KTBA GOODBYE – SUPERSESSION 5 NOVEMBER 2023 – ZAAL THIJSSEN – VLIERDEN – Berry Rombouts en Alain Broeckx

Na 10 jaar bluesmuziek geserveerd te hebben op winterse zondag middagen, hebben Theo en Martin Brouwers besloten om er een punt achter te zetten. De beweegredenen staan in het  CM interview dat ik eerder had met Martin Brouwers. Na 10 jaar een begrip te zijn geweest in de internationale blueswereld, willen Theo en Martin en hun vrouwen Mia en Ellen op gepaste wijze afscheid nemen.

Dit doen ze niet door weer een paar bands op het podium te plaatsen, nee, het moet origineel zijn. Na wat gebrainstorm met andere mensen, is besloten om er met een SuperSessie uit te knallen. De meeste optredens eindigden traditioneel bijna zonder uitzondering, altijd met een sessie van de 2 optredende bands. Er werden muzikanten benaderd, die met hun band eerder in Vlierden hebben gespeeld. Zonder uitzondering zegden de musici belangeloos toe, mits geen verplichting elders. Dit zegt wel iets over hoe de musici een optreden in Vlierden ervoeren, namelijk als een warm bad.

De meeste deelnemende musici komen uit Belgie en Nederland. En niet de minste, allereerst de zuiderburen; Nico de Cock, vocals-Stef Paglia, guitar-Edwin Risbourg, keys- Tom Eylenbosch, keys, vocals- Steven Troch, vocals, harp-Wouter Celis, vocals, harp- Tim Ielegems, vocals, guitar-Patrick Indestege, bas, contrabas-Marc Gijbels, drums- Stanley Patty, guitar, bas.                                                                                                     De Nederlandse musici; Boy Vielvoye, vocals, harp- Richard van Bergen, vocals,guitar-Frank Duindam, drums- Jan Markus, bas-Jasper Verstraaten, -Robin van Roon, vocals, harp-Bart Kamp, bas- Tom Jansen, guitar-Guy Smeets, guitar. En een Amerikaanse verrassing, Scott Philips, drummer komt speciaal over voor dit unieke evenement. Met recht een indrukwekkend affiche.                                                        Op FB en You Tube kan de lezer de bijbehorende bands opzoeken.

Deze musici spelen in 4 door Theo en Martin samengestelde formaties, waarin diverse blues stijlen aan bod komen. Elke formatie speelt een set van ongeveer 1 uur. Omdat er van alles gebeurde op het podium, beperk ik me tot wat hoogtepunten van de 4 sets.

De 1e formatie die aftrapt in een goed bezette zaal Thijssen bestaat uit; Tom E-Frank- Stanley-Tim- Richard-Boy, Tom J en Patrick.  In het heerlijk swingende Red Hair is Tim nadrukkelijk aanwezig met old school snarenspel, en krachtige vocalen. Boy valt op met een mooie harp solo, en is een ras performer.  Patrick plukt en slapt mooie grooves uit zijn contrabas.  In de boogie All night Long zingt Richard, en met Tom J speelt hij om en om de gitaarsolo’s. Richard neemt weer de vocalen voor zijn rekening in de song Big Chief, Patrick staat nu electrisch te bassen, en Tom E tovert tintelende klanken uit zijn piano. Boy zingt nu 2^e stem met vervorming op zijn harpmicro. Bijna op het eind staat Frank in de spots met een roffelende drumsolo, begeleid door Patrick.  Stanley en Tom J spelen mooie subtiele snaren solo’s in een ragtime song (?). Frank drumt nu subtiel met kwastjes, terwijl Tom J vocaal sterk is, en Tom E vult op gepaste momenten aan met fijn honky tonk toetsenspel.  Zo komt er met veel applaus een einde aan een geweldige 1^e set.

De 2^e formatie bestaat uit; Nico-Stef- Edwin-Stanley-Jasper-Jan en weer met Frank achter de drumkit. Deze formatie is op erg dreef in Death City, waarin Tom E uitpakt met een pakkende Hammond solo. Als je met 3 man van de Bluesbones op het podium staat, is het fijn om een song uit je eigen repertoire te spelen, nl The Witchdoctor. In deze dampende song speelt Jasper een verschroeiende gitaarsolo, terwijl Stanley later uitpakt met een heel subtiele, zelfs ietwat jazzy gitaarsolo. Het kan allebei en het is top. Dan stapt Theo Brouwers het podium op, en hij kondigt de komst aan van Scott Philips, die een paar nummers mee drumt en de plaats van Frank Duindam overneemt. Het wordt een 2^e song van de Bluesbones,  nl, Whiskey Drinking Woman. In deze lang uitgesponnen song zorgen Stanley, Jasper en Stef voor spetterend gitaarvuurwerk, degelijk ondersteund dor de ritmesectie Scott en Jan. Tom E  speelt een hamerende piano solo, en Edwin zorgt voor stuwend Hammond spel. Het publiek is wild enthousiast, en beloont de mannen met een gul applaus. De vriendin van Scott is opgetogen als Mustang  Sally wordt gespeeld, en zeg nou zelf, het is toch een heerlijke catchy song. Nico draagt deze song met een paar machtige uithalen, en heeft al snel een sing a long met het publiek in gang gezet. Stef en Edwin zijn indrukwekkend met een gitaar en Hammond solo. In Mr Highway Man heeft Nico het publiek weer om zijn vingers gedraaid, om het refrein mee te zingen. Stef pakt nog eens uit met een venijnige gitaarsolo, Edwin en Tom E vallen op met knap toetsenspel.                                                                             Aan het applaus af te meten is deze set het publiek zeer goed bevallen.

