LAURENCE JONES – LUXOR – ARNHEM 29 APRIL 2022  - Berry Rombouts

In een van de mooiste (Jugendstil stijl) en oudste (1880) zalen van Nederland, nl de Luxor treedt vanavond  Laurence Jones op met zijn band. Laurence is na zijn 1^e optreden in de kleine zaal boven(5 jaar geleden) en zijn 2^e succesvolle  optreden in de grote zaal (2,5 jaar geleden), nu voor de 3^e keer in de Luxor. De Luxor is een van Laurence favoriete zalen.

In een redelijk volle zaal opent de band met goed nieuws, nl, Everything’s gonna be Allright, een catchy song van zijn laatste cd. Deze song is misschien wel een verwijzing naar de nieuwe sponsor contracten die Laurence onlangs is aangegaan met PRS guitars en Marshall versterkers. Voor Laurence is het in ieder geval al goed Allright. In het stevige  en rockende What’s it gonna Be is Laurence  DE man met uitstekend snaren spel op zijn PRS. De band speelt weer n paar songs die al in de vergetelheid dreigde te raken, zoals bv Good morning Blues, een heerlijke lang uitgesponnen mid tempo blues shuffle. Met gierend snaren spel van Laurence en een massieve organ solo van Bennett. Het van origine poppy klinkende What would you Do is door de band getransformeerd tot een rockende song, in een iets hoger tempo, met de ritme sectie, Samuel Jenkins-drums en Jack Alexander Timmis-bas als baas.

Na deze al wat oudere songs is het tijd voor nieuw werk, er komen 4 songs voorbij; Anywhere with Me, Can’t keep from loving You, Walking by myself en In too Deep. Deze nieuwe songs zijn me nog niet zo bijgebleven, maar wel rockend uitgevoerd. Behalve In too Deep, dat klonk catchy met mooie vocalen van Laurence en Bennett. Deze 4 songs zijn volgens het beproefde Laurence Jones concept opgebouwd, solide bas en drums, gelikte gitaar riffs en solo’s van Laurence, ondersteunende en solo Hammond en piano klanken van Bennett. En hele mooie goed bij elkaar passende vocalen van Laurence en Bennett. Deze songs gaan zeker nog beklijven.  De Laurence klassieker Thunder in the Sky blijft een fraaie staalkaart van zijn uitmuntende gitaarspel en performance. Laurence gaat trouwens niet meer op zijn knieen tijdens zijn solo.  Na dit lange hoogtepunt wordt er meer ouder werk gespeeld. Stop moving the House gaat over een vriend van Laurence, die teveel had gedronken, en zijn huis niet meer kon vinden.

Met een paar heerlijke gitaar riffs zet Laurence Foolin’ Me in gang. Deze lange up tempo rocksong met veel tempo wisselingen en splijtend gitaarspel, zou eigenlijk altijd op de setlist moeten staan. Verrassing vanavond, Met 'Little Wing' speelt Laurence eens een  andere cover  van zijn held Jimi Hendrix. Eigenlijk is er nog n verrassing, Bennett zingt de lead vocals.  Machtig Hammond spel van Bennett en mooi wah wah spel van Laurence dat uitmondt in een splijtende gitaarsolo. Goed hoor, en veel applaus van het enthousiaste publiek. De sfeer zit er vanaf het begin al goed in, de band geeft de hele avond ook meer als 100%.

De band gaat na ampel beraad meteen over tot de toegift; de ballad Take Me in een light rockversie gaat erin als de spreekwoordelijk koek. Het publiek zingt het korte refrein. Laurence vertelt dat hij heel tevreden is over de vocalen van het publiek, en dan krijg je applaus.  De 2^e toegift  Fortunate Son wordt na een paar minuten abrupt gestaakt, er is iets met een pedal mis. Maar met  de Eric Clapton klassieker Before you accuse Me kun je het publiek tevreden naar huis laten keren. Zeker in deze versie,  sprankelend honky tonk spel van Bennett op zijn klavier, mean snaren spel van Laurence, mooie koortjes, vette baslijnen van Jack en strak drumspel van Samuel.  Als dank volgt er veel applaus en positief geschreeuw/gefluit.

En zo komt er na 2 uur een eind aan een enerverende avond in een geweldige ambiance. Licht en geluid was top, evenals de gastvrijheid.

Na afloop was het druk bij de merchandise, er werden veel foto’s genomen en handtekeningen gezet.  Laurence nam uitgebreid de tijd voor zijn fans.

Verslag en foto’s : Berry Rombouts