KAT RIGGINS - OC DE DJOELEN, OUD TURNHOUT 10 NOVEMBER 2021 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

Zes jaar geleden was ik in De Crossroads in Olen bij het eerste Belgische optreden van Kat Riggins. Ze liet daar een onvergetelijke indruk na en sindsdien heb ik deze geweldige zangeres en entertainer al meermaals aan het werk gezien. Donderdag tien november was ze te gast in het OC De Djoelen, in Oud Turnhout. Een paar jaar geleden was Kat ook te gast op het GoeZot Festival en de organisatoren van GoeZot waren maar al te blij dat ze haar opnieuw konden boeken. Drummer Andreas Carree, saxofonist Jan de Ligt, gitarist Little Boogie Boy en bassist Brian Kruit verschenen eerst op het podium en met en knap soulvol instrumentaal nummer warmden ze het publiek in Turnhout al op. De band zette de stomende bluesrocker 'Cathing Up' in en even later kwam Kat haar band vervoegen. Met strak en dwingend slagwerk zorgde drummer Andreas Carree, samen met de pompende baslijn van Brian Kruit voor een stomende rock groove. Little Boogie Boy strooide het gehele nummer kwistig rond met splijtende en vlijmscherpe gitaar riffs en zijn priemende en snedige snarensolo was van uitstekende kwaliteit. Een energieke en levendige Kat Riggins zong het nummer op een grootse wijze. Ze verkende elke vierkante centimeter van het podium en wierp verscheidene kushandjes naar haar fans. De meeste songs van het concert kwamen uit haar laatste studioalbum 'Cry Out'. De swampy en bluesy  titeltrack 'Cry Out', was het volgende nummer op de setlist. Het is een protestlied en ook wel een heel persoonlijk nummer waarin Kat opriep tot actie. Er klonk dan ook veel passie en boosheid in Kat's stem wanneer ze dit prachtige nummer zong. Amerika staat wereldwijd bekend voor zijn vrijheid, maar de werkelijkheid is heel anders. Er is nog steeds veel ongelijkheid tussen blanken en kleurlingen, maar ook wat seksuele geaardheid en andere verschillen betreft bestaat er in Amerika nog veel onbegrip en angst. Het ergste is dat die angst de laatste jaren verandert in haat, hebzucht en geweld. Wie beter dan Kat voelt wat er leeft in Amerika. Deze roep om gerechtelijkheid, begrip en vrede is dan ook een persoonlijke tekst en een persoonlijke oproep voor actie. Met zijn uitstekend blaaswerk op de saxofoon gaf Jan de Ligt  'Cry Out' een soulvolle swampy touch. Het snarenwerk van Little Boogie Boy zette het protest van Kat nog wat kracht bij. 

 

 

 

 

 

 

Op tijd en stond een uitstekende cover tijdens je concert spelen, daar is niets mis mee en dat weet Kat Riggins ook. Voor de Etta James cover 'Blues Is My Business' vroeg ze de steun van het publiek. Het publiek twijfelde geen seconde en reageerde massaal op de vraag van Kat om een deel van het refrein mee te zingen. In dit heerlijke bluesnummer haalde Jan de Ligt weer machtig uit op zijn saxofoon. Dit instrument past perfect bij de muziek die Kat Riggins brengt. Een andere geslaagde cover was 'The Hunter' van Albert King. Ook hier liet de zangeres tijd en ruimte aan haar muzikanten om zich in de schijnwerpers te spelen. Zo kregen we weer heerlijk solowerk van saxofonist Jan de Ligt, gitarist Little Boogie Boy, maar ook van bassist Brian Kruit. Een toast met iedereen hoort ook bij elk Kat Riggins concert. In Turnhout deed ze die toast net voor de gevoelvolle ballade 'Heavy'. Ze vertelde dat deze song heel speciaal is voor haar, omdat haar heel jonge neefjes en nichtjes meezongen, toen het nummer opgenomen werd in de studio. Kat zong deze gospel ballade met erg veel gevoel en de ingetogen en fijne snarensolo van Little Boogie Boy was het perfecte verlengstuk van de prachtige stem van Kat Riggins. 'Son Of A Gun' was een stevige bluesrocker, waarin Kat Riggins liet horen dat ze over een fantastische, krachtige en volle stem beschikt. Drummer Andreas Carree trok 'Son Of A Gun' op gang'. De beukende baslijn van Brian Kruit zorgde voor de stevige rock groove en het vlijmscherpe gitaarwerk van Little Boogie Boy raakte je tot op het bot. Saxofonist Jan de Ligt was het gehele nummer weer uitdrukkelijk en uitstekend aanwezig op de saxofoon. Etta James is één van de grote voorbeelden van Kat en dat is ook de reden waarom ze met het soulvolle en heel dansbare bluesnummer 'Jump Into My Fire', opnieuw voor een cover van Etta koos. Kat stond geen seconde stil op het podium en zong het nummer met veel passie en energie. Little Boogie Boy haalde nogmaals schitterend uit op zijn sixstring. Voor ze aan de stomende Little Milton cover 'Gritts And Groceries' begon stelde Kat enthousiast haar band voor. Jan de Ligt speelde zich ook hier weer in de kijker met zijn heerlijk blaaswerk op de sax. De tijd vloog voorbij en dat is altijd een goed teken, want dat betekent dat je je amuseert. Het laatste nummer van de eerste set was de soulvolle bluessong  'Still It Rise'.

