Olivier Collette trio + Peter Hertmans @ Heptone Ittre 17/03/2019

Cd release concert « PHI »

Mijn zondagsrust is synoniem voor Jazz. En ik heb er nood aan. Er is geen betere plaats dan de Heptone in Ittre hiervoor. De Heptone is een Jazzbar enkel geopend op zondag namiddag en deze wordt gerund door Olivier Collette. Olivier is een pianovirtuoos, die heel goed weet waarmee hij bezig is. Op zijn elf jaar is hij begonnen met muziek. Aangezien hij toch wat aanleg had, hebben zijn ouders hem eerst naar de muziekschool gestuurd. Op het einde van zijn humaniora gaat hij naar de Jazz academie te Brussel. Tussendoor trekt hij ook nog even naar New York, om pianolessen te krijgen van niemand minder dan Fred Hersch. Na zijn studies begint hij wat muziek te schrijven, op te treden in verschillende Jazzclubs en festivals en muzieklessen te geven. Dat laatste neemt zoveel tijd en energie in beslag, dat hij beslist er even mee te stoppen. Olivier vertrekt voor drie en een half jaar naar het Midden-Oosten. Daar bespeelt hij de piano’s van vele luxe hotels.

Terug in België opent hij de Heptone, geeft wat muziekles, maar vooral, hij schrijft Jazznummers om op zondag tot rust te komen. Deze nummers vind je voornamelijk terug op zijn vijf cd’s.

Op 17/3/2019 werd “PHI”, zijn laatste cd, feestelijk voorgesteld in de Heptone. PHI is niet alleen maar het 21^ste letter van het Grieks alfabet, maar ook het irrationeel getal 1,618033988749895… alsook het Gulden snede. Zo is dan ook zijn cd opgemaakt, heel mathematisch. Maar net als een goed architect zijn al deze wiskundige regels in functie van de harmonie, de esthetiek, de melodie. Naast Olivier Collette vind je ook op de cd; Peter Hertmans (gitaar), Victor Foulon (Contrabass), Daniel Jonkers (drum) en Bert Joris (Trompet). Deze laatste zal niet aanwezig zijn op het openingsconcert.

Openen doen ze met het iets modernere “Seagull’s Flight”. Het eerste deel van het concert wordt voornamelijk geweid aan nummers van zijn nieuwste cd. Stuk voor stuk zijn ze mooi opgebouwd en erg melodieus. Het is gewoon lekker genieten. Met het nummer “Between a Tear and a Smile” eert hij de grote Toots Tielemans. Het nummer is trouwens ook geschreven, de dag van zijn dood. Voor mij is het een waar kippenvel moment. “Up for Charly” is het eerste nummer dat niet van PHI komt, maar staat wel op de cd “Conceptions” uit 2016 als een wals. Nu is het duidelijk up-tempo.

Na de pauze, met een welverdiende Orval, gaan ze gewoon door met het bezorgen van kippenvel momenten. Na “Twin Piece” krijgen we het magistrale “Another Take”. Het is een nummer met heel wat inspiratie komende van “Take Five”, maar dan heel anders en toch even geniaal. Jullie moeten trouwens nog niet zoeken, het nummer staat nog niet op cd.  Het is mijn favoriet nummer van Olivier zijn repertoire. Het is een concert waar woorden te kort komen. Als je nummers hoort zoals “Introspection”, krijg je opnieuw rillingen over je rug, zo mooi en origineel. “Hepta”, het Griekse nummer zeven is een eerbetoon aan zijn Jazzclub, de Heptone. Peter Hertmans wordt er tot het extreme gestuwd. Samen met Olivier zijn ze zo op elkaar ingespeeld, dat niet alleen het publiek geniet, maar ook zij genieten met volle teugen op scène. En dan heb ik het nog niet gehad over het ritmesectie. Het zijn twee erg jonge gasten die mee geïndoctrineerd zijn door de schoonheid van Jazz. Victor Foulon (contrabass) start soms als een oude diesel, maar als hij eenmaal op gang is, is hij bijna niet meer te stoppen. Daniel Jonkers op drum, is zo subtiel dat hij zijn symbalen bespeelt met zijn drumstokjes, zonder dat ze bewegen. Maar wat een zalig geluid. Als vanouds is er plaats voor wat heerlijke solo’s en discrete improvisatie.

Eindigen doen ze met het nogal old-school Jazz nummer “Sweet, Simple and Beautiful”. En zo was het ook. Zo’n zondag geeft je genoeg energie om ’s maandags er weer in te vliegen. Maar ik wil eerst nog wat van de cd genieten.

Met dank aan Olivier Collette en de ASBL Heptone.

https://heptone.wordpress.com/