KING KING - 'T ONKROOID ARENDONK 31 OKTOBER 2017 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Na de stemproblemen van Alan Nimmo was King King eindelijk nog eens te gast in ons kleine landje en dat hadden we te danken aan De Wildeman uit Arendonk. Filip Stouten, Luc Mertens en een groot aantal vrijwilligers verzorgen op regelmatige basis, concerten en theater voorstellingen. Het gezellige jeugdhuis 'T Onkrooid was dinsdagavond gastheer voor de Schotse topband King King, die net hun vierde studio album op de markt brachten. Op 13 oktober verscheen het uitstekende 'Exile & Grace', dat overal lovende kritieken kreeg. Het is een album waarin King King wat meer afstand neemt van de blues in hun muziek en kiest voor stevige rock muziek. Wij van Concert Monkey wilden horen hoe de nieuwe nummers live klonken en ook hoe King King klonk na het vertrek van toetsenist Bob Fridzema. De nieuwe toetsenist Jonny Dyke die in de begin periode van King King al even bij de band speelde, kan in ieder geval heel wat adelbrieven voorleggen. Hij speelde al met wereldsterren als Patricia Kaas, Elkie Brooks en Amy McDonald. Iets na negenen begonnen Alan, Lindsay, Wayne en Jonny aan hun honderd minuten durend concert met de single uit het nieuwe album en dat was een uitstekende keuze.  '(She Don't) Gimme No Lovin'' had dankzij de heel solide ritme sectie, met Wayne Proctor op drums en Lindsay Coulson op bas, een stuwende en stomende groove. Frontman Alan Nimmo zijn stem klonk nooit beter en ook instrumentaal wist hij het nummer de nodige stootkracht te geven met spetterend snarenwerk op zijn nieuwe Corsa gitaar, die gebaseerd is op een Gibson Peter Green 59 Les Paul. Jonny Dyke wist met mooie Hammond klanken de sound van deze knappe single mooi in te kleuren. De invloeden van Thunder waren duidelijk te horen en het maakte duidelijk dat King King een band is die geëvolueerd is van bluesrock naar rockblues. Ook het tweede nummer 'Long Time Running' kwam uit het nieuwe album. In deze stomende en stuwende rocker hoorden we veel invloeden uit de jaren zeventig. Je moest al een ijskonijn zijn om je niet te laten meeslepen door deze rocksong. Het heerlijk fris toetsenwerk van Jonny kleurde de sound van 'Long Time Running' en de dwingende strakke drums van Wayne Proctor bepaalde de groove van het nummer. Tijdens het instrumentale gedeelte liet Nimmo zijn Corsa gitaar op een scheurende manier spreken.

 

 

 

 

 

 

Alan Nimmo wisselde zijn nieuwe gitaar voor een Fender Stratocaster en begon aan 'You Stopped The Rain', dat hij speciaal voor zijn broer Stevie schreef. Het nummer gaat over het doorzettingsvermogen van Stevie en zijn blijvend geloof in een goede afloop op het moment dat hij kanker had en dat loonde want Stevie won het gevecht met deze ziekte. De tekst van dit nummer was pakkend en in het intense, verschroeiende gitaarwerk van Alan klonk veel woede en onbegrip. Dat je via je instrument zo je emoties kan tonen blijft toch een van de mooiste zaken in de muziek. De band ging met 'Lose Control' terug naar hun eerste album 'Take My Hand'. Het subtiele, maar mooie toetsenwerk van Jonny Dyke kleurde het nummer en wanneer Alan met zijn Fender Stratocaster het heft in handen nam voor een spetterende solo kon het helemaal niet meer stuk. Veel tijd om te applaudisseren kreeg het publiek in Arendonk niet want 'Lose Control' ging bijna naadloos over in The Fabulous Thunderbirds cover 'Wait On Time'. Wayne Proctor op zijn Craviotto drumstel en Lindsay Coulson op zijn Music Man bas zorgden voor de aantrekkelijke en stomende groove en Jonny Dyke mocht zich voor de eerste keer volledig uitleven op zijn Hammond. Hij deed dat met veel klasse en mocht meteen op een warm applaus rekenen. Daarna haalde de Schotse frontman op de rand van het podium weer genadeloos uit op zijn Strat en dit tot groot jolijt van het publiek in 'T Onkrooid. Hij haalde met de gitaar het ritme uit het nummer en bouwde het daarna weer weergaloos op. In de verschroeiende bluesrocker 'More Than I Can Take' zorgden Wayne en Lindsay opnieuw voor de geweldige groove en Alan trok alle registers open en leverde een splijtende solo af op zijn Fender Stratocaster. Buiten de twee nieuwe nummers was 'Rush Hour' één van de hoogtepunten van deze geweldige avond. Na zes stuwende en stomende songs vond King King het tijd om wat gas terug te nemen met 'Rush Hour' en 'Long History Of Love', twee erg mooie ballades die voor een zalig rustpunt zorgden. 'Rush Hour' werd mooi opgebouwd, het begon heel rustig en de band werkte geduldig naar het eerste grote meezing moment van de avond. Het grote deel van het publiek zong luidkeels mee onder leiding van dirigent

Alan Nimmo.

