Jimi Barbiani Band - Café-Zaal De Reunie - Geleen 29 oktober 2016 - Walter Vanheuckelom

Reports

About: 
Jimi Barbiani Band - Café-Zaal De Reunie - Geleen 29 oktober 2016 - Walter Vanheuckelom
Artist: 
Jimmi Barbiani
Date: 
29/10/2016
Venue: 
Café-Zaal De Reunie
Place: 
Geleen
Your Reporter on the Spot: 
Walter Vanheuckelom
JIMi BARBIANI - CAFE-ZAAL DE REUNIE - GELEEN 29 OKTOBER 2016
 
 
Door bepaalde omstandigheden had ik al een paar maal een gepland concert van de Italiaanse gitaarvirtuoos Jimi Barbiani gemist. Nu kwam hij in Geleen, juist over de grens met België en dus een uitgelezen kans om dit bluesrock power trio aan het werk te zien en te horen. Rond negen uur opende Red Pepper Blues Explosion de avond. Deze locale band speelde vooral covers, maar had ook twee eigen nummers op hun setlist. Met 'Declaration Of Love', één van hun eigen composities werd het concert op gang getrokken. Deze vloeiende rocker klonk erg goed en smaakte naar meer. Daarna volgde een reeks bekende covers van een paar decennia terug, zoals 'White Room', 'Hey Joe', 'Go Your Own Way', 'Sultans Of Swing' en 'A Forrest'. Deze bekende nummers zorgden dadelijk voor sfeer in De Reunie te Geleen, en nodigden uit om te dansen of mee te zingen. Om beurt namen Sam Nijsten en Ralph Koumans de zang voor hun rekening. Ook de gitaarsolo's werden verdeeld onder Valéry van Leeuwen, die de meeste solo's voor zijn rekening nam en Ralph Koumans. De ritmesectie bestond uit twee vrouwen, Sam Nijsten op bas en de heel energieke Kathelijn Hensgrens op drums. Het tweede eigen nummer 'Footprints On My Soul' werd speciaal opgedragen aan Truus, de bluesmoeder van Nederland. Iedereen in Nederland die interesse heeft in de blues muziek, kent Truus en is ooit wel in haar café De Weegbrug geweest. Veel goede bands hebben bij haar op het podium gestaan, maar Truus is er niet meer, ze stierf in het begin van de week op achtenzestigjarige leeftijd. Na dit pakkend moment volgden nog 'All Along The Watchtower', 'Shadow Play' en 'Psycho Killer'. Zo was er voor iedereen in De Reunie wel een nummer waar hij of zij goede of minder goede herinneringen aan had. Red Pepper Blues Explosion zorgde voor een prettig, sfeervol optreden en de muzikanten lieten meermaals horen dat ze heel wat instrumentale bagage hadden. Bij de afsluiter 'Keep On Rocking In The Free World' van Neil Young werd er vrolijk gedanst en luidkeels meegezongen en met 'Born To Be Wild' kreeg het publiek er nog een toegift bovenop.
 
 
 
Daarna was het tijd voor het Italiaanse trio, de Jimi Barbiani Band en ze begonnen meteen stomend aan hun concert met de John Lee Hooker cover 'Boogie Chillum'. De versie van Jimi was veel energieker dan de orginele versie. Dadelijk liet de slide koning zien en horen wat hij allemaal kan, eenmaal de bottleneck rond zijn vinger zit. Bassist Daniele Vicario en drummer Gianlucu Zavan op drums zorgden voor een erg knappe verschroeiende groove waarop hun frontman zijn geweldige riffjes kon loslaten. De band koos er voor om te starten met covers, om zo het publiek met herkenbare nummers in de ideale stemming te krijgen voor ze aan hun eigen songs begonnen. Muddy Waters zijn 'Hoochie Coochie Man' in de Allman Brothers versie was om van te smullen. Bassist Daniele Vicario nam met zijn rauwe stem het vocale gedeelte voor zijn rekening en Jimi etaleerde zijn uitmuntend gitaarwerk met vanzelfsprekend gemak. Alles leek deze gitaarslinger zo gemakkelijk af te gaan en het publiek genoot met volle teugen van dit bluesrock trio. Het eerste eigen nummer kwam uit het 'Back On The tracks' album uit 2010. De erg knappe rocker 'Party Angel' zorgde ervoor dat het vrouwelijk publiek spontaan begon te dansen. Spijtig genoeg was de zaal in De Reunie niet beschikbaar, zodat het optreden in het café doorging en daar werd het uitstekende concert toch wat gestoord door mensen die hun pintje kwamen drinken en niet kwamen voor de muziek. Er werd door het trio wat gas terug genomen voor de Jimmy Reed cover 'Baby What Do You Want Me To Do'. Jimi's versie is meeslepender en trager dan de originele versie en het Italiaanse trio legde hun eigen accenten in dit erg knappe nummer en hadden zo een sterke eigen inbreng in deze cover. Jimi zong dit nummer en bewees dat hij ook zonder de bottleneck de heerlijkste geluiden uit zijn Gibson kon halen. Met erg knap vingerwerk wist de Italiaan iedereen in De Reunie te beroeren. Het leverde het trio een langdurig applaus op.
 
