LEIF DE LEEUW BAND - DE BOSUIL - WEERT 10 APRIL 2022 - Walter Vanheuckelom

Reports

About: 
LEIF DE LEEUW BAND - DE BOSUIL - WEERT 10 APRIL 2022 - Walter Vanheuckelom
Artist: 
Leif de LeeuwBand
Date: 
10/04/2022
Venue: 
De Bosuil
Place: 
Weert
Your Reporter on the Spot: 
Walter Vanheuckelom
LEIF DE LEEUW BAND - DE BOSUIL - WEERT 10 APRIL 2022 - Walter Vanheuckelom
 
 
 
 
 
 
Op palmzondag was de Nederlandse topband Leif de Leeuw Band te gast in Poppodium De Bosuil in Weert. Als opwarmer stond de Nederlandse singer/songwriter Deborah Parlor op het programma. Deze jonge muzikante baant zich een weg in de wereld van de Americana muziek. Haar poppy en soulvolle aanpak neemt je soms zelfs mee naar de good old west coast sound. Haar sound laat zich het best omschrijven als een delicate mix tussen dromerige teksten verpakt in een vlotte wereldwijde country/Americana productie. Normaal treedt Deborah op samen met nog een andere gitarist, maar die was ziek en dus moest de jongedame alleen het podium op met als enige begeleiding haar akoestische gitaar. Ze opende haar set met 'Storm In Me'. Het is een eerlijk nummer over een periode in haar leven waarin ze het gevoel had dat ze de controle verloor en het voelde alsof alles en iedereen haar in de steek liet. Het nummer verscheen eerder op single, maar die single mag je niet vergelijken met de ingetogen en intieme versie die Deborah in De Bosuil bracht. Deborah is een leuke verschijning en ze beschikt over een heel mooie stem. De zes nummers die ze in De Bosuil bracht had ze zelf geschreven, al of niet in samenwerking met JB Meijers (Ilse Delange, De Dijk), Ed Struijlaart, Peter Slager (Blôf), Don Mescall (Ronan Keating) en Leif de Leeuw. 'Place & Time' werd met zeer veel gevoel gezongen. Haar nieuwe single 'Anybody Else But Me' was voor mij één van de beste songs uit haar set. Ze schreef het nummer toen ze in Nashville was en het nummer gaat over je anders voordoen dan je bent. Het was muisstil in de zaal, een teken dat het publiek geboeid zat te luisteren naar de jonge zangeres. Het aantrekkelijk refrein gaf 'Anybody Else But Me'  nog meer cachet. Voor Deborah aan 'All We Need Is Time' begon stelde ze nog twee speciale gasten voor, namelijk Sem Jansen en Leif de Leeuw. Sem speelde akoestische gitaar en nam de tweede stem voor haar rekening en Leif speelde intiem en gevoelvol slidewerk op de elektrische gitaar. Deborah sloot samen met Leif de Leeuw haar set af met de titeltrack van haar EP 'Dreaming Wide Away', een heel aantrekkelijk en vloeiend Americana/pop nummer met een heel sterk refrein. Als Deborah er  in slaagt om sterke songs te blijven schrijven, dan  ligt haar zeker een mooie muzikale toekomst te wachten. Haar prachtige stem is in ieder geval al een heel sterk wapen. 
 
 
 
Voor meer foto's van Deborah Parlor in De Bosuil: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72177720298023030
 
 
 
