SAMANTHA FISH - SPIRIT OF 66 - VERVIERS 7 NOVEMBER 2017 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

Op dinsdagavond 7 november was de Amerikaanse Samantha Fish te gast in de Spirit Of 66 te Verviers. Francis Geron had deze zangeres/gitariste en songschrijfster uit Kansas als enige in België kunnen boeken voor een concert en dus was er heel wat volk naar de gezellige club van Francis afgezakt. Samantha Fish is een bezige bij want na 'Chills & Fever' verschijnt op zeventien september met 'Belle Of The West' haar tweede album dit jaar. In totaal heeft Fish nu vijf solo albums op haar naam en elke keer weet ze de muziekliefhebbers te verrassen met haar muziek. Elke keer laat deze artieste een ander muzikaal gezicht van zichzelf zien. De huidige Europese tour is een tournee die nog in het teken staat van het album 'Chills & Fever', dat op 17 maart 2017 verscheen. Het is een album met veertien covers die opgenomen werden met vintage materiaal in The 45 Factory Studio in Detroit, MI. 'Chills & Fever' neemt ons mee naar de vroege muzikale invloeden van Samantha Fish en dat waren vooral pop, blues, soul en rhythm & blues uit de jaren zestig en zeventig, de muziek die Samantha gemaakt heeft tot de muzikante die ze nu is. Natuurlijk weet Samantha haar persoonlijke muzikale stempel op deze songs te plakken.

 

 

 

 

 

 

De vorige keren dat Samantha in België was had ze alleen een bassist en een drummer bij, nu had ze met bassist Christopher Alexander, drummer Kenny Tudrick, toetsenist Phil Breen, Trompettist Mark Levron en saxofonist Travis Blotsky vijf muzikanten aan haar zijde. Fish opende haar concert met The Ronettes cover 'He Did It' en je voelde meteen in deze aanstekelige song de Samantha Fish stempel. De blazerssectie met Mark Levron op trompet en Travis Blotsky op saxofoon waren een enorme verrijking en ook de frontvrouw gaf het nummer een extra touch met uitstekend snarenwerk op haar witte Gibson. Ook de krachtige en volle stem van Samantha was een sterke troef in dit sixties nummer. Met je ogen dicht was het net Amy Winehouse die 'Chills & Fever' stond te zingen in Verviers. Samantha wist erg verleidelijk de fysieke effecten die ze ervaart wanneer haar minnaar bij haar is te beschrijven. Trevor Blotsky was uitstekend aanwezig op de saxofoon. Daarna werd het iets steviger en ruiger met 'You Can't Go' waarin Fish al haar vaardigheden op de snaren etaleerde en dat leverde verschroeiend gitaarwerk op. De blazers waren weer constant en uitdrukkelijk aanwezig, zij brachten extra leven in dit dansbare nummer. Bassist Christopher Alexander en drummer Kenny Tudrick zorgden voor de aanstekelige en stomende groove. De liefhebbers van de slide gitaar kwamen helemaal aan hun trekken tijdens 'Blame It On The Moon'. Het slagwerk van Kenny Tudrick was van prima kwaliteit, evenals het vurige werk op de basgitaar van Christopher Alexander. Beiden zorgden voor de warme groove in deze song. Samantha's wilde, maar ook huilerige zang, dat het allemaal de schuld van de maan was raakte het publiek. Voor het slide werk had Samantha Fish haar Delaney gitaar genomen, ze had keuze genoeg want de Amerikaanse had wel een vijftal gitaren meegebracht. Zo nam ze voor 'You'll Never Change' haar Gretz gitaar. Het minste wat je kunt zeggen is dat Samantha Fish het zichzelf vocaal niet gemakkelijk gemaakt heeft door nummers van Nina Simone, Irma Thomas en Betty Harris te coveren. Datzelfde geldt zeker voor de Betty Lavette cover 'You'll Never Change'. De Amerikaanse wist het nummer nogmaals met veel overtuiging te brengen. Phil Breen was subtiel aanwezig met heerlijk toetsenwerk tijdens deze ballade en trompettist Mark Levron trok alle aandacht naar zich toe met geweldig blaaswerk.

