JULIAN SAS - CAFE WILHELMINA EINDHOVEN 14 FEBRUARI 2016

 

Voor het tweeëntwintigste jaarop rij stond Julian Sas op het podium van het Wilhelmina café in Eindhoven en ook deze keer was er veel volk naar Eindhoven gekomen om deze Nederlandse gitaar virtuoos aan het werk te zien en te horen. Voor bassist Fotis Anagnostou was het de eerste kennismaking met de enthousiaste menigte in Wilhelmina. Fotis is de vervanger van Tenny Tamahata, die jaren de vaste bassist was bij Julian Sas. Tenny is nog wel te horen op het nieuwe album 'Coming Home' dat verscheen op 12 februari. Stipt op tijd begon het viertal aan hun eerste set met de opener van het nieuwe album 'Jump For Joy'. Dadelijk zat de sfeer er goed met deze boogie bluesrocker. Dit genre muziek is toch één van de sterkste punten van de Julian Sas Band. Julian begon met zijn zwarte Gibson Les Paul en Roland Bakker kwam al dadelijk stevig uit de hoek op zijn Hammond. De nieuwe Griekse bassist Fotis voelde zich al goed thuis in de band en stond samen met drummer Rob Heijne garant voor de stevige stomende grooves waarvoor de band bekend staat. Met zijn schoenen van slangenleer pompte Julian op de Wah Wah pedaal tijdens het dreigende 'High And Low'. Het nummer is al tien jaar oud maar is nog steeds een lust voor het oor. Als je zoals Julian al negen studio albums op je naam hebt, is de keuze natuurlijk groot om te kiezen en de band maakt daarvan gretig gebruik. Het concert was nog maar juist bezig, maar toch waren al verschillende dansende mensen te zien.Het was dan ook moeilijk om te blijven stilstaan op de verleidelijke klanken van 'When I Boogie'. Rob Heijne nam de intro van 'Resurrection' voor zijn rekening met gedreven ritmisch slagwerk op de toms van zijn Ludwig kit. De voet van Julian stond weer op zijn Wah Wah pedaal en hij ging zinderend te keer op zijn Gibson tijdens zijn spetterende solo. Fotis stond voor de bas drum van Rob gedreven te plukken aan zijn dikke bas snaren en je zag aan hun gezichten dat ze beiden aan het genieten waren.

 

Het nieuwe album moet ook gepromoot worden en daar namen de jongens de tijd voor met het heel mooie 'Did You Ever Wonder', de single van het nieuwe album en met 'Fear Of Falling', het eerste rustpunt in de set. Het laatste werd gedragen door de orgel klanken en de frontman leverde intense gitaar werk af door zijn excellent vingerwerk. Zowel live als op het album is dit een prachtig nummer. Van nieuwe songs naar heel oud materiaal, is maar een kleine stap voor de band want ze gingen voor 'Home Feeling' terug naar hun eerste album 'Where Will It End' uit 1996. De versie die we in Café Wilhelmina te horen kregen leek helemaal niet meer op de originele versie. Het tempo lag nu hoger en er was ook heel wat werk voor Roland Bakker. Ik vind deze versie stukken beter. De band bleef, tot plezier van het publiek, het ritme hoog houden tijdens 'Helping Hand'. De steeds wederkerende groove leek een hypnotiserende invloed te hebben, overal was men aan het bewegen op dit aantrekkelijke ritme. Roland Bakker was groots op het orgel en frontman Julian die een andere Gibson genomen had, nam weergaloos over op de six string in dit stukje psychedelische rock. Fotis Anagnostou had zich al flink laten opmerken tijdens het optreden, maar voor de laatste twijfelaars gaf hij zonder helpende hand een staaltje van zijn kunnen in een erg knappe bas solo. Volgens Sas had het optreden in Eindhoven zelfs een speciale naam in de band, ze noemden het de hel van Eindhoven. Hij vroeg dan ook 'Mercy' in de weergaloze afsluiter van de eerste set. Een half uurtje later was de band er weer. Julian had de bottleneck rond de vinger en een mooie Gibson Firebird in de handen. 'Turpentine Moan' kwam langzaam op gang, maar eenmaal onder stoom was er geen houden meer aan. Rob Heijne en Fotis Anagostou zorgden voor de aanstekelige en drijvende groove en Roland op orgel en Julian op slide soleerden op heel hoog niveau. Julian nam uitgebreid de tijd om zijn bandleden voor te stellen en Fotis, Rob en Roland mochten alle drie hun tijd nemen voor een korte solo.

 

 

De trein bleef maar razen met 'Highway 61 Revisited', een ode aan Johnny Winter. Het Hammond in de blues ballade 'Coming Home' deed me onbewust denken aan Procol Harum. Julian Sas wist een mooie mix van oude en nieuwe songs te brengen, maar hij weet ook heel goed wanneer hij zijn snelle uptempo nummers moet wisselen met nummers waar je kippenvel van krijgt zoals deze 'Coming Home'. Roland Bakker heeft na een jaar al een grote inbreng in de muziek van de Julian Sas Band en dat is gedurende heel het optreden te horen. 'The Road Is My Companion' is voor mij één van de beste nummers op het nieuwe album en ook live kan het erg bekoren. Good, fast en loud zo raasde dit nummer in Café Wilhelmina voorbij. De mooiste slowblues in de Sas collectie is zonder twijfel 'Blues For J'. Maar liefst dertien minuten mochten we zondag genieten van dit pareltje. Eerst Roland en daarna Julian bespeelden hun instrument zo intens en met zoveel passie dat je er stil van werd. De finale werd ingezet met een paar van Julian's succesrijkste songs, te beginnen met 'Sugarcup Boogie'. Niet alleen de vier muzikanten op het podium leefden zich uit, ook het publiek had veel plezier en danste dat het een lust was. De hoogtepunten bleven elkaar opvolgen met het onweerstaanbare 'Blues For The Lost And Found' en het

stuwende 'The Devil Got My Number' en dit tot groot jolijt van het publiek. Op het moment dat de band wat stoom afliet, was het de beurt aan het publiek om met ritmisch handgeklap het nummer terug op gang te brengen en de band liet zich niet pramen en ging er terug met veel overgave tegen aan. Voor de toegift werd gekozen voor twee uptempo bluesrock songs. Eerst was er 'End Of The Line' uit het nieuwe album met Julian op slide en afsluiten deed de Nederlander met 'Bullfrog Blues' van zijn grote idool en voorbeeld 'Rory Gallagher. De Wilhelmina genoot voor de laatste maal met volle teugen. Julian Sas is nog steeds een topper en staat nog altijd garant voor een briljant optreden.

 

Walter Vanheuckelom

 

 

 

 Meer foto’s : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72157664647454376

 

Julian Sas : Gitaar en zang

Rob Heijne : Drums

Roland Bakker : Piano en orgel

Fotis Anagnostou : Bas

 

101. Jump for joy

102. High and low

103. When I boogie

104. Ressurrection

105. Did you ever wonder

106. Fear of falling

107. Home Feeling

108. Helping hand

109. Mercy

 

201. Turpentine Moan

202. Highway 61 revisited

203. Coming home

204. The Road is my companion

205. Blues for J

206. Sugarcop Boogie

207. Blues for the lost and found

208. The Devil got my number

209. End of the line

210. Bullfrog blues