JOHAN DERKSEN KEEPS THE BLUES ALIVE (The Clarks, Erwin Java, Kat Riggins, AJ Plug, Big Pete, Michel van Dijk, Theo van Es, Roel Spanjers) - CC DE WERFT GEEL 17 november 2018 - Walter Vanheuckelom

Reports

About: 
JOHAN DERKSEN KEEPS THE BLUES ALIVE (The Clarks, Erwin Java, Kat Riggins, AJ Plug, Big Pete, Michel van Dijk, Theo van Es, Roel Spanjers) - CC DE WERFT GEEL 17 november 2018 - Walter Vanheuckelom
Artist: 
The Clarks, Erwin Java, Kat Riggins, AJ Plug, Big Pete, Michel van Dijk, Theo van Es, Roel Spanjers
Date: 
17/11/2018
Venue: 
CC De Werft
Place: 
Geel
Your Reporter on the Spot: 
Walter Vanheuckelom
JOHAN DERKSEN KEEPS THE BLUES ALIVE (The Clarks, Erwin Java, Kat Riggins, AJ Plug, Big Pete, Michel van Dijk, Theo van Es, Roel Spanjers) - CC DE WERFT GEEL 17 november 2018 - Walter Vanheuckelom
 
 
 
 
 
 
De bluesliefhebbers in Geel worden verwend, want na de RUF Bluescaravan in september wist Roel Tulleneers van CC De Werft, het Johan Derksen Keeps The Blues Alive project naar het Cultureel Centrum De Werft in Geel te halen. De bedoeling van dit concert was om de doorgaans niet meer zo jonge blues liefhebbers in de best mogelijke omstandigheden te laten genieten van hun favoriete muziek en hoe kan dat beter dan zittend in een goede zetel in een warm Cultureel Centrum. In Nederland zijn de zalen voor deze concerten bijna altijd uitverkocht en dat was spijtig genoeg niet het geval in Geel. Om kwart na acht werden meteen alle registers open getrokken door The Clarks met de Little Richard rocker 'Long Tall Sally', dat door Ron Knoester met veel overgave gezongen werd. The Clarcks is een Nederlandse band uit Den Haag met Micha Hasfeld, Peter van Schie, Peter van Rhijn, Ron Knoester en Jan Becking. Dit vijftal werd nog aangevuld met toetsenist Roel Spanjers. Na deze spetterende opener kwam Johan Derksen op het podium om zijn programma wat toe te lichten. Daarna was het opnieuw de beurt aan The Clarcks met de blues ballade 'Steal Your Heart Away' van Bobby Parker. Dit nummer was eveneens de debuutsingle van The Moody Blues. Johan Derksen kwam het verhaal achter 'Tabacco Road' vertellen, een lied dat meerdere artiesten zonder succes opnamen tot in 1964 The Nashville Teens er een monsterhit mee scoorden.
 
 
 
 
Dit was ook het ogenblik om met Michel van Dijk, de eerste gast op het podium te roepen. Michel is een Nederlandse zanger en songwriter die bekendheid verwierf als leadzanger bij diverse bands, waaronder Ekseption, Brainbox en Alquin. Michel bewees dat hij nog steeds over een goede en krachtige stem beschikt en Roel Spanjers was op een uitstekende wijze aanwezig op de toetsen. Met veel gevoel en emotie in zijn stem zong Michel daarna de Ray Charles cover 'I Believe To My Soul', een zeemzoete slowblues. Johan Derksen kwam nog wat toelichting geven bij de volgende medley. Michel van Dijk zong de medley met songs van The Spencer Davis Group, een Britse band, met zanger/toetsenist Steve Winwood, die geweldig populair was in de jaren zestig. De iets ouderen onder het publiek herkenden meteen de gigantische hits zoals 'I'm A Man', 'Keep On Running' en 'Gimme Some Lovin''. Het was meteen het eerste hoogtepunt van deze fantastische avond. Johan Derksen kwam vertellen dat elke Amerikaanse bluesband een fantastische mondharmonicaspeler in de band had, maar dat er in Nederland weinig goede mondharmonicaspelers zijn. De uitzondering is Big Pete die momenteel ook met de legendarische Red Devils op tournee gaat. Hij bracht een krachtige en stomende versie van Muddy Waters zijn 'Mannish Boy', waarin naast een schitterende Big Pete op zang en bluesharp, ook Roel Spanjers zich weer onderscheidde op de toetsen. Tijdens T Bone Walker's 'Stormy Monday' bewees Pieter van der Pluijm dat hij niet alleen een uitstekend mondharmonicaspeler is, maar tevens een prima zanger die veel gevoel in zijn stem kan leggen. De gitarist van dienst (Ik weet niet meer welke, want er werd veel gewisseld van plaats en instrument bij de muzikanten van The Clarks) verwerkte nog een prachtige melodieuze in het nummer.
 
