De blues muziek komt regelmatig aan bod in het CC Palethe te Overpelt. Tom Coppers en zijn team hadden voor deze vrijdag avond weer een mooie affiche in elkaar gestoken. De Ladies Blues Night moest de vrouwen in de blues muziek, meer in de belangstelling brengen. Daarvoor hadden ze in Overpelt twee heel verschillende blues genres op het programma gezet. De veelbelovende jonge Nederlandse Leif de Leeuw Band met frontvrouw Britt Jansen en de Firegirl Layla Zoe die momenteel hot is in onze contreien, na haar uitstekende live album 'Live At Spirit Of 66' en na haar spetterende optredens op een paar festivals zoals Duvel Blues in België en Bospop in Nederland.

 

 

Maar we gaan beginnen met het begin en dat is met het jonge Nederlandse viertal met de naam Leif De Leeuw Band. In Nederland hebben ze al heel wat fans en behoren ze tot de top van de Nederlandse blues scene, maar in België waren ze nog niet zoveel te zien. Ze hebben de laatste twee jaar enorm hard gewerkt en veel optredens gedaan en dat heeft hen geen windeieren gelegd. Ze wonnen in 2014 de Dutch Blues Challenge en mochten daarom dit jaar in Memphis op de International Blues Challenge hun land vertegenwoordigen. Het podium was net iets te hoog gegrepen, maar de band kreeg wel goede respons van het publiek en van de jury. Met deze ervaring rijker kwamen ze terug en begonnen ze nummers te schrijven voor de opvolger van hun debuut EP 'De Luxe'. De nummers zijn klaar en binnen korte tijd gaat het viertal de studio in, om het nieuwe album op te nemen, dat in de lente van 2016 moet verschijnen. Het publiek in CC Palethe mocht al uitgebreid kennis maken met de muziek van deze nieuwe cd. Het concert begon met 'Just Fine', één van die nieuwe songs. Tim Koning leverde prachtig en gedreven slagwerk af op zijn drie Toms en met de basdrum. Leif de Leeuw bevestigde dat hij een uitstekend gitarist is met een puike solo. In het uptempo nummer 'Real This Time', leverde Leif mooi werk af met de bottleneck rond zijn vinger en frontvrouw Britt Jansen kon bekoren door haar goede stem. De band bleef nieuw werk spelen met 'Leelah 1, 2 en 3'. Bassist Eibe Gerhalt nam daarvoor zijn zes snaren bas en vertelde dat dit nummer een suite was, gewoon verschillende muziek stukken aan elkaar gezet. Instrumentaal waren er in dit heel lange nummer verschillende hoogtepunten en bewees het viertal dat ze instrumentaal erg begaafd zijn. Soms werd er wel terug gegrepen naar songs uit hun EP, zoals met het heel mooie 'My Shop', een uptempo bluesrock nummer met een funky inslag en met de mix van jazz, funk en fusion  van 'What About Grey'. De band kreeg goede respons van het publiek, dat zo liet horen dat ze deze nieuwe muziek wel waardeerden. Er volgde met 'Never Giving In' en 'Room Where Candles Burn' nog een paar nieuwe nummers en dan kwam de finale er aan met het beste nummer van het concert, namelijk 'Strictly Confidential'. De band zette een weergaloze versie neer en de muzikanten hadden het duidelijk naar hun zin op het podium in Overpelt. Als afsluiter werd gekozen voor een cover van bijna een halve eeuw oud, namelijk 'Hocus Pocus' van de Nederlandse band Focus. Met een zinderende solo van Leif op de gitaar, een minuten lange, knappe drum solo van Tim Koning en een lekkere bas solo van Eibe Gertartl gaven de jongens hun prachtige concert nog meer glans. Frontvrouw Britt Jansen deed hetzelfde, maar dan  met haar mooie stem. Wie van de muzikale smeltkroes van rock, funk, roots en fusion houdt zit bij de Leif de Leeuw band wel goed.