De 3^e formatie maakt zijn opwachting op het podium, na een intermezzo van  ongeveer 20 minuten. Deze formatie bestaat uit; Wouter Celis-Jasper Verstraaten-Stanley Patty- Tim ielegems-Tom Eylenbosch-Patrick Indestege, en Marc Gijbels.  De rock & roll komt aan bod met A whole Lot of Shakin’ going on. Tom E schittert met fantastisch piano spel, hij speelt nog net niet met zijn voet op de toetsen, en blijkt ook een prima zanger te zijn, die het publiek bespeelt. Marcel en Tim vormen het koortje, en gaan helemaal los met het publiek. De r&r song  House Party Tonight is zeker vandaag van toepassing op de KTBA hier in zaal Thijssen, wat een feestelijke ambiance heerst er. Tom E valt (weer) op met wervelend pianospel, Patrick staat ritmisch zijn contrabas te geselen en Marc houdt onopvallend, maar strak iedereen in het goede spoor. En Jasper gooit er nog een snedige solo tegenaan.                                                                                                                                                                                 Deze set wordt besloten met een boogie. (?)  Met Stef staan er nu 4 gitaristen op het podium. En als een echte dirigent stelt Wouter ‘zijn’ mannen nog eens voor, en zet hen in de spots, zonder baton, maar gewoon aangenaam verbaal. Iedereen kan zijn muzikale skills nog eens tonen, aan het eind houdt Wouter nog een Engels betoog over power, jut hij het publiek nog wat op, en dan eindigt deze boogie in een climax. Het publiek heeft weer van een opwindende set kunnen genieten, en heeft ongeveer 20-25 minuten om daarvan bij te komen.

De 4^e formatie vormt het slotakkoord van deze KTBA afscheidsviering, en bestaat uit; Steven Troch-Richard van Bergen- Robin van Roon- Guy Smeets- Stef Paglia- Tom Jansen- Edwin Risbourg- Bart Kamp, en Marc Gijbels.   In de song Keep it to Yourself  houdt de band niets voor zichzelf.  Steve en Robin zijn de eerste die het publiek laten meegenieten van prachtige harpklanken. Die energieke Robin speelt met zijn hele lijf harp, en is gezegend met een krachtige stem. In het iets  snellere gedeelte speelt Guy eerst zijn eigen solo, om geleidelijk aan met Stef samen te soleren. Het plezier spat er vanaf.                   In het bekende en veel gecoverde Love with a Feeling, zingt Richard gevoelig, aangevuld door Robin met gedragen harpspel. Bart is aanwezig met mooie baslijnen, en Marc met strak drumspel. Gewoon een hele mooie uitvoering. De laatste song van deze set is wel heel toepasselijk op deze muzikale afscheidssessie; Please don’t leave Me. In deze song komt alles voorbij, emotie, passie, houden van, en afscheid nemen, dit alles verpakt in een muzikale bluesreis van ruim 20 minuten. Tom E zet in met een piano riedel, waarop Steven volgt met Whoooeh Whoooeh in a sing along met het publiek. Deze ronde is Steven de dirigent die veel regelt op het podium, hij zet nu ‘zijn’ mannen in de spots.  Robin gooit heel zijn lijf nog maar eens in een weergaloze harpsolo. Tom J en Richard spelen beide nog een mooie subtiele solo op hun gitaar.  Guy speelt een solo in een lage toonsoort, en hij gaat een mooi duetje aan met Bart op de bas. Wat later verlaat Guy zijn bassist en vindt in Stef zijn gitaar soulmate. Ze stuwen elkaar op naar grote hoogte en er ontstaat schitterend gitaarvuurwerk. Deze vonken slaan over op het publiek, dat helemaal uit de bol gaat. Tom E speelt een dwarrelend stuk op zijn piano, en Edwin speelt dit na in dezelfde toonsoort op zijn Hammond. Ook deze keywizzards stuwen elkaar op naar een climax, die abrupt eindigt. Maar onmiddellijk nemen Steven en Robin het over met korte (droevige) harpkreetjes, die nagezongen/nageroepen worden door het publiek. Dit is een onbetaalbaar kippevel moment van een paar minuten! Steven zet weer in met Whoooeh Whoooeh, meteen nagezongen door het publiek.

Wat een grande finale. Gedurende deze middag gunden de muzikanten elkaar hun moment of fame, niks geen egotripperij, gewoon lekker muziek maken met passie en plezier. Onder veel applaus stappen Martin en Theo op het podium, om het publiek ernstig toe te spreken. Het komt erop neer dat ze mensen willen bedanken, die in de afgelopen 10 jaar belangrijk zijn geweest voor de KTBA organisatie.  Allereerst hun vrouwen, Ellen en Mia, Leon Thijssen de zaaleigenaar en zijn personeel, Mies Slegers, geluid en expertise op muzikaal gebied, alle muzikanten, mensen die voor de pr zorgden op diverse manieren en het publiek dat trouw kwam. Na deze dankbetuigingen speelden de muzikanten nog een stukje Plaese don’t leave Me.

Helaas eindigde vanmiddag een traditie die een decennium duurde, daar kan men verdrietig over zijn, maar als men terugdenkt, dan nemen de fantastische herinneringen het verdriet over. Daar kan men verder mee.  Vanmiddag was een feest om nooit te vergeten.

Verslag: Berry Rombouts

Foto’s: Alain Broeckx