JOSE RAMIREZ – MOVE2BLUES – MUZIEKODROOM HASSELT 10 NOVEMBER 2012 – Berry Rombouts

Voor een avondje goede blues ga ik maar een keer de grens over, naar onze zuiderburen, meer bepaald Hasselt in Belgisch Limburg. Daar speelt de Costa Ricaanse bluesman Jose Ramirez-gitaar en zang. Hij heeft een Amerikaanse keyboard player meegenomen, Brant Leeper, Niet de 1^e de beste, want Brant heeft 12 jaar getoerd met Coco Montoya. Voor de ritmesectie heeft Jose geshopt in Frankrijk, namelijk basspeler Thibaut Chopin, (what’s in a name) en drummer Denis Agenet, die bij veel blues bands heeft gespeeld en is ingevallen, maar die ook een boekingskantoor runt. Denis heeft deze Europese tour mede geregeld voor/met Jose Ramirez.

Helaas heb ik het begin van het optreden gemist door een paar wegomleidingen in Hasselt. !*#$@*! Eenmaal buiten bij de Muziekodroom hoorde ik al die typische Ramirez sound, pittig gitaarspel met blues en soul, en ‘n beetje latin invloeden. De kleine zaal boven was mudvol , waarmee de (standaard )vraag van Jose, of er ook blues lovers in the House zijn, door die mensen met een enthousiast Yeah wordt beantwoord. Het publiek kon in het lang uitgesponnen Three Years  ( Here I Come CD) genieten van een  weergaloze Brant Leeper Hammond solo. Jose is op dreef met puntig gevarieerd gitaarspel. Jose gaat tijdens deze show vooral songs spelen van zijn nieuwe (2) album Major League Blues. Zo’n titel schept verwachtingen.  Here in the Delta wordt op verzoek van Jose ingezet met geklap van het publiek.

Mooie song met een paar tempo wisselingen, stuwend organ spel, en tussendoor een korte mooie pianosolo van Brant.  Jose overtuigt weer met een knappe solo op zijn Telecaster, hij gebruikt een minimaal pedalboard, hij speelt bijna alles met veel/hoog reverb van zijn versterker. Dat is de kenmerkende sound van Jose. Na een praatje van Jose over het prachtige Hasselt, waar hij nog nooit geweest was, volgt met Bad Boy weer een nieuwe song,  met een sprankelend honky tonk piano intro. Trouwens de vocalen van Jose zijn goed en krachtig, maar ook de koortjes van Brant en Denis klinken goed. Jose speelt hierin een solo op de BB King manier. Met een lange sing a long eindigt deze song.

Dan vraagt Jose om de mannen hun hand op te steken, mochten ze er een vriendin op na houden. Geen handen in de lucht, das lachen. In One Woman Man komen de latijnse invloeden/ ritmes aan bod.  Heerlijke song met een hoofdrol voor Brant Leeper. Hoogtepunt.  In de slow blues When your blood runs Cold van Lucky  Petersen, zorgt de uitstekende ritme sectie voor een strakke en vette groove. Jose is outstanding op zijn gitaar, en Brant valt weer op met o.a. schitterend toetsenspel in een lage toonsoort. 

Na de korte pauze opent de band met de titelsong van het nieuwe album, Major league Blues, een heerlijke mid tempo blues door Jose gestart met catchy gitaar riffjes, gevolgt met een paar subtiele snarensolo’s. Tussendoor vraagt Jose of het publiek in Hasselt de blues ook voelt? Ja, dus. Brant en Jose spelen een geweldig duet op piano en gitaar, allebei in dezelfde toonsoort. Jose intregeert funk en rock in zijn blues song Forbidden Funk. Stevige funk met stuwend Hammond spel van Brant, Denis die strak drumt, en Thibaut die vet staat te bassen en op het eind een messcherpe solo van Jose. Na een praatje van Jose over Nederlands en Belgisch bier (het lekkerst vlgs Jose) volgt er een cover van Johnny Taylor, My last 2 Dollars. Heerlijke song met soul, korte breaks, mooie koortjes en op de Ramirez way gespeeld. Op het eind volgt een lange sing along met het publiek. Jose heeft zich de laatste jaren goed ontwikkeld in zijn performance, praat makkelijk, vlot, en krijgt het publiek makkelijk mee.

Met een intro al a Wang Dang Doodle volgt er een cover van Freddie King, The Hunter. De band is inmiddels al een tijdje On Fire, en Jose verlaat de band om tussen het publiek te gaan spelen.  Dit valt uiteraard goed bij het publiek, dit levert veel applaus op. De laatste song As you can See is een persoonlijke favoriet van Jose, en waar gebeurt. Schitterende bluesballad, met veel gevoel gezongen door Jose, en op een stevige, maar toch wat ingetogen manier door de band gespeeld.  Jose stelt de band nog eens voor bedankt het publiek.

Maar de band mag niet weg zonder een toegift, vindt het publiek. Met het swingende Stop teasin Me krijgt het publiek een lekkere afsluiter, en terwijl de band begeleidend blijft spelen, vertelt Jose het een en ander over zijn muzikanten. Hij overlaadt zijn mannen met complimenten. Dan nog een toffe sing along met het publiek met als refrein; The Blues is Allright. Denis houdt de maat aan door zijn sticks tegen elkaar te tikken.

Zo komt er een einde aan een schitterende, dynamische avond, met een Topband. Dit concert hoort thuis in de Major League.

Verslag en foto’s BerryRombouts