Daarna was het de beurt aan Leif de Leeuw Band, een fantastische Nederlandse band rond gitarist Leif de Leeuw. Dat we schitterend gitaarwerk gingen krijgen wisten we op voorhand, want Leif de Leeuw won al vanaf jonge leeftijd diverse muziekprijzen. Zo won hij tot twee keer toe de Sena Young Talent Guitar Award (2009 en 2013) en werd hij in 2016 door de lezers van het magazine 'De Gitarist' uitgeroepen tot beste blues(rock) gitarist van de Benelux. In 2017 werd hij twee maal genomineerd voor deze prijs, namelijk als 'Beste Gitarist Benelux' en 'Beste Blues(rock)/country/folk gitarist'. Ondertussen is hij door de lezers van 'De Gitarist' al zesmaal uitgeroepen als beste gitarist van de Benelux. Ook de band, bestaande uit Leif de Leeuw (gitaar), Tim Koning (drums), Boris Oud (basgitaar), Sem Jansen (gitaar en vocals), Willem 'T Hart (toetsen) en Joram Bemelmans (drums) viel meerdere malen in de prijzen. Zo wonnen zij eind 2014 de Dutch Blues Challenge en werden ze in 2015 uitgeroepen tot 'Best Band 2015' door de European Blues Awards. De band sleepte dan wel twee blues prijzen binnen, maar zij lieten zich niet beperken door muzikale grenzen. Meerdere stijlen, zoals Southern rock, soul, roots, fusion, country en rock zijn terug te horen in hun muziek. Sinds het schitterend dubbel album 'Leif De Leeuw Band Plays The Allman Brothers Band' speelt de band met twee drummers. Hun recentste studioalbum 'Where We're Heading' dateert van februari 2020, maar door de Corona pandemie heeft Leif de Leeuw Band het album niet kunnen promoten zoals ze dat gewenst hadden. Nu is de band aan een reeks concerten bezig, die vooral uit nummers van het album 'Where We're Heading' bestaat.
 
 
 
 
 
 
Het concert opende met de heerlijk groovende Southern rocker 'James'. Er waren duidelijke Allman Brothers invloeden te vinden in dit nummer. Leif opende 'James' met een mooie slide intro. Het knappe refrein en de uitstekende gitaar solo gaven 'James' nog een extra touch. 'James' had een lange instrumentale outro, met afwisselend begeesterend en priemend gitaarwerk van Leif en wervelend Hammond en Rhodes werk van Willem 't Hart. Geweldig nummer. Het gaspedaal werd iets verder ingeduwd voor 'Playing In A Band', waarin de vintage Southern en Allman Brothers sound weer uitdrukkelijk aanwezig waren. Boris Oud zorgde met een knappe, pulserende baslijn voor een uitstekende groove en Willem 't Hart was het gehele nummer uitstekend en uitdrukkelijk aanwezig op het Hammond. Leif etaleerde zijn klasse als gitarist met een priemende, vingervlugge gitaar solo. De stem van Sem Jansen wordt steeds maar beter en hij zong het nummer heel overtuigend. Met Tim Koning en Joram Bemelmans heeft Leif de Leeuw Band twee drummers en die gaven de sound de nodige energie en dynamiek.  'Funky Gumbo' was zoals de titel aangeeft een funky nummer over Gumbo, een stoofpot uit Louisiana, die stamt uit de achttiende eeuw. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Southern en de Memphis sound beiden aanwezig waren in deze instrumentale funky jam. De funky baslijn van Boris Oud en het energieke slagwerk van Joram Bemelmans en Tim Koning zorgden voor de stomende funky groove. Frontman Leif de Leeuw wist ook hier weer te bekoren met priemend en vlijmscherp snarenwerk. Zoals in iedere jam waren in 'Funky Gumbo' ook de nodige solo's aanwezig. De uitstekende en gevarieerde bas solo van Boris Oud was een lust voor het oor.
 
 
 
 
 
 
Met een prachtige gitaar riff van Leif werd 'All You Do' aangevat. Het refrein riep herinneringen op aan 'With A Little Help From My Friends' in de versie van Joe Cocker.  Na weer een zeer geslaagde snarensolo van Leif werd het iets feller en nam Willem 't Hart het nummer in handen met wervelend toetsenwerk. De lange bluesrock ballade 'Do Me Wrong' was voor mij één van de vele hoogtepunten van de namiddag. Willem 't Hart strooide het gehele nummer gretig rond met prachtige en gevoelvolle Hammond riffjes. Er klonk veel boosheid in de stem van Sem Jansen. Met een intense en gevoelvolle snarensolo imponeerde Leif nogmaals op de gitaar. Met zijn priemende gitaargeluiden slaagde Leif er perfect in om hetzelfde gevoel van boosheid en onmacht te creëren als Sem deed met zijn stem. Uit het 'Leif De Leeuw Band Plays The Allman Brothers Band' album kwam de psychedelische  bluesrocker 'Rocking Horse'.  'Rockin'Horse' werd in 2003 geschreven door Gregg Allman, Warren Haynes, Allen Woody en Jack Pearson en dat hoor je ook. De Southern invloeden waren minder aanwezig en het ging meer de bluesrock weg op. Het was de periode dat Gov't Mule frontman Warren Haynes en gitarist Derek Trucks van The Derek Trucks Band deel uitmaakten van The Allman Brothers Band. Leif de Leeuw Band speelde in Weert een extra lange versie van het nummer, zodat de muzikanten zich volledig konden uitleven.  'Rockin' Horse' kende verscheidene sfeer en ritmewisselingen. Ook hier was het weer genieten van het, soms wervelende en dan weer heel ingetogen toetsenwerk van Willem 't Hart op het Hammond en het verschroeiende snarenwerk van Leif de Leeuw op de gitaar.  Prachtprestatie van Leif de Leeuw Band
 