 

 

Daarna was het wachten op de Darling van de blues of the firegirl zoals de Canadese Layla Zoe in de blues wereld genoemd wordt. Sinds haar debuut album in 2007 heeft ze al acht albums op haar palmares. Begin dit jaar verscheen van haar nog een uitstekend dubbel live album 'Live At The Spirit Of 66' en de setlist van dat album zou grotendeels dezelfde zijn als deze van het het concert in het CC Palethe te Overpelt. Gregor Sonnenberg was er niet bij op de bas en werd vervangen door de aantrekkelijke Daniela Kruger, die al meerdere keren met Layla en haar band op het podium stond. Met het strakke en meeslepende 'I've Been Down', begon de band aan hun concert. Dit iets oudere nummer komt uit het album 'Fire Girl' uit 2009.  Dadelijk viel de klasse van gitarist Jan Laacks op, die op zijn Pacifica Yahama gitaar heerlijke pittige riffs liet horen. Layla haar stem klonk vol, diep en rauw en ze straalde op het podium. De goed gevulde zaal in Palethe was er klaar voor, dus alles was aanwezig voor een spetterend optreden. Er kwam iets meer tempo in het concert wanneer de band aan 'Pull Yourself Together' begon. Daniela plukte gedreven aan haar bas snaren en drummer Hardy Fischötter hield de touwtjes stevig in handen door zijn knap en strakke slagwerk. Jan liet zijn gitaar weergaloos janken en verlengde zijn solo nog met wat snel vingerwerk. Dit was pure klasse. In 'I Choose You' liet de Fire Girl duidelijk horen dat ze het wilde leven met drugs en drank achter haar gelaten heeft en gekozen heeft om te leven voor haar vak en voor een leven als blues zangeres. Volgende tekst komt uit dit biografisch nummer: But I’ve learned all I could from the drugs and from the booze/ Now, I’m learning to love myself with a new way to sing my blues. Daar konden wij in Overpelt alleen maar blij om zijn. Ook over haar grote verloren liefde zong de openhartige en eerlijke zangeres in 'Green Eyed Lover'. De huidige band van Layla is waarschijnlijk de beste band die de zangeres ooit gehad heeft en het was echt smullen van het indrukwekkend talent van Jan Laacks op de gitaar en van de stevige en strakke ritme sectie met Daniela en Hardy. Het was heel stil in CC Palethe gedurende de meer dan tien minuten durende slowblues 'Gemini Heart'. Jan toverde weer fantastische klanken uit zijn snaar instrument terwijl zijn frontvrouw zich verleidelijk tegen hem aan schuurde.

 

 

Zoe is ook met de problemen en de onrechtvaardigheid op deze wereld bezig. Ze schreef ' They Lie' als aanklacht tegen al de gewetenloze leugenaars die onze wereld besturen of beter gezegd naar de kloten helpen. De passie en de boosheid kwam gemeend uit de strot van Layla. Het nummer kwam heel dreigend over door het prachtig werk op de drums en de bas. Laacks plaatste het orgelpunt met een snijdende en verscheurende solo. De zangeres waardeerde dat er geluisterd werd naar haar muziek en dat er weinig gepraat werd in de zaal, maar ze wilde toch iets meer bewegende lichamen. Dus werd er voor wat rock'n roll gekozen met 'Give It To Me'. In de titelsong van haar laatste studio album 'The Lily' bewees Layla, dat ze ook met een gevoelige fluwelen stem kan zingen. Voor de tekst van deze heel gevoelige en kwetsbare ballade had de zangeres weer heel diep in haar eigen ziel en hart gegraven. De bas en drums waren sober en Jan deed niets anders dan zachte heerlijke korte riffjes spelen. Van het heel intieme 'The Lily' naar het heel krachtige 'Why You So Afraid' is geen probleem voor de band. Laacks trekt hier al de registers open en de gitaar liefhebbers in de zaal genoten met volle teugen. Deze gitarist is zo veelzijdig dat zijn spel nooit verveelt. De stuwende shuffle ' Never Met A Man Like You' leek wel voor Jan Laacks bedoeld. Zoals Layla zich liefdevol tegen haar gitarist aanvleide, sprak boekdelen. Veel mannen in de zaal zouden in de plaats van Laacks op dat podium willen gestaan hebben, maar Jan trok zich van de aandacht van zijn frontvrouw weinig aan en bleef een minuten lange zinderende en opwindende solo spelen. Als toegift kregen we nog een heel lange ingetogen versie van 'It's A Man's World'. Met veel gevoel voor drama, kwam de zangeres eerst op haar hurken op de rand van het podium zingen, om even later liggend op haar rug het nummer verder te zetten. Layla en haar band maakten een formidabel slot aan deze Ladies Blues Night in CC Palethe te Overpelt.