Sean Chambers band/ Bourbon Street -  KTBA--Zaal Thijssen –Vlierden – 16december 2018 – Berry Rombouts

Het is een mistige druilerige dag vandaag, dus een hele goede reden om naar Vlierden te rijden, om daar te gaan genieten van een middagje heerlijke  bluesrock music, en om de mistroostigheid buiten even te vergeten.

Zoals altijd wordt ik bij binnenkomst hartverwarmend verwelkomt door Mia en Theo, Ellen en Martin Brouwers. Theo en Mia waren nog in de wolken vanwege hun blues vakantiewerk in de States, waar ze heel veel concerten hebben bijgewoond en nieuwe contacten hebben gelegd. Wie weet wat voor moois er nog naar Vlierden komt.

Deze middag wordt geopend door Bourbon Street. Deze band bestaat uit de Belgen, Wilfried Claessen, drums-Mario Jossels,bas en lead vocal---Luc Boonen,bluesharp en de Nederlander Rene Niessen, gitaar. Hun repertoire bestaat uit eigen werk en covers. Ze spelen slow en tempo blues, soms wat rauw, dan weer subtiel.

Natural High, Mercy Mercy en Gypsy Woman  en de song bijna op het eind met mooi wah wah spel van Rene vond ik wel hoogtepunten in deze set. Alles kwam voorbij in deze set, goede zang, degelijk basspel van Mario.  Strak drumwerk van Wilfried en goed (soms jankend) harpspel van Luc. De nagenoeg volle zaal beloont Bourbon Street met een welverdiend applaus. Bourbon Street is vooral collectief een degelijke band.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Na een korte pauze mag de Amerikaanse gitarist, songwriter Sean Chambers met zijn band het publiek entertainen. Dit optreden is de laatste gig uit een serie van 9 gigs van zijn eerst Europese tour. Sean heeft al 7 albums uitgebracht en vanmiddag speelt hij vooral werk van zijn laatste 2 albums; Trouble and Whiskey, en Welcome to my Blues. Deze 2 albums zijn opgenomen met de musici waarmee hij nu in Europa toert. De bezetting is; Todd Cook,bas.  Scott Phillips,drums. Rick Curran, Hammond keys.

De band opent sterk met een instrumentaaltje, ‘Chicken Shack’ een mid tempo song waarin Sean meteen uitpakt met een scherpe solo op zijn Fender. In ‘Ten til Midnight’ een swingende rocksong, toont Rick zijn skills op de Hammond met een wervelende solo. Sean heeft een aangename warme stem met een wat rafelig randje. Doet iets denken aan Gary Moore. In deze song voor het eerst vanavond backing vocals van Todd.  Sean heeft met ‘Gonna Groove’ en ‘Chunky’ ook 2 funky songs op de setlist staan. In ‘Chunky’ staat Todd in de spotlight met een vette bassolo, en Scott met een spannende solo op zijn gedecimeerde drumkit.

Met ‘Trouble and Whiskey’ heeft Sean volgens mij zijn eigen blues klassieker geschreven. Wat een geweldige mooie song is dit! Op het podium legt Sean zijn hele ziel in een afwisselende gemene  gitaar solo en in passievolle zang. Hoogtepunt!!!

Met ‘Cherry red Wine’ van Luther Allison wordt de eerste cover gespeeld, een tragische slow blues waarin Sean eigenlijk zingt; dat drank meer kapot maakt dan je lief is. Mooi emotioneel gitaarspel van Sean, begeleid met gedragen Hammond spel van Rick. Halverwege deze song tovert Rick nog een vlammende solo uit zijn Hammond. De winter is al in ons land, maar Sean en zijn mannen slagen erin om met de song, ‘In the Wintertime’ ons het winterse weer even te doen vergeten, met pakkende solo’s op Fender en Hammond. Dit solo geweld wordt vakkundig met strak drumwerk van Scott en stuwend basspel van Todd ondersteund. Nog even vermelden dat Scott zijn drumkit gehavend is door een ongelukje in Frankrijk. Vanavond alleen een snare en kickdrum en cymbals, maar Scott drumt net alsof hij geen ketel mist.  Klasse. Na deze dampende set even op adem komen met n drankje.