 

 

 

 

 

 

Het tempo werd duchtig de hoogte ingetrokken voor 'Little Baby', een hitje voor The Blue Rondos in 1964. De versie van Fish was iets sneller dan het origineel en het klonk ook veel frisser en daar had de twang in Samantha's gitaar een groot aandeel in. De ritme sectie met Kenny op drums en Christopher op bas moesten hier vol aan de bak. Rauwe gitaar riffs a la Keith Richards kregen we te horen in 'Highway's Holding Me Now'. Deze mix van rock, blues en funk en bijbehorend ijzersterk en meeslepend refrein was een lust voor het oor. Het was samen met 'Blame It On The Moon', 'Bitch On The Run' en 'No Angels' de enige songs die niet uit het album 'Chills & Fever' kwamen. Voor mij was deze 'Highway's Holding Me Now' één van de hoogtepunten van dit schitterend concert. In de gevoelige sombere ballade 'Either Way I Loose' was Samantha's stem haar belangrijkste instrument. Natuurlijk heeft ze geen stem zoals Nina Simone, die het nummer halfweg de jaren zestig de hitparade inzong, maar ze bewees toch dat ze een uitstekende zangeres is. De saxofoon van Travis en de bas van Christopher waren het hele nummer aanwezig met een aanstekelig ostinato en Fish wist ons gehoor te prikkelen met fijn en gevoelvol vingerwerk op de snaren van haar Gibson. Met het meer dan zes minuten aanstekelige rhythm & blues nummer 'Somebody Always Trying' waren de danslustigen onder het publiek zeer tevreden. In deze heel dansbare song hoorden we duidelijk de Detroit sound van de sixties terug en de blazers eisten opnieuw een hoofdrol op. De tweede helft van 'Somebody's Always Trying' was één groot feestje. Het leek of de band aan het jammen was en elke muzikant mocht zich ten volle uitleven. Het waren vooral Samantha op gitaar en Phil Breen op toetsen, die zich het meeste lieten gelden met uitmuntend werk op hun instrument. Het was in ieder geval een uitstekend instrumentaal verlengstuk aan deze topper en op deze manier gaf Samantha het nummer een heel eigen inbreng. Met een gitaar riff op haar Delaney gitaar gaf Samantha het startshot voor 'No Angels' uit haar nieuwe album 'Belle Of The West' dat over een paar dagen verschijnt. Deze stuwende bluesrocker had een dwingende basdrum en Samantha bleef het ganse nummer gretig rondstrooien met geweldige en verschroeiende gitaar riffs.

 

 

 

 

 

 

 

Qua stijl en ritme bleef Samantha aardig in de buurt van de originele versie van 'It's Your Voodoo Working' van Charles Sheffield. Dit ritmisch funky nummer werd weer op een erg knappe wijze gezongen door de achtentwintigjarige Amerikaanse. Het genot dat ze ervaart in het brengen van deze oude covers spat zo van de nummers af. Dit nummer kreeg nog een heel aangenaam verlengstuk omdat Samantha haar muzikanten de tijd en de ruimte gaf om zich in de schijnwerpers te spelen. Toetsenist Phil Breen mocht de spits afbijten en deed dat op een weergaloze wijze. Daarna was het de beurt aan de blazers met trompettist Mark Levron en saxofonist Travis Blotsky, die eerst gezamenlijk een partij speelden en daarna elk apart de kers op de taart plaatsten. Christopher Alexander plukte tijdens zijn solo knap en erg gedreven aan de dikke snaren van zijn bas. Als laatste was drummer Kenny Tudrick aan de beurt en ook hij wist het publiek te verwennen met een pittige drum solo. Nog een grote soul dame uit de jaren zestig was Betty Harris. Aan haar ballade 'Nearer To You' had Samantha Fish wijselijk niet veel veranderd. Weer wist Fish te overtuigen met haar stem en trompettist Mark Levron, saxofonist Travis Blotsky en toetsenist Phil Breen zorgden voor de mooie instrumentale inkleuring van deze soulvolle ballade. Afsluiten deed Samantha in stijl met haar cigarbox en het nummer 'Crow Jane'. Deze song leunde het meest aan tegen de muziek van Miss Fish haar laatste albums. In dit bijna honderd jaar oude nummer kregen we de Samantha Fish die we allemaal kennen, namelijk met verschroeiend en zinderend vet slide werk te horen. Op de stuwende groove die drummer Kenny Tudrick en bassist Christopher Alexander oplegden ging Samantha geweldig te keer op haar cigarbox en haar gitaarklanken gingen door merg en been. Wat een spetterend einde van een schitterend concert. De band kreeg een dik verdiend applaus van het uitzinnige publiek en kwam dan ook graag nog een toegift spelen. Er werd nog een tandje bijgestoken voor de Texas rocker ' Bitch On The Run'. Dirty gitaar riffs en een verwoestend ritme vormden de basis van dit aanstekelige nummer. De muzikanten gaven voor de laatste keer het beste van zichzelf in Verviers en dat leverde een zinderende song op. Samantha gaf het publiek de kans om mee te zingen en dat hapte gretig toe. Schitterend concert met dank aan Samantha, Christopher, Kenny, Phil, Mark en Travis. Ook Francis bedanken om deze geweldige artieste naar België te halen en voor het knappe geluid. Ook de man aan het licht bedanken, dankzij hem konden we mooie foto's bij dit verslag voegen.

 

 

 

 

 

 

Verslag, foto's en filmpjes: Walter Vanheuckelom