Madness @ Lokerse Feesten 2017 - 07/08/2017 - Verslag Nancy Laeremans - Foto's Michel van Rhijn

Reports

About: 
Madness @ Lokerse Feesten 2017 - 07/08/2017 - Verslag Nancy Laeremans - Foto's Michel van Rhijn
Artist: 
Madness
Date: 
07/08/2017
Venue: 
Lokerse Feesten 2017
Place: 
Lokeren
Your Reporter on the Spot: 
Verslag Nancy Laeremans - Foto's Michel van Rhijn

Lokerse feesten – 07/08

Madness

Als afsluiter maandag; Madness!

In het publiek werden al veel rode Fez hoedjes gespot met goudkleurige kwastjes. Een alternatief voor de alom bekende ska hoedjes, al dan niet met de obligate zwart-witte ruitjes.

Als de mannen opkomen zien ze eruit zoals verwacht. Allen in een strak donkerkleurig pak, hoedje en zwarte zonnebril op. Enkel Lee Thompson, al van bij de oprichting saxofonist van dienst, wijkt af van de dresscode met zijn beige ruitjespak en regenjas!

De set start met Embarrassment, gevolgd door een hele reeks minder bekende nummers, toch eventjes My Girl ertussen gegooid maar het feest barst niet echt los. Gelukkig worden de songs aangevuld met filmpjes die geprojecteerd worden op het podium. Chas Smash of “Suggs “ praat intussen zijn nummers aan elkaar met de nodige humor, hij stelt zich vragen bij de opstelling van het podium en speelt met het publiek op zijn eigen “droge” manier. Een ervaren rot in zijn vak.

Het feestje barst pas los als we One step Beyond, House Of Fun, Baggy Trousers en Our House, Prince Buster, Sweet Girl en Mumbo Jumbo krijgen. De 2e helft van het concert wordt de verwachte “best of”, het publiek krijgt waarvoor ze gekomen zijn. De juiste typische dance moves op het podium niet te vergeten.

Naast mij, een groep vrienden waarvan er eentje al voor de 18e keer naar Madness komt kijken. Waarvoor ze op voorhand de omstaanders al verwittigden, maken ze nu waar. Als echte kwajongens beginnen deze veertigers aan het wilde duw- en trekwerk, dat ze daarbij hun buren pijnigen laat hen compleet koud. Feesten zullen ze doen! Gelukkig denken de mannen van de security hier anders over.

De afsluiters It must be love en Night Boat to Cairo maken het plaatje compleet. Het plein gaat een laatste keer uit zijn dak.

Zoals bij een eerder concert van deze formatie, blijf ik een beetje op mijn honger zitten. Ze klinken na al die jaren ongetwijfeld nog goed, als een automatisch geoliede machine. Toch mis ik een beetje buikgevoel en oprecht plezier op hun podium. Volgende keer proberen we het opnieuw!