RYAN MCGARVEY – DE BOSUIL – WEERT 1 SEPTEMBER 2019 – Alain Broeckx

Nu de zomervakantie zowat helemaal op zijn einde loopt en de festivals zowat gedaan zijn, is het weer tijd om terug de concertzalen op te gaan zoeken. Dus bij deze leek het mij nog eens interessant om nog eens af te zakken naar de Bosuil te Weert om een concert te gaan bekijken van Ryan McGarvey met in het voorprogramma The Blues Vaccination.

Deze uit New Mexico afkomstige gitaarvirtuoos Ryan McGarvey is een opvallende naam in bluesland. En is al reeds van 2011 aan het toeren dooreen Europa.
 Deze jonge muzikant won van maar liefst 4000 gitaristen de Ernie Ball-gitaarwedstrijd en veroverde daarmee een plekje op Eric Clapton’s prestigieuze Crossroads Guitar Festival. Sindsdien gaat het hard. In het muziek magazine the Guitaris Player werd hij in 2013 als beste jonge gitaar speler uitgeroepen. Zijn cd’s verkopen als zoete broodjes, en samen met zijn band geeft hij steenvast goede optredens tijdens hun optredens doorheen Amerika en Europa.

Laten we beginnen bij het begin, rond de klok van 4uur betreden de mannen van The blues Vaccination het podium, deze band is een Nederlandse band en bestaat uit Stephan Bastiaens als zanger, Erwin Gielen aan drums, Jules Meuffels op bas, en de jonge gitarist Tom Rent. Deze set bestaat alleen uit covers. Ik had echter wel vernomen dat deze band nog maar een 2 tal jaren bezig was, en dat ze momenteel bezig zijn met eigen nummers te maken. Om maar meteen met de deur in huis te vallen begonnen deze mannen met een sterk nummer Bold as Love van John Mayer, waarop meteen het volgend nummer van John Mayer Everyday Day I Have The Blues volgde, dat deze gitarist iets in zijn mars had kon je meteen horen, want bij het volgende nummer van Joe Bonamassa Sloe Gin, waarbij ze een klein beetje een eigen creatie aan gaven leek mij verdomd goed gespeeld. Daarna speelde ze Bright Lights van Gary Clark Jr., en Just In Case van Paulo Mendonca waarbij de zanger ook liet horen dat hij een goede stem heeft, bij het nummer Cradle Rock van Joe Bonamassa lieten deze heren horen dat ze met een up tempo nummer ook geen probleem hebben en dat de gitarist Tom ook geen probleem heeft met slide gitaar, daarna volgde het slow nummer Catfish Blues van Eric Gales, daar kon je de strakke lijn van Jules op de bas goed horen, soms zelfs wat te hard !! Bij de 2 laatste nummers Slow Train van Joe Bonamassa  en Blood On Your Hands van Philip Sayce lieten deze heren nog eens horen wat zij in hun mars hebben. Ik hoop bij deze dat zij niet te lang meer wachten om een cd uit te brengen, want zij hebben mij en het publiek namelijk aangenaam verast, ook al waren het covers waar ze bij sommige een eigen creatie aan gaven ….

Rond de klok van 6uur is dan het moment aangebroken dat de Amerikaanse gitaarvirtuoos Ryan McGarvey het podium betreed samen met Artha Meadors op bas en Logan Miles op drums. Ryan begon aan zijn set met zijn knappe Gibson ES 335 en meteen werd de toon gezet met het up tempo nummer Right side Of The Dirt uit hun laatste cd Heavy Hearted uit 2018, waarna het steviger nummer Little Red Riding Hood volgde, is een nummer waar Logan en Artha een stevig ritme sectie neerzetten, bij het volgend nummer vraagt Ryan of er blues liefhebbers in de zaal zitten, en blijkbaar zijn ze van her der gekomen zelfs mensen uit Engeland en Duitsland, bij de eerste noten van dit slow blues nummer Ain’t  Enough Whiskey hoor je hoe suptiel Ryan zijn song aan de man kan brengen, heb mij laten vertellen dat hij dit nummer al van in het begin speelt op optredens maar nooit heeft opgenomen op cd, al maar een geluk dat hij dit nu wel heeft gedaan en staat nu op zijn laatste cd. Dan volgen nummers Fading Away uit de cd Road Chosen (2014) en Surrender uit de cd Heavy Hearted (2018) op deze nummers laat Ryan nog maar eens horen waarom hij bij de top hoort van de Blues en Bluesrock. Bij het nummer Pennies reeds uit (2012) zit er een aanstekelijk ritme in dat in je hoofd blijft hangen. Bij deze laatste noten verdwijnen Artha en Logan van het podium en neemt Ryan de akoestische Gibson bij de hand om 3 akoestische nummers te spelen, het eerste nummer Six Feet In The Ground uit de cd Heavy Hearted is een up tempo nummer en laat Ryan nog maar eens horen hoe hij zijn gitaren beheerst, bij het tweede nummer van deze akoestische set speelt hij het ingetogen nummer My Heart To You uit de cd Road Chosen (2014) je kon een speld horen vallen in het publiek, zo stil was het. En dan volgt de apotheose met het nummer Four Graces uit de cd Redefined (2012) in dit nummer laat Ryan nog maar eens horen waarom hij één van de beste jonge Blues gitaristen is zoals hij zo op zijn akoestische te keer gaat zijn er niet veel gegeven. Tijd om de akoestische set af te sluiten en de ene Gibson te ruilen voor een andere Gibson Les Paul, inmiddels zijn Logan en Artha terug het podium opgekomen en gaan we weer de elektrische tour op met het aanstekelijk nummer So Close To Heaven uit de cd Redefined (2012) gevolgd door het zwaar vervormde fuzz nummer Memphis uit de cd Road Chosen (2014) ook hier laat Artha zien dat hij een klassebak is aan de bas, en dan volgt voor mij persoonlijk het beste nummer dat Ryan ooit gemaakt heeft Mystic Dream uit de cd Forward In Reverse (2007) wat Ryan hier letterlijk en figuurlijk laat zien en horen grenst aan het onmogelijke, dit heb ik nog niet veel andere gitaristen zien doen. Hier krijg je dus nooit genoeg van en zou voor mij dat nummer nog langer mogen duren……… Maar zoals aan alle sprookjes komt er hier ook stilaan een einde aan deze gig van Ryan. Ryan bedankt nogmaals het publiek en de bandleden verlaten na dit ongelooflijk nummer het podium, dus heel de zaal roepen voor een bisnummer, en na enige tijd komt Logan terug op het podium en zal daar een knappe drumsolo uit zijn mouw te schudden, hier laat hij ook nog eens horen waarom hij zo geliefd is bij Ryan, wat deze al uitvoerig vertelde tijdens het concert, na enige tijd kwam dan ook Ryan en Artha terug het podium op om het laatste nummer van deze avond te spelen Joyride uit de cd Forward In Reverse (2007) daar lieten alle bandleden nog eens zien wat ze in hun mars hebben Ryan met een vliegensvlugge gitaarsolo en Artha met een knappe bas solo, wat was het weer genieten van deze jonge gitaarvirtuoos, hoop hem héél in het kort nog eens te mogen gaan bekijken en luisteren. Hier krijg je nooit genoeg van en ik ben zeker niet alleen ….

Verslag : Alain Broeckx

Foto’s: Walter Vanheuckelom