 

 
 
 
In 2014 verscheen het meest recente album van Jimi Barbiani, namelijk het uitstekende 'Blue Slide'. Hoog tijd om een paar nummers uit deze 'Blue Slide' te spelen. Eerst was er het trage, erg mooie instrumentale 'Sad Soul' waarin de gitarist weer erg veel gevoel legde in zijn gitaarwerk op zijn Gibson. Daarna werd het gaspedaal volledig ingedrukt voor het verwoestende 'La Grange' van Billy Gibbons. Met een paar uitgelezen stops wist het trio deze bluesrocker nog spannender te maken. De ritme sectie met Gianlucca op drums en Daniele Vicario op bas leefden zich volledig uit en zorgden voor de verschroeiende groove en de frontman etaleerde dat hij erg snelle vingers heeft. Daniele had een prachtige witte Epiphone Black Casady basgitaar bij zich, die zag er niet alleen mooi uit, maar klonk ook erg goed. Daarna werd er een korte pauze ingelast om de batterijen terug op te laden. De tweede set begon fenomenaal met 'Ten O'Clock Train'. Het begon traag en Jimi was fenomenaal op de slide, hij was de trein aan het klaarmaken om te vertrekken. Eenmaal zijn kompanen op het podium begonnen mee te doen was de trein weg en was hij niet meer te stoppen. De stoomfluit ging en de trein versnelde en versnelde en dit werd door het trio op een onweerstaanbare wijze gebracht. Voor mij het beste nummer van dit meer dan uitstekende concert. De Jimi Barbiani Band bleef op dit verschrikkelijk hoog niveau verder gaan met de klassieker 'Look On Younder Wall' van Elmore James. Gov't Mule heeft ook een erg knappe versie van dit nummer en het was in die richting dat Jimi, Daniele en Gianlucca hun versie brachten. De sfeer zat er nu echt goed in en er werd gedanst en in de handen meegeklapt. Jeff Beck is één van de favoriete gitaristen van Jimi, dus mocht een nummer van deze gitaarheld niet ontbreken. Jimi wisselde zijn Gibson voor een Fender Telecaster voor de love song 'Cause We've Ended Lovers', dat bij menig toeschouwer voor kippenvel zorgde. Ook hier legde Jimi weer erg veel gevoel in zijn snarenwerk.
 
 

 
Het instrumentale 'Stratus' begon met een verwoestende intro van Gianluca en Daniele. Het trio had een heel eigen versie gemaakt van dit Billy Cobham nummer. De uitstekende drummer Gianlucca Zavan die al heel de avond heel sterk bezig was kreeg zijn moment in de spoltlights tijdens een imposante drum solo, waar geen einde leek aan te komen, maar het was elke seconde genieten van wat deze man deed met zijn trommels en cymbalen. Hij kreeg daar dan ook een welverdiend applaus voor. Jimi Hendrix mocht ook niet ontbreken op deze geweldige avond en met 'Hey Joe' eerde Jimi ook deze gitaarheld van hem. Spijtig genoeg kondigde Barbiani hierna aan dat ze nog maar één nummer hadden. Het heel dansbare en meeslepende 'Boogie Man' dateert nog uit de tijd dat Jimi deel uitmaakte van de band W.I.N.D.. Het trio haalde nog eens alles uit hun instrumenten en zorgden zo voor een heerlijk slot van dit geweldige concert. Natuurlijk wilden de muziekliefhebbers meer van deze imposante band horen. Ze kregen ook meer, eerst met Jimi solo die een fantastische 'Amazing Grace' uit zijn gitaar toverde. Daarna was het weer tijd voor bluesrock van de bovenste plank met het stomende 'Club 69' uit het album 'Blue Slide', waarin Barbiani weer onwaarschijnlijk uithaalde op de snaren van zijn gitaar, natuurlijk heeft hij met Daniele en Gianlucca de twee perfecte partners om zich volledig op zijn gitaar te concentreren. Het definitieve einde kwam er met de klassieker 'Going Down'. De Jimi Barbiani Band heeft een enorm sterke indruk gemaakt op mij en ik kan iedereen aanraden die van stevig en erg goed gitaarwerk houdt om deze band eens live te gaan bewonderen. Je zal niet ontgoocheld worden door Jimi, Daniele en Gianlucca. Ik was alvast onder de indruk van dit klasse power trio. Een echte aanrader.
 
 
Verslag, foto’s en Filmpjes : Walter Vanheuckelom