Ik zag zojuist achter in de zaal dat Sean de pauze ook benut om samen met zijn mooie en leuke vrouw Karen merchandise te verkopen. Het is druk bij hun shop.

Weer op het podium krijgt het publiek met “Travelin North’ van John Ginty meteen een opzwepende  song voorgeschoteld met mean snarenwerk van Sean, en weer een vloeiende Hammond solo van Rick. Met het rockende ‘Red Hot Mama’ waarin Sean met fantastisch slide spel de show steelt, loopt de temperatuur lekker op in de zaal. Met de up tempo song ‘Cho Cho Mama’ van Alvin Lee’ houden Sean en zijn  mannen de temperatuur en sfeer goed op peil.

Scott trommelt met een catchy ritme de 1^e cover van deze set op gang; ‘Going Down’ van Freddie King. Deze song is door heel veel grote artiesten al gecoverd, oa, Joe Bonamassa, en Jeff Beck. Maar deze versie van Sean mag er zeker zijn, met een paar mean solo’s van Sean, massief spel van Rick op zijn Hammond en een bijdrage van het publiek dat de titel zingt op ‘bevel’ van Sean.

In het aanstekelijke ‘Welcome to my Blues’ de titelsong van zijn nieuwste Cd, wordt het publiek door Sean wederom verwend met scheurende gitaar riffs en een rockende band. In de power rock song ‘Handyman’ geeft Sean een toch wel nieuwe betekenis aan de term handyman. Bij Sean is het een persoon die gebroken harten fixt. Dit kan een baan met toekomst worden, gezien het grote aantal gestrande relaties in deze tijd. In deze song is vooral de ritme sectie erg goed op dreef.

Een van de eerste optredens van Sean was in 1998 met Hubert Sumlin. Ze speelden toen samen ‘Killing Floor’ .Vanavond draagt Sean deze song op aan Hubert Sumlin, die in 2011 is overleden. Een catchy nummer waarin Todd  de hoofdrol speelt met repeterende  baslijnen. Goed hoor. Met de slow blues ‘Be careful with a Fool’ legt Sean nog maar eens heel zijn ziel in zijn gitaarsolo’s.

We naderen stilaan het einde van de 2^e set. Ondertussen verwisselt Sean zijn Fender voor een Gibson, en vertelt, dat hij een song van de great Irish blues player Rory Gallagher gaat spelen. Er volgt meteen een enthousiast applaus en gefluit. Het publiek heeft er na bijna 2 uur enerverende muziek nog duidelijk zin in. Sean zet met jankend slidespel ‘Bullfrog Blues’ in gang. Sean’s stem lijkt soms wel op die van Rory. De band blijft lekker strak spelen, terwijl Sean weer laat horen dat hij het slidespel tot in de finesses beheerst.

Met het groovende ‘You got to help Me’ als toegift wordt de 2e set afgesloten. Het pompende ritme lijkt toch wel wat op Green Onions van Booker T.  De band geeft nog een keer alles in deze uitgesponnen afsluiter. Virtuoze solo’s van Sean op zijn Fender, en van Rick op zijn Hammond. De ritme sectie, Todd en Scott pakt na 2 sets ondersteuning uit met een groovende bassolo en puik drumwerk.

Time flies when you’re having a lot of bluesy fun. Ik heb na het optreden nog wat rondgehangen, en iedereen die ik sprak was lovend en enthousiast over Sean en zijn band. Ze hebben een geweldig visitekaartje achter gelaten. En niet onbelangrijk, het zijn bijzonder aardige mensen. Hopelijk pikken organisatoren dit op, en zien we de Sean Chambers band terug in 2019.  

Nog een compliment voor de geluid en licht crew, het was top. Dit geld ook voor het zaal Thijssen personeel. En zeker ook aan de KTBA organisatie.

Verslag : Berry Rombouts

Foto’s : Alain Broeckx en Walter Vanheuckelom