RYAN MCGARVEY - FIESTA CITY - VERVIERS 24 AUGUSTUS 2019 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

De tweede dag van Fiesta City in Verviers kondigde zich aan als een zeer warme dag en dat was s'middags al goed te merken want het was al erg warm op het Martyr Plein in Verviers wanneer de Amerikaan Ryan McGarvey om twee uur in de namiddag opende. Dat deed hij met het furieuze en stomende 'Feelin' Like I Do', waarin de gitaarvirtuoos een vingervlugge zinderende solo uit zijn sixstring toverde. Ryan is een geweldige gitarist en de geweldige snarensolo uit de opener is één van die opwindende solo's waarop de gitarist uit Albuquerque een patent lijkt op te hebben. Bassist Artha Meadors en drummer Logan Miles Nix zorgden voor de verschroeiende groove van deze stomende bluesrocker. 'Feelin' Like I Do' is een nummer uit Ryan's recentste schitterende album 'Heavy Hearted', dat in het najaar van 2018 verscheen. Artha Meadors trok met een knappe bas intro 'Little Red Riding Hood' op gang. Wanneer even later de gitaar van Ryan en de drums van Logan de bas groove van Artha kwamen versterken was 'Little Red Riding Hood' definitief vertrokken. Zo zie je maar dat sprookjes als roodkapje ook volwassen muzikanten op een heel aangename wijze kunnen inspireren, zodat zij met hun creatieve geest er een knappe gedreven bluesrocker van kunnen maken. Logan Miles zorgde met gedreven slagwerk voor het opwindende ritme en Artha bleef imponeren met zijn knappe steeds terugkerende baslijn. Ryan duwde de Wah Wah pedaal in en begon aan een solo om duimen en vingers af te likken. De steeds weerkerende gitaar riff was zeer bepalend in de sound van de stevige midtempo bluesrocker 'A Walk In The Rain'. Logan en Artha zorgden voor een strakke dwingende groove en Ryan bekoorde met een sterk overstuurde snarensolo. Het nummer werd beetje bij beetje rauwer en de gitaar riffs werden splijtender en het nummer eindigde met een spervuur van vlijmscherp gitaarwerk.

 

 

 

 

 

 

De lange rustige intro van 'Surrender' liet niet vermoeden dat Ryan, Logan en Artha het nummer even later zouden omtoveren in een zinderende bluesrocker. Eenmaal drummer Logan Miles Nix en bassist Artha Meadors alle registers open trokken won het nummer aan kracht en ritme en werd 'Surrender' een rollercoaster die niet meer te stoppen was. De drieëndertigjarige McGarvey strooide kwistig rond met uitstekende gitaar riffs en zijn snarensolo was vlijmscherp en verschroeiend. 'Surrender' is een typisch McGarvey nummer en het zorgde voor heel wat animo op het festivalplein. Een nummer dat zelden op de setlist van Ryan McGarvey ontbreekt is het al iets oudere 'Joyride', dat uit zijn debuutalbum 'Forward In Reverse' uit 2007 komt. Ook hier weer werd er volledige overgave gevraagd van de drie muzikanten op het podium. De stomende ritme sectie zorgde weer voor het verschroeiend kloppend hart van deze rollercoaster van de liefde en Ryan schitterde op zijn sixstring, zoals hij dat al het gehele concert deed. Hij had zijn zwarte Gibson nu wel ingewisseld voor een Gibson Les Paul. Het sterke en catchy refrein nodigde uit om mee te zingen en dat werd dan ook massaal gedaan in Verviers. Artha Meadors kreeg zijn moment in de spotlights en hij greep die kans met twee handen en haalde uit met een knappe bas solo op zijn Michael Tobias Design vijf snaren bas. Even later nam Ryan over met verschroeiend en scheurend gitaarwerk dat door merg en been ging. Het was hoog tijd voor een rustpunt, dus vertraagden Ryan, Logan en Artha het ritme voor de prachtige meeslepende slowblues 'Not Enough Whiskey'. Het is een ouder nummer dat Ryan al speelde tijdens zijn eerste tournee in Europa, maar dat pas opgenomen werd op zijn laatste studioalbum 'Heavy Hearted'. 'Ain't Enough Whiskey' is een nummer dat in Spirit Of 66 Verviers elk jaar op de setlist staat en omdat het festivalplein van Fiesta City aan de voordeur van Spirit Of 66 ligt wilde Ryan deze traditie verder zetten en ik ken iemand die daar heel dolgelukkig mee was. In deze slepende slowblues kwam het enorme talent van McGarvey als gitarist volledig tot zijn recht. McGarvey haalde nogmaals de meest fantastische geluiden uit zijn Gibson. Met momenten etaleerde hij zijn klasse met snel en gevoelvol vingerwerk, om even later zijn Gibson op een heerlijke wijze te doen janken en huilen. Dat allemaal samen vormde één prachtig geheel, waarvan het publiek vanaf het eerste akkoord tot de laatste noot ten volle van genoot. Het resultaat was een landurig en daverend applaus van het dankbare publiek.

