JOSE RAMIREZ & THOMAS TOUSSAINT BAND/ GILES ROBSON – ZAAL THIJSSEN VLIERDEN – 20 JANUARI 2019 – Berry Rombouts

Het is inmiddels een traditie voor veel blues liefhebbers om in de wintermaanden 1 X per maand naar Zaal Thijssen in Vlierden af te reizen.  De bluesBrouwers Theo en Martin hebben voor deze middag de Nederlandse Thomas Toussaint Bluesband met gast Jose Ramirez uit Costa Rica  gecontracteerd. En omdat geld blijkbaar geen rol speelt is ook Giles Robson uit Engeland het kanaal overgestoken.

Zoals het inmiddels ook traditie is, staat het ontvangst commitee, bestaande uit Ellen & Mia Brouwers bij de ingang, om iedereen persoonlijk te verwelkomen. Theo & Martin tref ik in de zaal.

De Thomas Toussaint Band bezetting is als volgt; Thomas, vocals en bluesharp—Harm van Essen, gitaar en backing vocals—Dirk Wagensveld,bas—Paolo de Stigter, drums. De band wordt deze middag uitgebreid met Ivan Schilder aan de toetsen. De band opent met het swingende ‘High heel Sneakers’, Thomas beschikt over een goede aangename stem en podium presence. In de blues traditional ‘Shut your face’ laat  de 22 jarige Harm met een subtiele solo zien, dat hij een erg talentvolle gitarist is. Ik denk dat we van Harm nog veel gaan horen in de toekomst.  In ‘What love will do’ trakteert Ivan het publiek op een wervelende organ solo.

Na deze opening is het tijd voor de Costa Ricaanse blues ambassadeur Jose Ramirez. In de lang uitgesponnen Ray Charles klassieker ‘I have got news for you’ horen we scheurend harpspel van Thomas, mooi gevarieerd piano en organ spel van Ivan, subtiele en stevige gitaarsolo’s van Jose. In de slow blues ‘Easy baby’ laat Jose het publiek horen dat hij een goede gepassioneerde zanger is. Met een subtiele en een verschroeiende gitaarsolo geeft Jose zijn visitekaartje af. Ook mooi begeleidende gitaarriffs van Harm in deze song. In de song ‘Gasoline and Matches’ ( over explosieve liefdes relatie) kun je goed horen dat de band na een paar weken toeren lekker op elkaar is ingespeeld. De felle gitaarsolo van Harm en het solide spel van de ritme sectie zijn een streling voor de oortjes.

In de mid tempo song ‘One woman Man’ spelen Jose en Harm een mooie battle op hun gitaren, Harm met bottleneck spel. Ivan treedt ook nog eens op de voorgrond met een mooie piano solo. Jose is fan van Johnny Guitar Watson en speelt ‘Ta Ta you Baby’ van hem. Jose en Ivan spelen een gevoelige gitaar en organ solo, en de band speelt ingetogen. Er worden nog een paar songs gespeeld en in een van die songs spelen Jose en Harm met buik en rug tegen elkaar op elkaars gitaren. Moeilijk doen als het makkelijk kan, maar zij kunnen het. Het publiek beloont die act met een applaus. Was een spontane ingeving, hoorde ik na het optreden van Harm.

Ondertussen is een volgende traditie bezig, er worden door onder andere Mia en Ellen weer lekkere kleine snacks geserveerd.

Na nog een stuk of 3 songs eindigt deze set, maar als  Theo en Martin op het podium komen om de heren te bedanken, volgt er een vet applaus. Vervolgens krijgt het publiek nog 2 toegiften, de bluesklassiekers ‘You upset my Mind’ en ‘Born in Chicago’. Hierin hoofdrollen voor Jose en Harm met  pittige gitaarsolo’s en scheurend harpspel van Thomas.

In de laatste song staat elke muzikant nog even in de spotlights als hij een solo speelt. De ritmesectie is lekker op dreef vanmiddag, soepel maar strak  drumwerk van Paolo, en een groovende Dirk op bas. Vanmiddag is goed te zien dat Jose en de TT band een click hebben met elkaar, en elkaar de ruimte geven/gunnen om te soleren.

De Thomas Toussaint Band is in deze bezetting een van de beste Nederlandse bluesbands.  En van Jose Ramirez gaan we ongetwijfeld ook nog meer vernemen in de toekomst. Als het goed is verschijnt dit jaar omstreeks juli een CD van hem. Ben benieuwd.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Na een (korte) pauze verschijnt de imposante Giles Robson met zijn band op het podium. Giles Robson is een Engelse singer-songwriter, die ook virtuoos bluesharp speelt. Hij is ondanks zijn jonge leeftijd (40) een vertolker van de rauwe authentieke, jaren 50-60 blues.  Giles heeft 3 albums uitgebracht; For those who need the Blues 2016—Rollercoaster 2018. Het 1e album is met een band en met versterkers opgenomen, het 2^e album is acoustisch en met alleen een gitarist, Chris Corcoran opgenomen. Tussendoor in 2018 heeft Giles ook nog gewerkt aan een instrumentaal album met Joe Louis Walker, gitaar en Bruce Katz piano.

Vanavond heeft Giles de volgende muzikanten meegenomen, Chris Corcoran, gitaar en vocals—Mike Thorne , drums en  Jamie Lawrence bas. Dit zijn geroutineerde muzikanten en dat is te zien en te horen.  Er worden voornamelijk mid en up tempo songs gespeeld. Er staat een voortreffelijke ritme sectie op het podium, Mike die strak de trommels en cymbals raakt, en de stuwende baslijnen van Jamie, wiens geluid wat harder staat. Dit is goed te horen in de zaal. Het geluid is trouwens de hele tijd al goed. Giles is ook een geweldige zanger en performer, heeft regelmatig interactie met het publiek. En niet te vergeten een fabelachtige bluesharp speler. Met ogenschijnlijk gemak speelt hij dampende, subtiele en hartverscheurende solo’s, die hij ook nog eens lang kan aanhouden. Maar vlak Chris Concoran niet uit, die is vingervlug, nee vliegensvlug op de snaren, en tovert de scherpste en subtielste klanken uit zijn semi acoustische Framus gitaar.

Na ruim 5 kwartier dampende blues is het tijd voor een grande finale. Jose en Thomas en Ivan verschijnen weer op het podium. Het publiek wordt verwend met een gitaar duet van Chris en Jose, en wat later met een mooi harp duet van Thomas en Giles.  Ivan is niet voor niks terug op het podium verschenen en hij speelt een sprankelende piano solo. Helemaal op het einde krijgt het publiek als kers op de taart, nog een fraai stukkie harptalk van Thomas en Giles te horen. Een volgt terecht een ovationeel applaus, dit is een top optreden.

Alweer volgens traditie heeft de KTBA organisatie het talrijk opgekomen publiek een prachtige middag/avond bezorgd met goede gepassioneerde muzikanten.

Verslag :  Berry Rombouts

Foto’s : Alain Broeckx