KING KING - SPIRIT OF 66 VERVIERS 17 OKTOBER 2016

 

 

Vrijdag 21 oktober 2016 is de officiële release van het live album van King King. Het album bevat twee cd's van het concert in The 02 ABC te Glasgow en één dvd van het concert in The Picturedrome in Holmfirth. Maandagavond 17 oktober was dan ook een heel geschikte datum om dit erg populaire viertal te boeken, dus was Francis Geron er als de kippen bij om deze band voor hun enigste concert in België vast te leggen. Er waren veel fans van King King aanwezig op deze maandagavond om in de Spirit Of 66 in Verviers, deze Schotse band nog eens aan het werk te zien en zo konden ze tegelijkertijd het nieuwe album aanschaffen en laten tekenen. De setlist in Verviers was de exacte weergave van de setlist op de twee cd's van het album 'Live'. Omstreeks halfnegen kwamen Alan, Bob, Lindsay en Wayne het podium onder luid applaus het podium op. Met het stomende 'Lose Control', een nummer uit hun debuutalbum, werd het concert in Verviers op gang getrokken. Het subtiele, maar o zo mooie toetsenwerk van Bob Fridzema kleurde het nummer en wanneer Alan met zijn Fender Stratocaster het heft in handen nam voor een spetterende solo kon het helemaal niet meer stuk. Zoiets noemt men een verpletterende start. Veel tijd om te applaudisseren kreeg het publiek niet want 'Lose Control' ging bijna naadloos over in The Fabulous Thunderbirds cover 'Wait On Time'. Op het podium stond een geoliede machine, King King weet als geen ander hoe je een publiek moet inpalmen. Wayne Proctor op zijn Ludwig drums en Lindsay Coulson op zijn Music Man bas zorgden voor de aantrekkelijke en stomende groove en de Nederlander Bob Fridzema mocht zich voor de eerste keer volledig uitleven op zijn Hammond. De tovenaar van de toetsen deed dat ook met veel klasse en mocht meteen op een warm applaus rekenen. Het ritme werd even gedrukt door de band om de aanwezigen welkom te heten. Daarna haalde de Schotse frontman weer genadeloos uit op zijn Strat en dit tot groot jolijt van het publiek in de Spirit Of 66. Ook in 'Waking Up', het eerste nummer uit het recentste studio album 'Hurricane' was het Bob die het nummer kleurde met zijn warme Hammond klanken. Het strakke slagwerk van Wayne Proctor zorgde voor een aanstekelige groove. King King was nog maar aan hun derde nummer toe en een groot deel van de fans was al aan het meezingen, aan het dansen of in de handen aan het klappen.

 

 

Na drie stuwende songs vond de band het tijd om wat gas terug te nemen met 'Rush Hour' en 'Long History Of Love', twee erg mooie ballades die voor een zalig rustpunt zorgden. 'Rush Hour' werd mooi opgebouwd, het begon heel rustig en werkte geduldig naar het eerste grote meezingmoment van de avond. Het grote deel van het publiek zong luidkeels mee onder leiding van dirigent Alan Nimmo. De meer dan tien minuten durende ballade 'Long History Of Love', uit King King hun tweede album 'Standing In The Shadows' blijft elke keer weer voor kippenvel zorgen en dat was in Verviers niet anders. Het werd gedragen door de hemelse klanken van Bob Fridzema's Hammond en wanneer Bob even later nog een solo om van te smullen uit zijn Hammond toverde was het echt genieten. Alan Nimmo zette de solo van Bob met veel klasse en overtuiging verder met sterk vingerwerk op de snaren van zijn Stratocaster. Als een echte frontman op de rand van het podium liet Alan het publiek genieten van zijn puik snarenwerk. Het publiek bedankte het viertal met een daverend en langdurig applaus. Daarna werd het gaspedaal terug ingeduwd voor het spetterende ' More Than I Can Take', waarin de sterkte van King King als band weer goed tot uiting kwam. De Schotse band is veel meer dan hun frontman Alan Nimmo. Met Lindsay Coulson, Bob Fridzema en Wayne Proctor heeft King King vier uitstekende muzikanten, die elkaar erg goed aanvoelen en dat hoor je aan de muziek van de band. Alan Nimmo droeg 'You Stopped The Rain' speciaal op aan zijn broer Stevie en aan zijn vriend Jimmy Osborne, die door hun doorzettingsvermogen en door sterk te blijven en te geloven in een goede afloop hun ernstige ziekte overwonnen. De tekst van dit nummer is pakkend en in het intense, verschroeiende gitaarwerk van Alan klonk veel woede en onbegrip. Dat je via je instrument zo je emoties kan tonen blijft toch een van de mooiste zaken in de muziek. Frankie Miller had een paar decennia terug een hit met 'Jealousy', maar King King heeft deze song een tweede leven gegeven en wat voor één. De versie van King King is veel intenser en rauwer dan het origineel en blijft elke keer mensen raken. Ook in Verviers liet deze meeslepende ballade niemand onberoerd.

