Laurence Jones.  1-12-2018.  Heyhoef- Backstage - Tilburg.

Na zijn succesvolle optreden op het Bluesfestival Tegelen in september jongstleden, doet Laurence Jones Nederland weer aan voor 2 optredens. Gisteren in Amersfoort (Flirting with the Blues) en vanavond dus in Tilburg, in een uitverkocht Heyhoef. Naast de vertrouwde bezetting  met Phil Wilson, drums-Bennett Holland, keyboards en vocals -Greg Smith, bas en Laurence Jones, guitar en vocals is de band vanavond uitgebreid met 2 zangeressen. Christina Chen Matovu en Amy Eftekhari.

De band opent meestal met ,What would you Do, zo ook vanavond.  Vooral live een stevige song van het laatste album ‘The Truth’.  Met venijnig gitaarwerk van Laurence en mooie backing vocals van de dames en Bennett.   Tijdens het melodieuze ‘Don’t you let me Go’ nodigt Laurence het publiek uit om het refrein mee te zingen. Deze sing a long wordt door Bennett ondersteund met mooi sprankelend pianospel.  In het catchy ‘Gone Away’ trakteert Laurence het publiek op mooi wah wah spel en ook gemeen solowerk op zijn Fender. Ook in deze song weer geweldig mooie backing vocals. Met de laid back song ‘Never Good Enough’ komt alweer de 4^e track van het album ‘The Truth’voorbij. Deze song staat vooral live als een huis.

Op de vraag van Laurence of er Jimi Hendrix fans in the house zijn, antwoord het publiek met een bijna eensgezind Yeah. Dit is voor Phil het sein om de Bob Dylan klassieker ‘All long the Watchtower’ op zijn drums in gang te zetten. Laurence, Bennett en Greg volgen een paar tellen later. De band trekt nu alle registers open, Laurence met meeslepend gitaarspel, Bennett met stevig vloeiend Hammond spel, Phil met strak en uitstekend drumwerk en Greg met groovende baslijnen op zijn Fender Precision.  Het publiek beloont dit met een klaterend applaus.  Nauwelijks bijgekomen gaan Laurence en Co meteen verder met ‘Thunder in the Sky’. Deze eigen song is het handelsmerk geworden van Laurence Jones, hierin toont Laurence wederom zijn fenomenale gitaar skills. Ook in deze song worden nogmaals alle individuele registers van de heren opengetrokken.

Na dit vuurwerk gaat de band een tandje terug met het catchy ‘I Will’, maar dat wil niet zeggen dat het publiek even kan bijkomen. Laurence nodigt het publiek uit om het refrein te zingen en om mee te klappen. Dit gebeurt met veel enthousiasme, Laurence heeft het publiek alweer ingepakt.

Er staat een nieuwe cover song ‘Feelin Allright’ ( Dave Mason-Traffic) op het programma. Deze song is vooral bekend geworden door Joe Cocker. Maar de verrassing van vanavond is dat het gezongen wordt door Bennett Holland. We wisten al dat hij goed kon zingen, maar voornamelijk de 2^e stem. Maar Bennett kan met zijn warme aangename stem heel goed de lead vocals voor zijn rekening nemen. En in dit nummer kan Bennett zich ook nog eens helemaal uitleven met virtuoos pianospel. De geweldige ritmesectie houdt Bennett en Laurence in het goede spoor.  De dames Christina en Amy laten horen dat ze geweldige soulvolle  backing vocalisten zijn. Deze song is een verrijking van de set.

Dan is er nog een 2^e verrassing, Laurence vertolkt een standaard slow blues nummer ‘Drifting Blues’ (Charlie Brown). Dit nummer is redelijk bekend geworden door Eric Clapton. Hierin zingt Laurence alleen en begeleid zichzelf op gitaar. Laurence heeft ook nog eens het refrein van ‘Sweet Home Chicago’ erin verweven. Aan het eind zingt hij ook zonder microfoon. Goed hoor!

Na deze 2 verrassingen volgt het gevoelige ‘Take Me’ waarin Laurence weer een keer zonder microfoon zingt. Publiek is muisstil, gelukkig. Daarna is het weer tijd voor wat leven in de brouwerij, en met de up tempo song ‘Live it Up’ is dat geen probleem. Publiek zingt en klapt mee. Laurence begeeft zich tijdens deze song tussen het publiek, wat enorm gewaardeerd word middels een flink applaus, als hij na zijn solo weer op het podium staat. De cover van CCR, het welbekende ‘Fortunate Son’ luidt het einde van deze set in. Deze song is in Engeland als single uitgebracht, en er staat een mooi clipje van op You Tube.

Na een daverend applaus verschijnt de band weer op het podium. Laurence bedankt het publiek, en zegt, dat zolang het publiek live muziek blijft supporteren, hij blijft komen.

Met ‘Thinking about Tomorrow’ dat opgedragen word aan een helaas te vroeg overleden kennis (Natasja) van Laurence, wordt de eerste toegift gespeeld. Het begint met subtiel gitaar en pianospel en wat later met meerstemmige zang van Laurence en Bennett.  Phil en Greg  sluiten aan met eveneens gevoelig spel. Het publiek wordt er bijna stil van. Met alweer een Eric Clapton song ‘Before you accuse Me’’ toont de Laurence Jones band aan, dat ze als band elk jaar groeien, verrassen en weten te boeien. In deze wat lekker jazzy uitgevoerde song zit alles. Sprankelend, hamerend piano spel, vette bas, jazzy drumwerk, subtiel en scheurende gitaar solo’s van Laurence. En niet te vergeten de soulvolle backing vocals van Christina en Amy.

Dat de fanbase groeit is vanavond goed te zien. Er is gelukkig ook heel wat jong publiek in de zaal. Bij de merchandise stand van Papa Jones is het heel lang erg druk. Laurence heeft voor iedereen tijd en gaat met veel fans op de foto. Greg, Phil ,Bennett en Amy zie ik ook her en der praten met de fans.  Om kort te gaan, de ambiance was goed, en het concert was heel goed. Als je deze 2 belangrijke feiten bij elkaar voegt, dan heb je een TOPavond.

Verslag en foto’s : Berry Rombouts