LAURA COX BAND - SPIRIT OF 66 VERVIERS - 22 FEBRUARI 2019 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

 

Er is geen betere manier om het weekend in te zetten dan een uitstekend concert bij te wonen, dus trokken we vrijdagavond naar het gekende Spirit Of 66 in Verviers, want daar was de jonge band van Laura Cox te gast. In 2013 richtte ze samen met Mathieu Albiac, een andere jonge gepassioneerde gitarist, de Laura Cox Band op. Het is een band die de voorkeur geeft aan stevige rock met heerlijke zware snarenriffs en een geluid dat een combinatie is van classic rock en Southernrock. In 2015 veranderde de band van samenstelling en ze bestaat nu uit zangeres/gitariste Laura Cox, gitarist Mathieu Albiac, drummer Antonin Guérin en bassist Francois Delacoudre. Vanaf dat moment had de Laura Cox Band band het gevoel om eindelijk compleet te zijn en met 'Hard Blues shot' verscheen op tien maart 2017 hun debuut album. Sindsdien gaat het de band voor de wind en is hun concertagenda goed gevuld. Het tweede album van de Laura Cox Band zou rond mei van dit jaar moeten verschijnen. Het kwartet is juist terug van een uitgebreide tournee in Spanje en wanneer Laura het publiek in de stampvolle Spirit Of 66 verwelkomde, zei ze meteen dat het goed aanvoelde om in haar eigen taal met het publiek te kunnen communiceren.

 

 

Voor meer foto’s van Laura Cox Band in Spirit Of 66 klik op volgende link : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157707071740364

 

 

 

Rond negen uur betraden de drie mannelijke muzikanten van de band het podium en drummer Antonin Guerin gaf met enkele rake klappen op zijn drumkit het startsein voor een heel energiek concert. Na de instrumentale intro kwam de jonge frontvrouw het podium op met rond haar nek een blauwe Loïc Le Pape Fire V gitaar. Ze ging meteen van start met de titeltrack van haar debuutalbum 'Hard Blues Shot', dat met een zware gedreven bass riff van Francois Delacoudre op gang getrokken werd. Eenmaal de gitaren en het slagwerk hun intrede deden, gingen alle registers open. Meteen liet Laura al haar klasse horen op haar Loïc Le Pape Fire V gitaar en ook haar stem kon bekoren. In deze mix van bluesrock en Southern rock werd het gaspedaal volledig ingedrukt vanaf de eerste noot tot de laatste klank was uitgestorven. Er was meteen sfeer in Spirit Of 66 en het was al een paar graden warmer geworden door deze energieke en powervolle muziek. Veel pauze namen de vier muzikanten op het podium niet, kwestie van het ijzer te smeden wanneer het heet is. De headbanger 'Going Down' met zijn sterk en aanstekelijk meezingrefrein was de perfecte opvolger. Drummer Antonin Guerin en de energieke bassist Francois Delacoudre zorgden voor een heerlijk stomende groove en de vlijmscherpe snarensolo van Laura ging door merg en been. De samenwerking tussen de twee gitaren was perfect en ze vulden elkaar erg goed aan. In de meeste van de nummers was het wel Laura die de lead gitaar voor haar rekening nam en Mathieu die zich beperkte tot ritmegitaar, maar de jonge Fransman kreeg van zijn frontvrouw mogelijkheden genoeg om zijn klasse op zijn Gibson te etaleren. In 'Going Down' zaten alle kwaliteiten die de Laura Cox Band zo populair maakt. Het viertal bleef stomende rock spelen met 'Too Nice For Rock'n Roll'. Het nummer werd op gang getrokken door Francois en Mathieu die ritmisch handklappend vooraan op het podium het publiek aanmoedigden om mee te doen. Met een vlijmscherpe gitaar riff gaf Laura het definitieve startsein van deze Texaanse Southern rocker. Het refrein nodigde uit om mee te zingen en dat was te horen in Verviers. De verschroeiende snaren solo en het zware slagwerk van Antonin beheersten dit erg aantrekkelijk nummer.

 

 

 

 

 

 

De band bleef met 'Take Me Back home' nummers spelen uit het debuutalbum 'Hard Blues Shot'. De gitaarliefhebbers konden nogmaals hun hartje ophalen want de aantrekkelijke Franse gitariste ging verschrikkelijk te keer op haar Fire V en dat leverde vlijmscherp en verschroeiend gitaarwerk op. Dit was old school rock van de bovenste plank, die gespeeld werd zoals dit soort muziek moet gespeeld worden. Het nummer kende eveneens een paar uitstekende ritme veranderingen. Laura had gedurende het gehele concert veel contact met haar andere muzikanten en ze stond regelmatig zij aan zij of neus aan neus te spelen met Mathieu of Francois. In het rustige begin van 'Last Breakdown' leek het of de band wat gas terugnam, maar dat duurde maar even, want een beetje later ontwikkelde deze midtempo rocker zich tot een stevige rauwe song. Francois Delacoudre zorgde met een uitstekende diepe baslijn voor een uitstekende groove en Laura en Mathieu lieten weer verschroeiend en splijtend snarenwerk door de boxen van Spirit Of 66 rollen. Het daverende applaus van een geweldig enthousiast publiek was dan ook meer dan verdiend. 'Last breakdown' was de eerste van een vijftal nieuwe nummers die waarschijnlijk op het nieuwe album komen, dat in de loop van de maand mei zal verschijnen. Ook 'As I Am' behoort tot deze nieuwe songs. Voor Laurie aan deze song begon vroeg ze aan het publiek of het klaar was om met haar mee te zingen. Het publiek was meer dan klaar. Buiten de geweldige ritme versnelling en de uitstekende gitaar solo was dit nummer niet zo boeiend. Met de Jimi Hendrix cover 'Foxy Lady' kregen we een heel herkenbare cover. Daarna gingen de gitaristen Laura en Mathieu naar de backstage en kregen bassist Francois Delacoudre en drummer Antonin Guerin de tijd en de ruimte om hun klasse te etaleren. Ze kregen meteen het enthousiaste publiek mee dat hen aanmoedigde met ritmisch handgeklap en de Yeah strijdkreten. Eerst was het Francois die ons vergastte op een langdurige, gevarieerde en energieke bas solo. Op een bepaald moment lag zijn basgitaar in zijn nek maar Francois bleef passioneel verder plukken aan zijn dikke snaren. Na Francois was het de beurt aan Antonin en die ging gewoon verder op het elan van zijn bassist. Met een langdurige en gevarieerde drum solo wist hij het publiek te boeien. 'Franconin' was de titel van dit geweldige nummer, dat je ook kunt beluisteren op bijgevoegd filmpje.

