Een goed concert op een zachte, mooie zomeravond…. who could ask for more? Dank aan Philippe De Cleen om mij in laatste instantie nog van een toegangskaart te voorzien voor de eerste van twee avonden Patti Smith in het sfeervolle OLT Rivierenhof. Smith trad niet met haar gebruikelijke band aan in Deurne. ‘It’s not my normal band, it’s the abnormal band,’ vertelde ze en inderdaad geen Lenny Kaye en geen Jay Dee Daugherty te bespeuren, wél zoonlief Jackson Smith op gitaar en de Britse drummer Seb Rochford naast oude getrouwe Tony Shanahan op bas. Hierdoor klonk Smith misschien ietsje minder rock’n’roll dan gebruikelijk en zette ze haar zachtere kant wat meer in de verf. Onder meer songs als ‘Wing’, ‘Ghost Dance, ‘ My Blakean Year’ en ‘Peacable Kingdom’ illustreerden dat. Tijdens het geweldige ‘Southern Cross’ smokkelde ze een instrumentaal stukje ‘Within’ You and Whitout You’ (Beatles) naar binnen terwijl ze ‘Summer Cannibals’ dan weer als een onvervalste rockgodin bracht. Patti had maandagavond wat last van een vervelend hoestje maar geen grijs haar op haar karakteristieke hoofd dat eraan om wat gas terug te nemen. Integendeel, Patti zet nog eens flink haar tanden in klassierkers als ‘Pissing In A River, ‘Because The Night’ en ‘Gloria’. Tenslotte volgde het met gebalde vuisten gezongen ‘People Have The Power’ als toegift. Geen mens die deze laatste boodschap geloofwaardiger kan brengen. Lang leve Patti!