Gisteren naar Asse gereden voor een concert van Lieven Tavernier (70), de (bijna) vergeten Vlaamse liedjesschrijver die vooral bekend staat voor de meesterwerken die hij voor anderen schreef. Als geen ander weet hij het gevoel van melancholie en nostalgie op te roepen bij zijn luisteraars. Nostalgie, het gevoel iets belangrijks, iets wezenlijks uit het verleden verloren te zijn, het is een 'kwaal' die mij de laatste tijd ook meer en meer overvalt. Hij is een oude zanger, ik word alleen maar oud... Eergisteren wilde een jonge Marokkaanse vrouw voor mij nog rechtstaan op de tram. Tja, dan weet je het wel. Maar terug naar Tavernier. Hij opende met een cover van John Prine, 'Souvenirs' dat meteen de toon zette voor de avond. Daarna volgden een reeks eigen nummers zoals het prachtige 'Laura Gemser' bijvoorbeeld of het uptempo 'De Boodschapper' maar het meest naar de keel greep zonder twijfel het wondermooie liedje 'De Klokken van Sint Baafs'. Afronden deed Tavernier met twee van zijn klassiekers, deze keer vertolkt in een interessante nieuwe versie: 'De Fanfare Van Honger en Dorst' en -op verzoek- 'De Eerste Sneeuw'. Alles bij mekaar een memorabel concert en even later stonden we terug op straat in de ijskoude nacht, gevuld met onze eigen (jeugd)herinneringen.

https://www.facebook.com/events/1617652038314661/

https://www.facebook.com/Shaketownman?pnref=lhc.unseen