 

 

 

 

 

 

Mathieu en Laura kwamen daarna terug op het podium en Laura had nu een erg mooie Gibson Firebird gitaar rond haar nek om het concert te vervolgen met nog een paar nieuwe songs, die op het nieuwe album zullen te vinden zijn. 'Here's To War' kende een psychedelisch begin, maar veranderede in het refrein in een echt strijdlied. De verscheidene sfeer en ritme wisselingen hielden dit uitstekende nummer boeiend. Daarna werden alle registers open getrokken voor de stomende rocker 'Fire Fire', dat een sterk refrein had, dat uitnodigde om mee te zingen en dat werd dan ook gedaan door het publiek. De bulderende drums van Antonin en de geweldige baslijn van Francois zorgden voor een zinderende groove en Laura zette de kers op de taart met een scheurende en splijtende solo op haar Firebird. De band liet het nummer een paar maal helemaal stilvallen, maar bouwde het steeds weer schitterend terug op en dat tot groot jolijt van het publiek. Na deze nieuwe nummers ging Laura Cox Band voor de finale terug naar songs uit hun debuutalbum. Mathieu begon solo met een uitgebreide solo op zijn Gibson aan 'The Australian Way'. Deze stevige, stomende old school rocker had een zinderende groove en stond bol met splijtende en scheurende gitaar riffs. Het sterke refrein van 'The Australian Way' kon op veel bijval rekenen in Verviers. Het beste nummer op hun debuutalbum is 'Good Ol' Days', een Southernrock ballade die het verhaal vertelt van de confrontatie met de eenzaamheid na een afgebroken liefdesrelatie. Ook de acht minuten durende live versie van dit tragere nummer was een voltreffer. De gitaren speelden weer een grote rol in deze ballade, waarin eerst Laura uitstekend uithaalde met een knappe gevoelvolle snarensolo en even later volgde Mathieu haar voorbeeld. Drummer Antonin Guerin en bassist Francois Delacoudre verhoogden in het laatste gedeelte het tempo, terwijl Laura en Mathieu met splijtende en scheurende gitaar riffs bleven rondstrooien. Het concert werd afgesloten met de vloeiende rocker 'River', waarvoor Laura haar Fender Stratocaster nam. Het energieke slagwerk van Antonin en het geweldige baswerk van Francois zorgden voor de stuwende rockgroove. Halfweg het nummer ging Laura in de nek zitten van een sterke jongeman en ging kennismaken met het publiek in Verviers. Terwijl ze hun weg baanden doorheen de stampvolle zaal bleef Laura uithalen op de snaren van haar Strat.

 

 

 

 

 

 

De band verdween van het podium onder luid applaus en het dol enthousiaste publiek wilde duidelijk meer. Een paar minuten later verscheen Laura op het podium met haar banjo. De echte fans wisten toen al dat het eerste bisnummer 'Barefoot In The Countryside' zou zijn. Solo begon de frontvrouw aan het nummer met alleen haar stem en de banjo. Toen de drie andere muzikanten op het podium verschenen was het Antonin die met de voetpedaal op zijn basdrum meer leven en ritme in het nummer bracht. Dit old American bluegrass nummer werd erg knap opgebouwd en kende verschillende sfeer en ritme wisselingen en dat kwam de song alleen maar ten goede. De banjo paste perfect in 'Barefoot In The Countryside' en maakte van dit nummer een topper. Laura nam uitgebreid de tijd om haar bandleden en haar hele team voor te stellen. Halfweg werd de banjo vervangen door de Loïc Le Pape Fire V gitaar en vanaf dat moment was het weer genieten van de stevige verschroeiende gitaar riffs van Laura en Mathieu. De band duwde het gaspedaal volledig voor 'If You Wanna Get Loud', het ideale nummer om een concert mee af te sluiten. Het nummer had een uitstekend refrein en het is muziek die nogal wat volume mag hebben, zoals de titel al aangeeft. Als extraatje kregen we ook nog een stukje van 'Johnnie B Good' te horen, dat perfect in deze song werd verweven. Een uitstekend einde van een prachtig en energiek rock concert. Laura Cox heeft een heel aangename stem en de muziek die ze speelt heeft power nodig en daarom vond ik het spijtig dat de eigen geluidtechnicus het volume van de micro niet iets meer opendraaide, want soms was de muziek veel sterker dan haar stem.

 

 

 

 

Foto's, filmpjes en verslag : Walter Vanheuckelom