SEAN CHAMBERS/ THE BLUESBONES – KEEPING THE BLUES ALIVE – ZAAL THIJSSEN VLIERDEN 23 OKTOBER 2022 – Berry Rombouts

 

 

 

 

 

 

 

Na een kleine 3 jaar is de organisatie van Keepingthebluesalive. (Lees Theo en Martin Brouwers.) er in geslaagd om weer optredens van blues artiesten vast te leggen in de wintermaanden van 2022-2023.. Maar eerst minder goed nieuws, als het nu komende winterseizoen ten einde is, dan is er ook een einde gekomen aan de reeks bluesconcerten, die door Theo & Martin Brouwers zijn georganiseerd sinds 2013. Wat een  eeuwige  zonde dat een succesvolle  internationale traditie beeindigd word. Maar er zijn verschillende redenen voor, het is moeilijker geworden om bands te contracteren, de financien spelen een niet te onderschatten rol, grote verantwoording tov bands en publiek, en tenslotte de organisatoren worden ook een dagje ouder.(met respect)

 

Maar terug naar vandaag, er staan 2 goede en energieke bands op het affiche, en er is aardig wat volk op afgekomen. Zoals altijd worden de bezoekers van harte welkom geheten door Mia en Ellen Brouwers, en Theo en Martin Brouwers.  Er wordt nog driftig gepoetst, want de vloer plakte nog na een zaterdagavond evenement, en dat kun je als organisator je publiek niet aandoen. Want met een beetje mazzel gaan de voetjes straks van de vloer! 

 

De Belgische Bluesbones openen rond 15.00 uur. De band heeft de laatste jaren een grote live reputatie opgebouwd. De band speelt in het begin al The End, een heerlijk nummer met vette baslijnen van Geert Boekx en al meteen dampend Hammond spel van Edwin Risbourg. Stef Paglia speelt in Find me a Woman een lekker rifje, en het publiek klapt meteen lekker mee, de sfeer zit er al vlot in. En de sfeer  blijft zelfs goed bij het spooky klinkende Demon Blues. Dan zegt Nico de Cock, heb ik net gezongen over Find me a Woman, en nou ben ik er achter gekomen dat het niet helemaal is wat ik zocht. En daar zingt Nico dan weer over in No good for Me, een heerlijk up tempo nummertje,  met vuurwerk van Stef op zijn gitaar. Dan volgen er nog een paar songs over duistere dingen, zoals the Witch Doctor, waarin Geert en Jens als solide ritmesectie uitblinken, gevolgd door The Devil in Her, met een paar machtige uithalen van Nico.  In Psycho Mind zet Edwin zich in de spots met een massieve toetsensolo. 

 

Na de bandvoorstelling door Nico, komt er ook nieuw werk voorbij. Try Try is een fantastisch mooie song, met geweldig snarenwerk van Stef, en tijdens het subtiele spel kon je een speld horen vallen.  Edwin steelt de show in Romance for Rent met schitterend toetsenspel. Met Chaingang wordt er weer een mooie nieuwe song gespeeld, die op het nieuwe album staat, dat in april 2023 uitgebracht word. Met de boogie Devil’s Bride komt er een einde aan een zeer boeiende en uitstekende set van de Bluesbones. De band heeft hun goede live reputatie weer ruimschoots waar gemaakt, en het publiek waardeert de band met een klaterend applaus.

 

 

Na de stomende opening van de Bluesbones is het aan de Amerikaan Sean Chambers  en zijn band om de goede sfeer vast te houden of nog beter, te verhogen. Na bijna 3 jaar is Sean nog eens in Europa voor een kleine tour, en om zijn laatste album te promoten. Sean is nu op pad met de ervaren ritmesectie van de Savoy Brown band, nl Patt de Salvo- bas, Bv en Garnet Grimm-drums. En de band wordt versterkt met Edwin Risbourg van jawel, de Bluesbones. Druk baasje, die Edwin.

 

 

De band opent met een instrumentale boogie Cobra en gaat dan vloeiend over in het bluesy  Do the Do waarin Sean scheurt op zijn gitaar met een flinke portie distortion.  I need your Lovin’ en Cut off my my right Arm zijn een paar heerlijk rockende songs van zijn album Trouble & Whiskey.  Basspelers zijn meestal heel rustige mensen die niet veel ruimte gebruiken op een podium. Maar die  Patt de Salvo  dartelt mooi in slowmotion over het podium, met zijn basgitaar in de aanslag, wat een moves van een geweldige bassist. En met drummer Garnet Grimm heeft Sean nog een topper in zijn band. Sean heeft vorig jaar ook een album uitgebracht als ode aan Hubert Sumlin. Sumlin was een blueslegende en was mentor en vriend van Sean.  Louise is een bluesy song met scherp snarenspel van Sean, en mooi pianospel van Edwin. De set die Sean en zijn mannen vanmiddag spelen omvat 26 songs, en het gaat te ver om over elke song afzonderlijk te schrijven. Dus ik beperk dit verslag enigszins tot wat hoogtepunten. Eerst een paar bekende covers  Bullfrog Blues van Rory Gallagher wordt uitermate scherp gespeeld doordoor Sean, zelfs met een korte drumsolo erin van Garnet.  Choo Choo Mama van Alvin Lee wordt eveneens scherp vertolkt.  Ondertussen heeft Sean zijn bezwete blouse ingewisseld voor een droog Keeping the bluesalive T shirt.

 

 

Trouble & Whiskey is een echte (droevige) blues song, en wordt op speciaal verzoek van Martin Brouwers gespeeld, en Martin loopt heel gelukkig rond met een paar schalen gratis snacks voor het publiek. Een heel lekkere traditie tijdens de blues concerten in Vlierden. Voor het podium zijn inmiddels de voetjes van de vloer gegaan, en Theo Brouwers is erbij zoals altijd. Sean nodigt het publiek uit om mee te zingen in Red Hot Mamma, een rockende blues song met jankend slide spel van Sean. Goed hoor. Met de beroemde cover Going Down van Freddie King komt er een 2e sing a long met het publiek, en sommige mensen gaan letterlijk down door de knietjes. Dit blijkt ook de laatste song van deze lange set te zijn. Na een vet applaus komen Sean en zijn mannen terug voor een toegift samen met Nico de Cock. Samen geven ze nog een keer gas in de catchy afsluiter Highway Man. Weer een vet applaus en een pluim voor Edwin Risbourg, die de hele (lange) middag bij 2 bands de toetsen van zijn Hammond en Rhodes heeft bespeeld. Top!!!

 

 

Zo komt er een einde aan een enerverende bluesrock middag met 2 topbands. Na afloop zie je het publiek goed gemutst nog wat nagenieten van deze geweldige middag. Bij de merchandise van de Bluesbones en Sean Chambers is het na afloop ook gezellig druk.

 

 

Verslag: Berry Rombouts

Foto's: Alain Broeckx