 
 
Voor meer foto's van Leif de Leeuw Band in De Bosuil: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72177720298023567
 
 
 
Met alleen zijn stem en de ingetogen slide riffjes van Leif, trok Sem Jansen de ingetogen country ballade 'Running' op gang. Even later kwamen de andere muzikanten het tweetal vervoegen. In dit rustige nummer viel meteen op dat Sem over een zeer goede stem beschikt. In de fellere nummers kwam zijn stem soms wat kracht tekort om boven de instrumenten uit te komen. 'The Gypsy Flies' was een instrumentaal, psychedelisch getinte rock jam, die heel rustig begon en uitstekend en met veel geduld opgebouwd werd naar een fellere climax. Toetsenist Willem 't Hart wist te bekoren met een knappe jazzy solo op zijn Rhodes en later in het nummer haalde Leif de Leeuw uit met machtig gitaarwerk. Het uitstekende slagwerk van Tim Koning en Joram Bemelmans leverde samen met de beukende baslijn van Boris Oud een heerlijke groove op. De psychedelische sfeer deed bij momenten aan The Doors denken. Ook voor de prachtige en melodieuze Southernrocker 'Drive On' werd de inspiratie gehaald bij The Allman Brothers. De melodie werd gedragen door het Hammond van Willem 't Hart. Het heerlijke samenspel op de gitaar van Leif de Leeuw en Sem Jansen gaf het nummer nog een extra troef. Met een schitterend gesprek tussen de gitaren van Leif en Sem plaatsten de twee gitaristen de kers op taart van dit prachtige nummer. Leif nam het woord en zei dat ze het concert wilde afsluiten met een paar covers van The Allman Brothers. 
Met 'Don't Want You No More', 'Black Hearted Woman' en 'Jessica' kregen we drie lekker lange versies, waarin de instrumentale virtuositeit van het zestal op het podium volledig tot zijn recht kwam. 
 
 
 
 
 
 
In 'Don't Want You No More' was het genieten van de interactie tussen toetsenist Willem 'T Hart en gitarist Leif de Leeuw tijdens hun schitterend solowerk. In 'Black Hearted Woman' speelde de ritmesectie, met bassist Boris Oud en de drummers Tim Koning en Joram Bemelmans, een hoofdrol. Leif de Leeuw schitterde nogmaals met gierend en zinderend snarenwerk op zijn Gibson. Afsluiten deed Leif de Leeuw Band met het instrumentale 'Jessica'.  Tim Koning en Joram Bemelmans zorgden voor een knappe en opwindende drumbeat en Boris Oud zorgde met zijn vloeiende baslijn voor een heerlijke groove. In dit instrumentale nummer, dat door Dickey Betts werd geschreven, was het weer met volle teugen genieten van de virtuositeit van toetsenist Willem 't Hart en gitarist Leif de Leeuw. Onder luid applaus vertok het zestal richting backstage. Met de titeltrack van het fantastische album 'Where We’re Heading' kregen we in De Bosuil ook nog een machtige toegift. Het nummer kende heel wat sfeer en ritmewisselingen en het publiek mocht weer met volle teugen genieten van de instrumentale virtuositeit van deze sterke band. Gitarist Leif de Leeuw wist met priemend en splijtend, maar ook met intiem en gevoelvol gitaarwerk de muziekliefhebbers in De Bosuil te raken. Met een wervelende Hammond solo drukte ook Willem 't Hart zijn stempel op dit geweldige nummer. Dankzij een uitstekende band, gastvrije medewerkers en de specialisten aan het geluid en het licht beleefden we weer een prachtige namiddag in De Bosuil.
 
 
 
 
Verslag en foto's: Walter Vanheuckelom