RYAN MCGARVEY - SPIRIT OF 66 VERVIERS 5 JUNI 2018 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Sinds Ryan McGarvey in 2011 de eerste keer naar Europa kwam voor een reeks optredens is hij een graag geziene gast in onze Europese clubs en festivals. Niet ten onrechte want Ryan is één van de beste gitaristen van zijn generatie. Een concert van Ryan McGarvey is een echte verademing. Prachtige arrangementen, opwindende muziek en nooit rommelig. Een ritmesectie die er steeds vol en krachtig voor gaat en als kers op de taart het sublieme gitaarspel van de meester zelf. Vanaf de eerste concerten in Europa wist hij een trouwe fanbase, die steeds maar groter wordt, op te bouwen. Het logische gevolg daarvan was dat Ryan elk jaar wel voor een tournee naar Europa kwam. Verleden jaar moest hij, door de dood van zijn vader, noodgedwongen zijn Europese tournee annuleren, maar dit jaar is de Amerikaanse gitaarvirtuoos weer te bewonderen in Europa. Muziekkenner Francis Geron wist Ryan te strikken voor het enige concert in België, dus reden we dinsdagavond nogmaals richting Verviers om in de Spirit Of 66 weer één van Ryan's concerten bij te wonen. Ook dit jaar had hij met bassist Carmine Rojas, ex bassist van David Bowie en Joe Bonamassa, een geweldige bassist aan zijn zijde. Achter de drums zat met de energieke klasse drummer Logan Miles Nix, de beste drummer die Ryan al aan zijde had in Europa.

 

 

 

 

 

 

 

Rond half negen betraden Ryan, Logan en Carmine het podium van een gezellig gevulde Spirit Of 66. Carmine Rojas trok het concert op gang met een knappe en gedreven bas intro en wanneer even later de gitaar van Ryan en de drums van Logan de bas groove van Carmine kwamen versterken was 'Little Red Riding Hood' definitief vertrokken. Zo zie je maar dat sprookjes als roodkapje ook volwassen muzikanten op een heel aangename wijze kunnen inspireren zodat zij met hun creatieve geest er een knappe gedreven bluesrocker van kunnen maken. Logan Miles zorgde met gedreven slagwerk voor het strakke ritme en Carmine bleef imponeren met zijn knappe steeds terugkerende baslijn. Ryan duwde de Wah Wah pedaal in en begon aan een solo om duimen en vingers af te likken. Je waande je op een rollercoaster van krachtige en mooie geluiden. De laatste noot van 'Little Red Riding Hood' was nog niet helemaal uitgestorven of we kregen met het uitstekende 'Feelin' Like I Do' een mooi vervolg. Het aanstekelijke ritme en catchy refrein zorgden er samen met het sublieme snarenspel van Ryan voor dat deze nieuwe song toch dadelijk wist te bekoren. Ryan zette zijn Gibson even aan de kant voor de Fender Telecaster en begon daarna aan 'Prove Myself', een heel erg mooie opgebouwde song die op heel wat applaus kon rekenen. Deze  mix van psychedelische bluesrock met een dosis funk begon rustig. Drummer Logan Miles Nix en bassist Carmine Rojas zorgden met een machtige groove voor de excellente basis en Ryan liet het nummer halfweg helemaal exploderen met een enorm zinderende klasse solo, waarin goed gebruik gemaakt werd van de Wah Wah pedaal. Het was nu al een lange versie, maar dit had gerust nog wat langer mogen duren. In de instrumentale snelle Texas shuffle 'Texas Special' gingen de vingers van Ryan vliegensvlug over de snaren van zijn Fender Stratocaster. McGarvey beschikt inderdaad over zeer snelle vingers, die dan ook nog met heel veel gevoel op de juiste snaar op de juiste plaats van de gitaarhals drukken. Logan was in zijn sas en gaf vol gas op zijn drumkit.