 

 

 

Ook het oudere werk van King King werd niet vergeten, want met het stomende 'All Your Life' keerde het viertal terug naar hun debuutalbum 'Take My Hand'. Nog niet zolang geleden werd Alan Nimmo geopereerd aan de polliepen van de stembanden en na een uur zag je dat het zingen moeilijker werd, maar iedereen die Alan kent weet dat hij een doorzetter is en dus bleef hij het volle pond geven. De ritme sectie met een briljante Lindsay Coulson en Wayne Proctor op bas en drums zorgden voor de aanstekelige groove en de twee andere virtuozen lieten ons genieten van hun instrumentale kwaliteiten. Eerst stelde Alan zijn mede muzikanten uitgebreid voor en dan was het Bob die de teugels in handen nam en erg sterk uithaalde op de toetsen van zijn Hammond. Hij bouwde zijn solo op een knappe manier op naar een climax en daarna kwam Alan zich mengen om samen met zijn Nederlandse toetsenist naar een fantastisch slot toe te werken. Als afsluiter kregen we een extra lange, beklijvende versie van 'Stranger', dat meer dan vijftien minuten zou duren. Eenmaal het vocale gedeelte voorbij ging de man uit Glasgow nogmaals op de rand van het podium staan en begon hij aan een imposante solo. Na een tijdje draaide hij geleidelijk de volumeknop dicht. Iedereen was muisstil in de Spirit Of 66, alleen het geluid van de snaren was nog te horen. Het kippenvelmoment van de avond en wanneer Alan de volumeknop terug opendraaide volgde een warm en oorverdovend applaus. Het laatste gedeelte van 'Stranger To Love' was een heerlijke mix van allerlei klanken die perfect bij elkaar pasten en een lust voor het oor waren. King King nam afscheid van het publiek op een groot moment, want King King was echt uitstekend bezig. Minutenlang werd er geroepen om meer en er kwam ook meer. Wayne Proctor kwam als eerste terug op het podium en begon aan een strakke dreigende groove op zijn drumkit. Even later kwamen ook zijn mede muzikanten hem vervoegen en Alan liet het publiek beloven om met hem mee te zingen in het heel dansbare 'Let Love In'. Iedereen was in de handen aan het klappen of was aan het dansen. Alan vond de tijd rijp voor het grote meezing moment en het dankbare publiek liet zich niet kennen en bedankte op deze manier de band voor dit schitterende concert. Het was weer één grote muzikale avond in de Spirit Of 66 van Francis Geron.

 

 

PS: Op het moment dat ik deze recensie wil plaatsen lees ik dat de Europese tour van King King geannuleerd is wegens stemproblemen van Alan. Langs deze weg wens ik hem sterkte en een spoedig en volledig herstel toe.

 

 

Foto's en verslag: Walter Vanheuckelom

 

 

 

Voor meer foto’s van King King in Verviers : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72157675378072215