 
 
 
 
De tweede medley van de avond kwam van de Ierse band Them met een jonge Van Morrison. Dus kwam Michel van Dijk de band en Big Pete op het podium vervoegen. 'Baby Please Don't Go' vormde de aanzet naar de monsterhit 'Gloria', om daarna te eindigen met het imposante 'Mystic Eyes', met een uitstekende Jan Becking op gitaar en een verscheurende harp solo van Big Pete. Toetsenist Roel Spanjers was al de hele tijd uitdrukkelijk aanwezig en kreeg na deze medley zijn moment in de schijnwerpers met een instrumentale boogie woogie, waarin hij zijn klasse op de zwart en witte toetsen van zijn keyboard kon etaleren. Volgens Derksen kon je niet voorbij The Rolling Stones als je de voortrekkers van de Europese blues wilde noemen. The Rolling Stones namen in hun beginperiode veel blues songs van zwarte Amerikanen op en dus mocht een medley van deze superband niet uitblijven. Michel van Dijk begon met het energieke 'Come On' (Chuck Berry) om daarna de sentimentele weg op te gaan met 'If You Need Me' (Wilson Pickett) en te vervolgen met het erg knappe 'Little Red Rooster' (Willie Dixon). Eindigen deden de jongens op het podium met 'I Just Wanna Make Love To You', waarin Big Pete een scheurende solo op zijn bluesharp ten beste gaf en Michel keek of het publiek mee was door hen de titel te laten meezingen. Derksen kwam nogmaals op het podium en liet leider Micha Hasfeld de bandleden van The Clarcks voorstellen.
 
 
 
 
 
Hij kondigde eveneens met veel lovende woorden AJ Plug aan, die de volgende gast was in het programma. AJ zorgde meteen voor het eerste kippenvel moment met de beklijvende ballade 'You Were Never Mine', een cover van Delbert McClinton. Meteen wist iedereen in Geel dat deze Nederlandse in het bezit was van een prachtige en krachtige stem en die kwam goed van pas in de stuwende bluesrocker 'Down On My Knees'. Ook de rauwe en verschroeiende bluesrocker 'It Ain't Easy' van Long John Baldry wist de AJ Plug vocaal helemaal naar haar hand te zetten. De uitstekende slide solo maakte het nummer helemaal compleet. De bluesharp van Big Pete en de toetsen van Roel Spanjers waren de enige begeleiding voor de stem van AJ in de slowblues 'Drown In My Sorrow'. 'Down On My Knees' en 'Drown In My Sorrow' zijn twee eigen nummers van AJ, uit haar album uitstekende album 'Chew Chew Chew'. AJ Plug en de muzikanten sloten deel één af met een stomende versie van Ike And Tina Turner's 'Nutbush City Limits'. Na een half uurtje kwam Derksen zeggen dat we even onze ogen moesten toe doen, want dan zouden we denken dat Gary Moore weer levend voor ons stond. Het was het startsein voor een geweldige versie van Gary Moore's 'Still Got The Blues' dat gezongen werd door Ron Knoester, die ook de beklijvende en vlijmscherpe snarensolo op de Gibson voor zijn rekening nam.
 
 
Voor meer foto’s van Johan Derksen Keeps The blues Alive, klik op mijn fotoalbum : https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/sets/72157673634958037
 
 
 
De volgende medley met Michel van Dijk kwam van The Animals. Met een uitstekende piano intro van Roel werd er begonnen met 'For Miss Caulker', waarna de monsterhits 'Bring It On Home To Me' en 'The House Of The Rising Sun' volgden. De schitterende medley werd afgesloten met een stomende versie van John Lee Hooker zijn wereldhit 'Boom Boom Boom'. Derksens kwam met lovende woorden de uitstekende gitarist Erwin Java en de Amerikaanse zangeres Kat Riggins voorstellen en dat was de start voor een geweldige dertig minuten, die begon met een beklijvende en indrukwekkende versie van 'I'd Rather Go Blind'. Kat is een zangeres die een uitstekende strot heeft en erg veel gevoel en emotie in haar stem weet te leggen. De toetsen solo van Roel gaf het nummer nog een extra touch. De Amerikaanse vervolgde met 'Hear Me', een soulvolle ballade die de zangeres zelf schreef en dat terug te vinden is op haar prachtige album 'In The Boy's Club', dat eerder dit jaar verscheen. Kat zong het nummer met veel emotie in haar stem en Erwin Java, die zijn sporen verdiende bij Cuby & The Blizzards, Herman Brood en King Of The World, wist met zijn gevoelvolle snarensolo het perfecte verlengde te zijn van Kat haar stem en hij bewees met deze solo dat hij nog steeds één van de beste, zo niet de beste blues gitarist van Nederland is. Een paar maanden geleden bracht Erwin met 'Keepin' It Real' trouwens een schitterend solo album uit.
 
