energieke rock met een vette knipoog naar de 60-70 er jaren, en het moet gezegd, de boys rocken. Ze krijgen het publiek enthousiast, vooral door frontman Douwe die vocaal en fysiek erg aanwezig is. Zijn presence roept herinneringen op aan de betreurde Doors frontman Jim Morrison.

De band heeft een paar maanden geleden hun 1^e album uitgebracht, Filthy Pleasures, dat vanavond uiteraard gespeeld wordt. Het zijn allemaal stevige up tempo en snelle rock songs, meest eigen werk, maar de cover van de Stranglers, No more Heroes Anymore, met n hoofdrol voor Gert-Jan op zijn Hammond beklijfde het meest. Maar Splinter is zeker een band om in de gaten te houden.

Na de instrumenten wissel op het podium, verwelkomt het publiek enthousiast de Sloper formatie, en ze hebben nog geen noot gespeeld. Maar zoals eerder vermeld, de roem van de 2 bekende drummers schept toch verwachtingen bij het publiek. En een paar weken geleden waren Mario en Cesar op tv bij de talkshow van Humberto, dat is ook goede PR natuurlijk. Het is een weinig voorkomende en bijzondere bandbezetting, 2 drummers en 2 gitaristen, Fabio Canini, ook bv, en Peter Shoulder, die ook regelmatig de basgitaar omhangt en de lead vocals verzorgt.

De band is eigenlijk een rock gitaarband, (alvast verklappen) maar vooral live stelen de drummers de show. Dit is ook al te zien op het podium, de gitaristen staan ver uit elkaar. De drumstellen in de achtergrond op een verhoogd podium, maar toch duidelijk zichtbaar voor het publiek. De band heeft al een album uit, en dat wordt uiteraard gespeeld. Fabio en Peter spelen een duidelijke hoofdrol in het rockende Shot Down met scherp gitaarspel, en de Mario en Cesar spelen het strakke fundament. Peter is gezegend met een erg aangename en krachtige stem, en haalt nu en dan goed uit.

Fabio zet met hulp van het publiek al klappend I wanna Know in gang. Mooie song waarin Peter en Fabio vocaal goed kleuren, en met een uitstekende gitaarsolo van Fabio.  In het ouderwets rockende I am Alive plaatst Peter zich in de spots met voortreffelijke vocale uithalen, verder fijne gitaarriffs van Fabio en lekker massief drumwerk van Mario en Cesar. Topsong.

Dat drummers ook goed zijn met percussie, laten Cesar en Mario horen in Black Widow. Cesar staand met in een hand sambaballen en drumt met zijn andere hand, en Mario drumt op een setje bongo’s. Ze zijn ontzettend goed op elkaar ingespeeld, spelen synchroon, ook in verschillende partijen. Ze gunnen elkaar wat en hebben er bovenal plezier in, wat ze ook duidelijk uitstralen. Het zijn eigenlijk gewoon 2 (oudere) kwajongens, die op pad zijn met een paar jonge gasten, die er ook veel plezier in hebben. Dit is een heel bijzondere band, qua bezetting, leeftijd en nationaliteiten.  Nederland-Belgie-Engeland. Dit krijgt de EU niet eens voor elkaar.

In een bepaald nummer (?) kwam wat drumwerk voorbij met wat Led Zeppelin opbouw erin, vooral de breaks. Met 2  drumstellen en een hoog opgestelde basdrum daar dwars tussenin, dan kun je wel een staande drum battle trommelen. En dat deden Mario en Cesar in de song Where, When,Why. Eerst rustig startend en dan elkaar opzwepend met mitrailleur roffels tot een abrupt einde. Maar Fabio en Peter doen niet onder met een gitaarbattle, en verderop in de song trakteren Mario en Cesar het publiek nog op een 2 strakke afwisselende drumsolo’s waarin van alles gebeurt. Cesar jongleert met zijn sticks, Mario stoot zijn hoofd bewust tegen de bekkens . Het grote bekken wordt onderwijl spelend heen en weer getrokken door beide drummers. Er is ook n stukje Radar Love in verweven, en het past allemaal in deze song. Klasse, en dat vindt het publiek ook, getuige een vet applaus. Deze set eindigt met een catchy en speedy gespeelde song I am gonna Getcha, waarin Peter opvalt met puik basspel.

Wat heeft een band met 2 drummers toch veel mogelijkheden, de sound is anders, herkenbaar. Live kan je zeker visueel een mooie show neerzetten, zoals vanavond te zien is. Het publiek klapt de handen stuk en smeekt om een toegift.

Na een kleine 10 minuten staat de band weer op het podium, Cesar vraagt om stilte, en vertelt dat ze de song Thin Line opdragen aan de onlangs vroeg overleden drummer Oscar Kraal. Hij speelde o.a.in Van Dik Hout en Candy Dulfer’s Funky Stuff. Deze song wordt in een gepaste en sobere uitvoering gespeeld.

Cesar zet de laatste heerlijk rockende song (cover?) in gang met een flinke plastic box met inhoud. Ja, drummers zien overal percussie in.  Weer veel dankbaar applaus volgt. Zo kwam er een einde aan een bijzondere avond, met een in allerlei opzichten een geweldige en bijzondere band.

Pluim aan de techniekmannen van de Bosuil. Belichting en geluid was top vanavond.

Verslag en foto’s: Berry Rombouts