 

 

 

 

 

 

 

Met een lang uitgesponnen gitaar intro begon Ryan aan de meeslepende slowblues 'I Should Have Known Better'. In dit uitstekend nummer toonde Ryan nogmaals zijn klasse als gitarist. De gevoelvolle en intense solo op de Fender Stratocaster liet niemand in Verviers onberoerd. De gitaarvirtuoos kreeg dan ook een welverdiend en langdurig applaus voor zijn indrukwekkend snarenwerk. Daarna heette Ryan het publiek welkom en stelde hij heel uitgebreid zijn vriend Logan Miles Nix voor, waarna Mcgarvey en Rojas het podium verlieten. Dit was het startsein voor Logan om te beginnen aan een opwindende en gevarieerde drumsolo, waarin de energieke drummer al zijn vaardigheden op de trommels en cymbalen demonstreerde. Knap werk van Logan en ook hij kreeg de handen van het publiek op elkaar voor zijn prachtig slagwerk. De drumsolo ging naadloos over in 'Joyride Of Love' een stevige bluesrocker met een catchy refrein dat uitnodigt om mee te zingen. De stomende ritmesectie met drummer Logan Miles Nix en bassist Carmine Rojas zorgden voor de verschroeiende groove in deze rollercoaster van de liefde en Ryan McGarvey was weer in grootse doen op zijn Gibson. Met 'Joyride Of Love' nam Ryan ons terug mee naar zijn debuutalbum 'Forward In Reverse' uit 2007. Na zoveel geweld werd het iets rustiger met de bluesrock ballade 'Pennies', dat met erg veel gevoel werd gezongen door de Amerikaan. Ryan kwam weer verrassend uit de hoek op zijn gitaar. Ryan is volop bezig aan zijn vierde album en hier en daar speelt hij al verschillende songs om te zien hoe ze aanslaan bij het publiek. In Verviers mochten we het stomende 'Break My Heart' horen. Er was weer sterk en gevarieerd slagwerk van Logan, waarbij hij knap en veelvuldig gebruik maakte van zijn cymbalen. Bassist Carmine Rojas leverde weer een knappe bas groove af op zijn Xotic basgitaar. De fotografen smulden van de poses die gitaar virtuoos McGarvey aannam wanneer hij weer aan een grootse gitaar solo begon. Aan het applaus te horen hoeft Ryan niet te twijfelen aan deze nieuwe song want 'Break My Heart' viel duidelijk in de smaak bij de aanwezige fans.

 

 

 

 

 

 

Dat de liefde een grote plaats heeft in het leven van deze jonge Amerikaan kan je horen in de teksten van Ryan en een goed voorbeeld daarvan is de met erg veel gevoel gezongen liefdesballade 'My Heart To You', die voor het kippenvel moment zorgde in Verviers. Zowel instrumentaal als tekstueel was 'My Heart To You' erg sterk en dat hoorde je ook aan de reactie van het publiek. Met de verschroeiende bluesrocker 'Someone Like You' keerde Ryan nogmaals terug naar zijn debuutalbum 'Forward In Reverse'. Carmine Rojas zorgde voor de uitstekende diepe bas groove van dit stomende nummer met catchy refrein. 'Ain't Enough Whiskey' is al een ouder nummer van McGarvey. Hoewel hij het al speelde tijdens zijn eerste tournee door Europa, werd het nooit op cd gezet. Het wordt ook heel zelden gespeeld tijdens de concerten, maar in Verviers speelt Ryan dit wondermooie nummer elke keer en ik ken iemand die daar heel erg blij mee is. In deze slepende slowblues kwam het enorme talent van McGarvey als gitarist nog maar eens naar boven. McGarvey haalde nogmaals de meest fantastische geluiden uit zijn Gibson. Met momenten etaleerde hij zijn klasse met snel en gevoelvol vingerwerk, om dan even later zijn Gibson om een heerlijke wijze te doen janken en zeuren. Dat allemaal samen vormde één prachtig geheel, waarvan ik vanaf het eerste akkoord tot de laatste noot ten volle van genoten heb. Top song en nogmaals bedankt voor het spelen van dit geweldige nummer. Het gedreven en kolkende 'Blues Knockin' On My Door' was het volgende nummer op de setlist. In de beklijvende intro liet McGarvey de bottleneck imposant over de hals van zijn Gibson Les Paul glijden. De heerlijke klanken die daardoor vrijkwamen werden nog versterkt wanneer het energieke slagwerk van de technisch erg bedreven drummer Logan Miles Nix en de diepe baslijnen van Carmine Rojas hun intrede deden. Geweldige song die elke seconde wist te boeien door het opwindende ritme en door de instrumentale klasse van Ryan, Carmine en Logan. Met 'Memphis', de single uit het recentste album 'The Road Chosen', blijft het trio op hetzelfde hoge niveau verder gaan. Deze song met het herkenbare vervormde gitaargeluid van Ryan werd heel krachtig gezongen en het heeft een zeer knap refrein. Ryan is zonder twijfel één van de beste gitaristen van zijn generatie en laat dat ook in elke song horen. Deze jongeman kan volgens mij alles met de gitaar en de riffs in deze 'Memphis' waren weer van een zo hoge kwaliteit, dat het een lust was voor het oor.

