Een volledig uitverkochte AB Club luisterde en keek gisteren met open mond naar het sublieme vakmanschap van de jonge Nieuw-Zeelandse singer-songwriter Marlon Williams die daar voor de tweede keer te gast was. Williams betoverde niet alleen met zijn fenomenale stem waarbij men al gauw moet denken aan iemand als Roy Orbison, maar zeker ook door knappe arrangementen en het schitterende samenspel van zijn bandleden. Breekbare parels als 'Come To Me' of 'Love Is A Terrible Thing' wisselden mooi af met ijzersterke uptempo nummers als 'Party Boy' of originele covers. De keuze om songs van Yoko Ono ('Nobody Sees Me Like I Do') of Barry Gibb ('Carried Away') in de setlist op te nemen en deze dan op een hoogst persoonlijke manier weten te interpreteren is niet alleen hoogst origineel maar dwingt ook respect af. En dan hebben we het nog niet gehad over andere hoogtepunten: een van heerlijke samenzang doordrongen 'Nobody Gets What They Want Anymore', het in een Twin Peaks sfeertje gehulde 'I'm Lost Without You' (bekend van de Liverpoolse crooner Billy Fury) en als kers op de taart een epische versie van Screamin' Jay Hawkins' 'Portrait Of A Man'. Onnodig te zeggen dat Marlon Williams opnieuw een ferme indruk op ons naliet.