 

 

 

For more pictures of Ryan McGarvey at Fiesta City Verviers, click on the link of my flickralbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72157710536837962

 

 

 

Een andere prachtige slowblues was 'Close To Heaven' waarmee Ryan terugkeerde naar zijn tweede album 'Redifined' uit 2012. Er zat veel dramatiek in de tekst van 'Close To Heaven' en Ryan's gitaarspel klonk bijna hemels. Ryan kondigde 'Memphis', de single uit zijn album 'The Road Chosen' aan als een swampy song. Het rauwe 'Memphis' had dankzij drummer Logan Miles Nix en bassist Artha Meadors een uitstekende stuwende groove. Het herkenbare vervormde en grommende gitaargeluid van Ryan was weer een plezier voor het oor. Het werd heel krachtig gezongen en had bovendien een zeer knap en sterk refrein. Ryan is zonder twijfel één van de beste gitaristen van zijn generatie en liet dat ook in elke song horen. Deze jongeman kan volgens mij alles met de gitaar en de riffs in deze schitterende 'Memphis' waren weer van een sublieme kwaliteit. Het uur speeltijd van Ryan McGarvey zat er bijna op en voor hij aan zijn laatste nummer begon, stelde hij Logan en Artha uitgebreid voor. Al een paar jaar eindigt McGarvey zijn concerten met de psychedelische bluesrocker 'Mystic Dream'. Dit meer dan twintig minuten durende nummer creëert telkens een speciale sfeer onder het publiek en dat was zaterdag in Verviers niet anders. Met een lange uitgesponnen gitaar intro op zijn Gibson Les Paul trok Ryan het nummer op gang. Wanneer Logan en Artha hun frontman kwamen ondersteunen, werden we ondergedompeld in een verschroeiend, regelmatig wisselend ritme en de drie muzikanten op het podium moesten al de registers open trekken en tot het uiterste van hun kunnen gaan. Toch was het Ryan McGarvey die finaal alle aandacht naar zich toe zoog door zijn imposant gitaar werk. Naar het einde toe begon hij met de elementen schakelaar op de body van zijn Gibson te werken. Eerst traag en daarna razendsnel en dat tot groot jolijt van het publiek. Logan ging als een razende te keer op zijn cimbalen en trommels en Artha bleef met grote klasse aan de dikke snaren van zijn bas plukken. Prachtig einde van een geweldig concert, dat vanaf de eerste minuut wist te boeien en nooit een minder moment kende. Het overdonderde applaus dat Ryan, Logan en Artha van het publiek kregen was dan ook terecht. Ryan is momenteel aan het tweede luik van zijn Europese tournee bezig. Wie deze band aan het werk wil zien moet wel naar Nederland of Duitsland. Op 31 augustus is Ryan McGarvey te gast in Zur Alten Post in Wegberg (D), op zondag 1 september in De Bosuil te Weert (NL), Op 7 september in Blues In Wijk te Wijk (NL), op 8 september in De Noot in Amersfoort (NL), op 14 september in Outbaix te Ubach Palemberg (D), op 28 september op het Bonte Wever Festival in Assen (Nl) en op 29 september in De Comm te Groesbeek (NL).

 

 

 

Foto's en verslag: Walter Vanheuckelom