 

 

 

foto's van dit schitterende concert vind je op : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72157720130756514

 

 

 

 

Set twee begon met het heel dansbare 'Shake Your Hips', een nummer dat geschreven werd door bluesman Slim Harpo uit Louisiana. Hij nam het op in februari 1966 en scoorde er een grote hit mee. Het podium was deze keer te klein voor de Amerikaanse, daarom trok Kat de zaal in op zoek naar mensen die samen met haar wilden dansen op de tonen van deze opwindende muziek. Ook met 'Now I See', een dansbare mix van soul en blues, bleef het heel dansbaar en aantrekkelijk. Met haar power stem gaf Kat het nummer nog meer energie en saxofonist Jan de Ligt en gitarist Little Boogie Boy zorgden voor de instrumentale hoogstandjes. Daarna vertraagde het ritme voor de stevige midtempo bluesrocker 'Wicked Tongue'. Drummer Andreas Carree en bassist Brian Kruit zorgden voor de verschroeiende en beukende groove en Little Boogie Boy haalde weer schitterend uit op zijn sixstring.  Net als Etta James is Tina Turner één van de grote voorbeelden van Kat Riggins. In Turnhout bracht Kat met 'Black Coffee' een onbekend nummer dat Tina Turner schreef. Humble Pie had er in 1973 wel een hitje mee. Wanneer Kat begon te zingen was het net of je Tina Turner hoorde. Little Boogie Boy leverde sterk en vet slide werk af en Jan de Ligt blies op saxofoon de nodige energie in deze sterke midtempo song. Met de Koko Taylor cover 'Voodoo Woman' kregen we nog een andere stomende bluesklassieker voor de voeten geworpen. Een hoofdrol was hier weggelegd voor bassist Brian Kruit, die met een geweldige baslijn voor een fantastische groove zorgde. De opwindende drumbeat van Andreas Carree was een lust voor het oor en gitarist Little Boogie Boy en saxofonist Jan de Ligt imponeerden nogmaals op hun instrument. Terwijl Little Boogie Boy een lange zinderende solo gaf tijdens 'Tightrope', trok Kat nogmaals de zaal in om samen met het publiek te dansen. Kat is altijd recht voor de raap en dat merk je ook aan haar titels. Die zeggen zonder omwegen waar ze voor staan en dat was ook het geval voor 'Burn It All Down', een stevig, beukende midtempo bluesrocker.  

 

 

 

 

 

 

De Ann Peebles cover '99 Pounds' was een ander hoogtepunt in dit schitterende concert. De tekst die Kat zong kon best over haarzelf gaan, oordeel zelf maar: Ninety nine pounds of natural born goodness, y'all Ninety nine pounds of soul. Tell you now, I'm ninety nine pounds of natural born goodness, y'all Ninety nine pounds of soul. Een schitterende Jan de Ligt op saxofoon speelde zich samen met zijn frontvrouw in de schijnwerpers. Het laatste nummer op de setlist was 'No Sale', een prachtige song over je leven in eigen handen nemen en verzaken aan de verleiding wanneer het nodig is. In dit nummer vertaalde zich dat in het nee zeggen tegen de duivel. Drummer Andreas Carree en bassist Brian Kruit zorgden voor een heerlijk stuwende groove en saxofonist Jan de Ligt was het gehele nummer uitstekend aanwezig. Little Boogie Boy etaleerde met schitterend solowerk, nogmaals zijn klasse als gitarist. Onder daverend applaus namen Kat, Andreas, Jan, Little Boogie Boy en Brian afscheid van het podium. Het enthousiaste publiek bleef aandringen en even later kwam Kat terug met de mededeling dat ze van de baas nog een nummer mochten brengen. Ze vertelde ook nog dat de baas er nu niet meer was en dat ze nu de kans hadden om alle registers open te trekken. Even later klonken de eerste noten van de Led Zeppelin cover 'Whole Lotta Love' door de boxen van OC De Djoelen. Kat en haar band maakten er een lange en ronduit fantastische versie van, waarin ook nog een beetje 'Going Down' van Freddie King in verwerkt werd. Een dol enthousiast publiek bedankte Kat Riggins en haar band nogmaals met een langdurig en daverend applaus. Het was een fantastisch einde van een schitterende avond. De organisatie van deze avond lag in handen van GoeZot en ook zij mogen terugblikken op een geslaagde avond.

 

 

 

Foto's en verslag: Walter Vanheuckelom