 
 
 
 
De Amerikaanse voelde zich als een vis in het water in de swingende gospelsong 'Something's Got A Hold On Me', een cover van één van haar grote voorbeelden Etta James. De volgende gospelsong 'I Woke Up This Morning' begon met een gesprek tussen de stem van Kat en de gitaar van Erwin. Ook in de rest van het nummer etaleerde deze gitarist zijn klasse met subliem snarenwerk op zijn Fender Stratocaster. Volgens Kat hadden we lang genoeg in onze luie zetel gezeten zonder iets te doen en was het tijd om daar verandering in te brengen. Ze vroeg om ritmisch in de handen te klappen en mee te zingen in de swingende gospelsong 'Let It Shine'. Even later was iedereen in De Werft aan het meezingen met Kat Riggins. De Amerikaanse sloot haar set af met de wondermooie Sam Cook cover 'A Change Is Gonna Come', met een schitterende Roel Spanjers op toetsen en een sublieme Erwin op Java op gitaar. Tussendoor gaf de zangeres nog een vurig pleidooi voor vrede en verdraagzaamheid en vertelde ze aan het publiek dat ze blij was dat er al zoveel positieve veranderingen gebeurd zijn en dat ze hoopt dat er nog veel ten goede mag veranderen, want oorlog en haat lossen niets op.
 
 
 
 
 
 
De laatste medley van Michel van Dijk kwam van Pretty Things, de band van gitarist van Dick Taylor. Dick was maatjes met Keith Richards en Mick Jagger en speelde gitaar in hun gezamenlijke band Little Boy Blue & the Blue Boys. Na een ontmoeting van Mick en Keith met gitarist Brian Jones besloten ze om een nieuwe band te beginnen met Brian als gitarist en ze vroegen Dick om bas te spelen. Het ego van Dick Taylor was aangetast en hij richtte Pretty Things op. Het werd iets rauwere bluesrock zoals met songs zoals 'Cry To Me', het verschroeiende 'Don't Bring Me Down' en 'Roadrunner', de grootste hit van Pretty Things. In deze laatste song kwam Big Pete het publiek in Geel nogmaals verrassen met een scheurende solo op zijn bluesharp. Ook in dit rauwere werk voelde Michel van Dijk zich in zijn sas. De laatste gast van de Johan Derksen Keeps The Blues Alive show was Theo van Es, ex zanger van The Shoes. Hij begon zijn set met de Ray Charles cover 'Hallelujah, I Love Her So' en het viel meteen op dat hij nog steeds over een krachtige ietwat hese stem beschikte. Daarna volgde met 'Sit Down And Cry', een wondermooie blues ballade waarin Erwin Java nogmaals schitterde met splijtend snarenwerk dat je raakte tot in de kleinste vezel van je lichaam. Voor de Van Morrison cover 'Sometimes We Cry' kwam de Nederlandse zangeres AJ Plug zorgen voor de vrouwelijke helft in dit duet. Dit emotionele duet zorgde voor vocaal vuurwerk tussen twee erg sterke stemmen, die bovendien nog erg goed bij elkaar pasten. Tussen dat vocaal vuurwerk door zorgde Roel Spanjers voor een instrumentaal hoogstandje met een prachtige toetsensolo.
 
 
 
 
 
Daarna werden alle registers open getrokken voor de verschroeiende bluesrocker 'Soul Fixing Man', een cover van bluesrock legende Luther Allison, die twintig jaar geleden stierf. Afsluiten deed Theo met een beklijvende versie van JJ Grey's 'The Sun Is Shing Down'. Hij zong het nummer met veel emotie en je zag en hoorde dat deze Nederlandse zanger het nummer met heel zijn hart en ziel mee beleefde. Voor deze afsluiter was iedereen op het podium gekomen en zo mocht iedere gast nog een laatste bijdrage aan dit geweldige concert geven. Johan Derksen kwam iedereen nog eens uitgebreid voorstellen en zo liep het concert naar zijn einde. Na een minutenlang daverend applaus vroeg Theo of het publiek nog een song wilde en dat werd het stomende 'Unchain My Heart', een nummer van Joe Cocker dat op het lijf van Theo geschreven was. Zowel qua stem als wat zijn bewegingen betrof waren er gelijkenissen met de legendarische Cocker. Een fantastisch slot aan het einde van een uitstekend concert. Johan Derksen Keeps The Blues Alive is een aanrader voor elke muziekliefhebber.
 
 
 
Foto's en verslag : Walter Vanheuckelom