RYAN MCGARVEY – SPIRIT OF 66 VERVIERS 24 MEI 2016

Het was nog maar tien dagen geleden dat Ryan McGarvey, Carmine Rojas en Kris Hill de Grote Markt in Antwerpen in vuur en vlam hadden gezet tijdens hun optreden op het Rhythm & Blues Festival en dinsdag avond 24 mei stond het drietal terug op een podium in ons land. De Spirit Of 66 van muziekkenner Francis Geron is elk jaar als Ryan McGarvey in Europa op tournee is een vaste stop en elk jaar wordt er in de Spirit een feestje gebouwd en dat was deze keer niet anders. De Spirit Of 66 was goed vol, wanneer het trio rond half negen aan hun optreden begon met ‘I Wish I Was Your Man’. Veel power en sterke gitaar riffs kleurden het nummer en zorgden er voor dat het publiek dadelijk mee was met de band. In de vlugge instrumentale Texas Shuffle ‘Texas Special’ liet Ryan McGarvey dadelijk zien en horen dat hij over razendsnelle vingers beschikt en dat hij ze heel goed weet te gebruiken op de snaren van Fender Stratocaster. Carmine Rojas plukte heel gedreven aan zijn dikke bas snaren en Kris Hill zorgde voor knap, snel en strak slagwerk. Daarna ging de band een beetje ruiger met het opdwepende 'Starry Night'. Dit is een typische en heel herkenbare Ryan Mcgarvey song met de nodige ingrediënten en met de juiste finesse en passie gespeeld. ‘I Should Have Known Better’, is een nieuw blues nummer dat begon met een snedige gitaar riff. Ryan had voor deze Europese tour Carmine Rojas bereid gevonden om de bas te bespelen en dat Carmine een aanwinst is voor deze band hoorde je al vanaf de eerste nummers, maar ook Ryan was weer imposant op zijn Fender. Een heel erg mooie opgebouwde song die op heel wat applaus kon rekenen was ‘Prove Myself’. Deze mix van psychedelische bluesrock met een dosis funk begon rustig. Drummer Kris Hill en bassist Carmine Rojas zorgden met een machtige groove voor de excellente basis en Ryan liet het nummer halfweg helemaal exploderen met een enorm zinderende klasse solo. Het was een lange versie, maar dit had gerust langer mogen duren.

Het was een heel afwisselende set en dus was het weer tijd om een trager nummer te brengen en met ‘So Close To Heaven’ koos de band voor een pareltje. Het is een song met gevoel voor dramatiek en Ryan's gitaarspel op de Gibson klonk bijna hemels. Vijf minuten puur luister genot. Het nummer werd opgedragen aan tourmanager Manni Kusters. Carmine Rojas begon met een diepe basriff aan 'Little Red Riding Hood'. Kris Hill zorgde op de drums voor het strakke ritme en Carmine bleef dominant met zijn knappe steeds terugkerende baslijn. Ryan duwde de Wah Wah pedaal in en begon aan een solo om duimen en vingers af te likken. Je waande je op een rollercoaster van krachtige en mooie geluiden, met een onweerstaanbare gitaar en een heel catchy refrein. Een nummer dat onbegrijpelijk op geen enkel album van Ryan te vinden is, is de wondermooie slowblues ‘Not Enough Whiskey’. In Verviers staat dat nummer gelukkig elke keer op de setlist en ook dinsdag was het weer genieten vanaf de eerste klank tot dat de laatste noot uitgestorven was. Ryan liet de Gibson Les Paul lekker zeuren en jammeren tijdens de erg sterke solo en dit tot groot jolijt van het talrijke publiek. Ryan, Kris en Carmine gingen op hun elan verder met het gedreven en kolkende 'Blues Knockin' On My Door'. McGarvey liet de bottleneck imposant over de hals van zijn Gibson Les Paul glijden. De heerlijke klanken die daardoor vrijkwamen werden nog versterkt door het energieke slagwerk van drummer Kris Hill en door de diepe baslijnen van Carmine Rojas. Ook in het rustigere 'Burnin' Alive' bleven de spetterende gitaarriffs voor vuurwerk zorgen. De finale zat er aan te komen en ‘Memphis’, de single uit Ryan’s recentste album ‘The Road Chosen’, was het geschikte nummer om de finale in te zetten. 'Memphis' heeft een enorme drive en sterke, verschroeiende gitaar riffs en iedereen werd dadelijk meegezogen door de beat en het ritme van deze song. De sfeer was erg goed en je zag overal gelukkige gezichten. Ryan stelde uitgebreid zijn band voor en daarna begon het trio aan hun laatste nummer. Zoals gewoonlijk werd dat de psychedelische bluesrocker ‘Mystic Dream’. De arrangementen van dit bijna twintig minuten instrumentale nummer zijn wat veranderd, maar de basis bleef hetzelfde. Het opdwepende en hypnotiserende ritme sleurt je mee in deze muzikale rollercoaster, waarin de drie muzikanten alle registers opentrekken. Vooral de frontman zoog alle aandacht naar zich toe door de wijze waarop hij zijn Les Paul bespeelde. Het publiek genoot met volle teugen en wanneer het einde er dan toch aan kwam, wilde iedereen nog meer. Ryan, Carmine en Kris kwamen ook terug voor een lange toegift, die gestart werd met ‘Joyride’ uit het debuutalbum ‘Forward In reverse’. Deze rocker met heel catchy refrein ging naadloos over in een langgerekte, explosieve instrumentale jam. Iedereen in de Spirit was weer tevreden en dat was ook te merken aan de merchandise, waar de albums weer vlot van de hand gingen en bijna iedereen met de drie muzikanten op de foto wilde.

Walter Vanheuckelom

More Foto’s of Ryan McGarvey: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72157666376759343