MATT SCHOFIELD - SPIRIT OF  VERVIERS - 5 JULI 2017 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Het was een warme zomeravond toen we naar Verviers vertrokken voor een optreden van de Britse ster gitarist Matt Schofield. Francis Geron van Spirit Of 66 had deze rasartiest weten te strikken voor een optreden in zijn club. Het was trouwens het enige concert van Matt in de Benelux en het was dan ook niet verwonderlijk dat er heel wat muziekliefhebbers naar Verviers waren afgezakt. Ik denk dat het van november 2013 geleden was dat Matt nog een concert had gegeven in ons landje. Verleden jaar was hij wel voor een zevental concerten in Nederland. Nog interessant om te weten is dat Matt Schofield volgens het Britse Guitar & Bass Magazine bij de beste tien Britse blues gitaristen aller tijden behoort. Toen Matt en zijn drie muzikanten het podium betraden, was er wel wat verbazing bij het publiek omdat toetsenist Jonny Henderson er niet bij was. Jonny is al meer dan twintig jaar de vaste toetsenman van Matt, maar hij kon er deze tour wegens prive redenen niet bij zijn. Dan Moore nam de plaats van Jonny in. De ritmesectie bestond uit de Britse bassist Carl Stanbridge en de Italiaanse drummer Alessandro Cinelli.

 

 

 

 

 

Openen deed de band met het iets oudere 'What I Wanna Hear' uit het album 'Heads, Tails & Aces' uit 2009. Een jazzy blues song waarin Carl en Alessandro voor de erg knappe groove zorgden. Meteen liet Matt flarden van zijn klasse horen op zijn witte SVL gitaar. Nadat Schofield zijn band had voorgesteld ging hij verder met 'Live Wire', waarin Alessandro op drums voor de intro zorgde. In dit blues nummer met funk invloeden soleerde Matt minutenlang met vanzelfsprekend gemak en met erg veel gevoel op zijn six string. Het viertal vertraagde het ritme voor de uitstekende slowblues 'See Me Through', waarin eerst Dan Moore met een knappe solo liet horen dat hij een waardige vervanger was van Jonny Henderson. Daarna nam Matt over met weergaloos snarenwerk. Minutenlang gingen zijn vingers gevoelvol over de snaren op de hals van zijn Fender Stratocaster. Iedereen genoot van dit fantastische gitaarwerk en Schofield en zijn jongens kregen dan ook een daverend applaus. Een nummer waar je onmogelijk stil kan bij blijven was het swingende 'Don't Know What I'd Do' met Dan Moore in een briljante hoofdrol. Na het knappe werk op de toetsen nam Matt weergaloos over met verschroeiend snarenwerk.

 

 

 

 

 

 

Het funky 'Siftin' Thru The Ashes' had dankzij bassist Carl Stanbridge een opzwepende groove. Schofield was dan wel de frontman en trok veel aandacht naar zich toe, maar hij liet zijn uitstekende muzikanten ook veel ruimte en tijd om hun klasse te etaleren. Zo mochten ze alle drie in deze 'Siftin' Thru The Ashes' in de schijnwerpers met een uitgebreide solo. Alessandro Cinelli was de eerste die met gevarieerd slagwerk op zijn Gretsch drum alle aandacht opeiste. Carl Stanbridge wilde niet onderdoen en plukte gedreven en met veel klasse aan de dikke snaren van zijn Fender bas. Tenslotte was het toetsenist Danny Moore die de finale solo voor zijn rekening nam. Zowel Alessandro, als Carl en Dan kregen een geweldig applaus van het publiek dat met volle teugen genoot. Het ritme werd de hoogte ingetrokken wanneer 'Shipwrecked’ werd aangevat. In dit swingende nummer trok Dan Moore andermaal veel aandacht naar zich toe met zijn virtuoos toetsenwerk. Matt is misschien niet de allerbeste zanger, maar hij zingt zo gemakkelijk en toonvast met die warme stem van hem. Met 'On My Way' ging Matt Schofield voor de tweede maal naar zijn debuutalbum 'Siftin' Thru The Ashes'. Carl en Alessandro zorgden voor de pompende groove en Dan Moore mocht zich weer volledig uitleven op de toetsen. Wanneer Matt overnam op gitaar werd het ritme iets trager, maar hij voerde het ritme weer stelselmatig op met fenomenaal vingerwerk zijn Stratocaster.

 

 

 

 

 

 

In de trage nummers, zoals 'Where Do I Have To Stand' kwam nog meer tot uiting wat een super gitarist Matt Schofield wel is. Je zou haast willen dat er nooit een einde kwam aan dit nummer. Wat Matt daar minuten lang uit zijn gitaar toverde is weinigen gegeven. Ook in het funky 'Hindsight' gaf frontman Schofield een gierende en weergaloze solo weg, al was Dan met zijn toetsen ook nooit ver weg. De ritmesectie met Carl op zijn bas en Alessandro op zijn drums speelden weer een perfecte partij. In het verlengde van deze 'Hindsight' kregen drummer Alessandro Cinelli, bassist Carl Stanbridge en toetsenist Dan Moore nog maar eens vrijgeleide van Matt. De drie muzikanten maakten daar opnieuw dankbaar gebruik van met uitstekend solo werk. Het publiek genoot met volle teugen en bedankte de jongens elk apart met een daverend applaus. Natuurlijk wilden de aanwezigen meer van deze muziek horen en ze bleven maar aandringen op meer. Matt, Carl, Alessandro en Dan kwamen terug op het podium van Spirit Of 66 om de wondermooie slowblues 'Dreaming Of You', dat gedragen werd door de toetsen, te brengen. Afsluiten deed de Brit met de James Elmore klassieker 'Stranger Blues'. Nog een laatste maal konden we genieten van deze gitaar virtuoos. Matt Schofield en zijn band leverden een uitstekend concert af in Verviers. De afwezigen hadden ook deze keer weer ongelijk. Alain en ik hadden in de auto heel wat om bij te praten.

 

 

 

Voor meer foto’s van Matt Schofield in Spirit Of 66 in Verviers, kijk op mijn flickr album: