JOE BONAMASSA - LOTTO ARENA, ANTWERPEN 24 APRIL 2022 - Walter Vanheuckelom

 

 

 

 

 

 

 

De Lotto Arena in Antwerpen was zondagavond 24 april the place to be voor de Belgische en Nederlandse bluesrock fans, want niemand minder dan de Amerikaanse gitaargod Joe Bonamassa was er te gast. Er waren wat nieuwkomers in de band van Bonamassa, dus lijkt het me misschien ideaal om eerst de bandleden voor te stellen. Ouwe getrouwe Reese Wynans zat opnieuw achter de toetsen. Met super gitarist Josh Smith had Bonamassa nog een uitstekende extra gitarist op het podium. De Amerikaanse ritmesectie, met drummer Greg Morrow en bassist Steve Mackey, kwamen uit Nashville, Tennessee. Met backing zangeressen Danni De Andrea en Jade McRay, had Joe weer twee fantastische stemmen meegebracht, die het vocale gedeelte weer helemaal zouden afmaken. 

 

 

 

 

 

 

Iets voor achten werd het pikdonker in de Lotto Arena en 'Welcome Back' van John Sebastian galmde door de boxen van de Lotto Arena. Even later gingen de lichten aan en begonnen Joe en de band aan het concert met het fantastische 'Evil Mama' uit het album 'Redemption'. Joe liet meteen horen dat zijn vingers nog steeds in topconditie zijn. Met zijn fantastisch snarenwerk liet hij zijn fans genieten van zijn muziek. Ook Reece Wynans mocht meteen aan de bak met een prachtige solo op het orgel. Na 'Evil Mama' volgde het prachtige en stevige 'Dust Bowl'. Natuurlijk niet voor er eerst van gitaar gewisseld werd. Eens zijn rode Gibson rond zijn schouders hing volgde een beresterke 'Dust Bowl', waarin Joe opnieuw imponeerde op zijn sixstring. Dat 'Love Ain't A Love Song' een parel van een nummer is weten alle fans van Bonamassa en degenen in de Lotto Arena die dat nog niet wisten, weten dat na gisterenavond ook. Geweldige ritmesectie, heerlijke toetsen en machtig gitaarwerk waren de instrumentale ingrediënten. Vocaal werd Joe op een prachtige wijze ondersteund door Danni De Andrea en Jade MacRae.

 

 

 

For more pictures of Joe Bonamassa at Lotto Arena at Antwerp, Belgium, click on the link of my photoalbum: https://www.flickr.com/photos/walter_vanheuckelom/albums/72177720298372140

 

 

 

De slowblues 'Midnight Blues' was een cover van de Ierse bluesrock legende Gary Moore. Net als Gary is Joe een gitarist die technisch perfect is en die bovendien veel gevoel in zijn snarenwerk kan steken. Dit was misschien wel het kippenvelmoment van de avond. Vervolgens kregen we met  'The Heart That Never Waits' het eerste nummer uit Joe's nieuwe album 'Time Clocks'. Ook hier hadden de zangeressen Danni De Andrea en Jade MacRae een geweldige vocale inbreng, want ze stuwden het nummer naar een hoger niveau. Drummer Greg Morrow en bassist Steve Mackey zorgden voor een stevige en heerlijke groove en Joe Bonamassa gaf de gitaarliefhebbers nogmaals waar voor hun geld met fantastisch gitaarwerk. Topnummer. Het verschroeiende 'I Didn't Think She Would Do It' is een Wah Wah gitaar gedreven rocknummer, waarin de instrumentale sterkte van Joe en de band nogmaals in de schijnwerpers werd gezet. Ook zonder blazers, die op de CD versie uitgebreid aanwezig zijn,  blijft  'Just 'Cos You Can Don't Mean You Should' een geweldig nummer, daar zorgden Joe en Reece Rynans wel voor met machtige solo's.

 

 

 

 

 

 

'Pain And Sorrow' komt uit het album 'So It's Like That' en daarmee ging Joe twintig jaar terug in de tijd, want dit album verscheen in 2002. De dreunende baslijn van Steve Mackey gaf het nummer een echt powervolle interpretatie. Even later viel Joe zijn gitaar aan en begon in een razendsnel tempo een hele reeks noten te spelen. Het leverde Joe een lang en daverend applaus op. Daarna stelde Bonamassa de band uitgebreid voor. Van gitarist Josh Smith zei hij dat Josh de beste gitarist op het podium was. Die mocht dat in de verschroeiende bluesrocker 'Notches' en in 'Lonely Boy' bewijzen, maar dat was geen probleem voor Josh. Hij is misschien van naam niet zo bekend als Joe Bonamassa, maar de echte gitaarliefhebbers weten echt wel dat Josh Smith een uiterst begaafd gitarist is. Tijdens 'Notches' bespeelde Bonamassa een heel mooie twaalfsnarige gitaar en Josh Smith haalde net als zijn frontman, in de vorige songs, uit met fantastisch solowerk op zijn sixstring. 'Notches' was het tweede en laatste nummer uit het nieuwe album ''Time Clocks'. Het publiek genoot met volle teugen van de geweldige solo's tijdens 'Lonely Boy'. 

 

 

 

 

 

 

 

Het concert werd afgesloten met 'The Ballad Of John Henry',  één van mijn favoriete Bonamassa nummers. Joe vroeg aan de mensen om naar voren te komen en die vraag werd massaal beantwoord en even later stond de lege ruimte tussen het podium en de eerste rij zo goed als vol met enthousiaste fans. Korte tijd later stond Bonamassa boven hun hoofden te soleren als een echte gitaargod. Het concert had meer dan anderhalf uur geduurd en het publiek wilde duidelijk nog meer muziek van Bonamassa. Het bleef maar applaudiseren en roepen om meer. Ze kregen ook meer met een prachtige akoestische versie van 'Woke Up Dreaming'. Voor de absolute afsluiter had Bonamassa gekozen voor het epische 'Mountain Time'. Joe en de band bouwden 'Mountain Time' geduldig en gestadig op met als climax een paar waanzinnig mooie gitaar solo's. Onder luid applaus van een tevreden publiek verliet de band het podium. Het was weer een top concert van gitaarvirtuoos Joe Bonamassa en zijn geweldige band. 

 

 

 

Verslag en foto's: Walter Vanheuckelom

 

Setlist:

 

Evil Mama

Dust Bowl

Love Ain’t a Love Song

Midnight Blues

The Heart That Never Waits

I Didn’t Think She Would Do It

Just ‘Cos You Can Don’t Mean You Should

Django / Pain And Sorrow

Notches

Lonely Boy

The Ballad of John Henry

 

Woke Up Dreaming

Mountain Time