 

 

 

For more pictures of Ryan McGarvey at The Spirit Of 66: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157669862529028

 

 

 

 

Voor Ryan aan zijn laatste song begon stelde hij nogmaals uitgebreid zijn drummer Logan Miles Nix en zijn bassist Carmine Rojas voor. Al een paar jaar eindigt McGarvey zijn concerten met de psychedelische bluesrock song 'Mystic Dream'. Dit meer dan twintig minuten durende nummer creëert telkens een speciale sfeer onder het publiek en dat was dinsdag in Verviers niet anders. Met een lange uitgesponnen gitaar intro op zijn Gibson trok Ryan het nummer op gang. Wanneer Logan en Carmine hun frontman kwamen ondersteunen kwamen werden we ondergedompeld in een verschroeiend, regelmatig wisselend ritme en de drie muzikanten op het podium moesten al de registers open trekken en tot het uiterste van hun kunnen gaan. Toch was het Ryan McGarvey die finaal alle aandacht naar zich toe zoog door zijn imposant gitaar werk. Naar het einde toe begon hij met de elementen schakelaar op de body van zijn Gibson te werken. Eerst traag en daarna razendsnel en dat tot groot jolijt van het publiek. Logan ging als een razende te keer op zijn cimbalen en trommels en Carmine bleef met grote klasse aan de dikke snaren van zijn bas plukken. Prachtig einde van een geweldig concert, dat vanaf de eerste minuut wist te boeien en nooit een minder moment kende. Het overdonderde applaus dat Ryan, Logan en Carmine kregen was dan ook terecht. Natuurlijk mocht een bisnummer niet ontbreken en daarvoor had Ryan de Rory Gallagher cover 'A Million Miles Away' uitgekozen. McGarvey heeft deze song in een eigen jasje gestoken, en zonder afbreuk te doen aan het origineel mag ik toch zeggen dat de versie van Ryan anders is, maar minstens even goed als deze van Rory. De frontman begon alleen aan het nummer, na twee minuten kwamen Logan Miles Nix en Carmine Rojas hem vervoegen om samen een fantastisch einde aan dit super concert te breien. Powerfull en energiek slagwerk en een strakke baslijn begeleidde de zinderende gitaar van de Texaan. Toen de band na meer dan twee uur definitief het podium verliet bleef het applaus nog heel lang voortduren.

 

 

 

 

 

Verslag, foto's en filmpjes: Walter Vanheuckelom

 

 

 

Little red riding hood

Feelin like I do *

Prove myself

Texas Special

I should've known better *

Drum solo

Joyride

Pennies

Break My Heart *

My Heart To You

Someone Like You

Ain't Enough Whiskey *

Blues Knockin At My Door

Memphis

Mystic Dream

--

A Million Miles Away