 

 

Voor meer foto’s van King King in Arendonk, kijk je op mijn flickralbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157686833314432

 

 

 

De meer dan tien minuten durende ballade 'Long History Of Love', uit King King hun tweede album 'Standing In The Shadows' blijft elke keer weer voor kippenvel zorgen en dat was in Arendonk niet anders. Het werd gedragen door de mooie warme klanken van Jonny Dyke zijn Hammond en wanneer Jonny even later nog een solo om van te smullen uit zijn Hammond toverde was het puur genieten. Alan Nimmo zette de solo van Jonny met veel klasse en overtuiging verder met sterk vingerwerk op de snaren van zijn Stratocaster. Als een echte frontman op de rand van het podium liet Alan het publiek genieten van zijn puik snarenwerk. Het publiek bedankte het viertal met een daverend en langdurig applaus. Daarna werd het gaspedaal terug ingeduwd voor de melodieuze bluesrocker 'Waking Up'. Het strakke slagwerk van Wayne Proctor zorgde voor een aanstekelige groove en Jonny kleurde de sound met wervelende Hammond riffs. Frankie Miller had een paar decennia terug een hit met 'Jealousy', maar King King heeft deze song een tweede leven gegeven en wat voor één. De versie van King King is veel intenser en rauwer dan het origineel en blijft elke keer mensen raken. Ook in Arendonk liet deze meeslepende ballade niemand onberoerd. Ook het oudere werk van King King werd niet vergeten, want met het stomende 'All Your Life' keerde het viertal terug naar hun debuutalbum 'Take My Hand'. De ritme sectie met een briljante Lindsay Coulson en Wayne Proctor op bas en drums zorgden voor de aanstekelige groove en de twee andere virtuozen lieten ons genieten van hun instrumentale kwaliteiten. Eerst stelde Alan zijn mede muzikanten uitgebreid voor en daarna was het Jonny die de teugels in handen nam en erg sterk uithaalde op de toetsen van zijn Hammond. Hij bouwde zijn solo op een knappe manier op naar een climax en naar het einde toe kwam Alan zich mengen en volgde er een fantastisch en verschroeiend slot.

 

 

 

 

 

 

Als afsluiter kregen we een extra lange, beklijvende versie van 'Stranger To Love', dat bijna vijftien minuten zou duren. Eenmaal het vocale gedeelte voorbij ging de man uit Glasgow nogmaals op de rand van het podium staan en begon hij aan een imposante solo. Na een tijdje draaide hij geleidelijk de volumeknop dicht. Iedereen was muisstil in 'T Onkrooid, alleen het geluid van de snaren was nog te horen. Het was het kippenvelmoment van de avond en wanneer Alan de volumeknop terug opendraaide volgde een intens en oorverdovend applaus. Het laatste gedeelte van 'Stranger To Love' was een heerlijke mix van allerlei klanken die perfect bij elkaar pasten en een lust voor het oor waren. King King nam afscheid van het publiek op een groot moment, want King King was echt uitstekend bezig. Minutenlang werd er geroepen om meer en er kwam ook meer. Wayne Proctor begon met een strakke dreigende groove op zijn drumkit. Even later kwamen zijn mede muzikanten hem vervoegen en Alan liet het publiek beloven om met hem mee te zingen in het heel dansbare 'Let Love In'. Iedereen was in de handen aan het klappen of was aan het dansen. Alan vond de tijd rijp voor het tweede grote meezing moment en het dankbare publiek liet zich niet kennen en bedankte op deze manier de band voor dit schitterende concert. Het was weer één grote muzikale avond in 'T Onkrooid te Arendonk. Op zondag 26 november organiseert De Wildeman al hun volgende evenement in jeugdhuis 'T Onkrooid. Dan komt de Creedence Clearwater Revival coverband Cosmo's Foger-T naar Arendonk. Dit wordt zeker weer een voltreffer en een concert om niet te missen.

 

 

 

 

 

Verslag, foto's en filmpjes: Vanheuckelom Walter